«Τι θυμάμαι από τον φοιτητή Καραμανλή»

«ο νεότερος πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι ένας από τους πιο δυναμικούς ηγέτες της Ευρώπης και ταυτόχρονα ένας ανερχόμενος αστέρας στην παγκόσμια πολιτική σκηνή»

«Τι θυμάμαι από τον φοιτητή Καραμανλή» * Καθηγητές και συμφοιτητές ανακαλούν στη μνήμη στιγμές από τη θητεία του πρώην Πρωθυπουργού στα έδρανα του πανεπιστημίου Ταφτς της Βοστώνης, το Μάιο του 2005, όταν κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψής του στην Αμερική ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Σχολής 

«ο Καραμανλής ήταν πολύ τυπικός όταν τον πρωτογνώρισα και μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι είχε ένα πολύ ιδιαίτερο χιούμορ… Δεν του άρεσε να μιλάει για την οικογένειά του αλλά αναφερόταν πολύ στην ελληνική Ιστορία, ιδιαίτερα την περίοδο της Μεγάλης Ιδέας»

Μετά την αποφοίτησή του από το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΠΣΠΑ) το 1974 ο Κώστας Καραμανλής, φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνεχίζοντας τις σπουδές του έγινε κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος από το Πανεπιστήμιο Tufts και το τμήμα νομικής και διπλωματίας (Fletcher School of Law and Diplomacy), όπου και έγινε επίσης κάτοχος διδακτορικού διπλώματος. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες, διεθνείς σχέσεις και ιστορία της διπλωματίας.

Το Μάιο του 2005 ο πρώην πρωθυπουργός ανακηρύχθηκε επίτμιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Tufts της Βοστώνης

Αιτιολογώντας την επιλογή του κ. Καραμανλή, ο πρόεδρος του πανεπιστημίου κ. Λόρενς Μπάκοου  ανέφερε ότι «ο νεότερος πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι ένας από τους πιο δυναμικούς ηγέτες της Ευρώπης και ταυτόχρονα ένας ανερχόμενος αστέρας στην παγκόσμια πολιτική σκηνή», προσθέτοντας ότι «οι απόψεις του για το παγκόσμιο γίγνεσθαι, η αφοσίωσή του στην υπηρεσία του δημόσιου βίου και οι ηγετικές ικανότητές του αποτελούν ανθρώπινα χαρακτηριστικά τα οποία οι φοιτητές μας, οι καθηγητές και το προσωπικό μας εκτιμούν στον μέγιστο βαθμό».

Το καλοκαίρι του 1979 ο Κώστας Καραμανλής τελείωνε τη θητεία του στο Ναυτικό και σκεπτόταν ποιο θα ήταν το επόμενο βήμα στη ζωή του. H απόφασή του ήταν να πάει στην Αμερική για να συνεχίσει τις σπουδές Νομικής.

 H σχολή του Φλέτσερ είναι μία από τις τρεις-τέσσερις καλύτερες της Αμερικής
Ο Καραμανλής δεν έμεινε, όπως οι περισσότεροι έλληνες φοιτητές, σε δικό του διαμέρισμα αλλά σε έναν από τους φοιτητικούς κοιτώνες του πανεπιστημίου. Οι συμφοιτητές του τον θυμούνται ήσυχο, να διηγείται συχνά ιστορίες από το ελληνικό Ναυτικό και να αποφεύγει τις πολλές αναφορές στην ιστορία της οικογένειας Καραμανλή, και ειδικότερα στον βαρύνοντα ρόλο του θείου του. Ενας από τους καθηγητές του, με τον οποίο απέκτησε στενές σχέσεις, ο Αλαν Χέντρικσον, θυμάται πως «ο Καραμανλής ήταν πολύ τυπικός όταν τον πρωτογνώρισα και μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι είχε ένα πολύ ιδιαίτερο χιούμορ… Δεν του άρεσε να μιλάει για την οικογένειά του αλλά αναφερόταν πολύ στην ελληνική Ιστορία, ιδιαίτερα την περίοδο της Μεγάλης Ιδέας». Ο Καραμανλής κράτησε την επαφή του με τον Χέντρικσον, στον οποίο έκανε μάλιστα το τραπέζι στο Πασαλιμάνι σε μια επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα.

Ο αγαπημένος του δάσκαλος ήταν ο Μακρόπουλος, καθηγητής Ιστορίας στο Ταφτς, με τον οποίο απέκτησε μια σχέση μέντορα προς μαθητή. Ο Μακρόπουλος ήταν ένας μάλλον εκκεντρικός ακαδημαϊκός, με μια έκδηλη συμπάθεια στον θεσμό της μοναρχίας στην Ελλάδα, γεγονός που προκαλούσε έντονες αντιπαραθέσεις με τον Καραμανλή. Την ίδια περίοδο είχε αναπτύξει στενές σχέσεις με την οικογένεια του καθηγητή της Ιατρικής στο Χάρβαρντ Τζορτζ Αντωνιάδη, μια σημαντική προσωπικότητα με πολλές κοινωνικές σχέσεις στη Βοστώνη.

Οταν ξεκίνησε τις διετείς μεταπτυχιακές σπουδές του στη Σχολή Φλέτσερ, υπήρχε εκεί ακόμη ένας Ελληνας. Πρόκειται για τον κ. Γιώργο Δημητρακόπουλο, ο οποίος θυμάται ότι στην πρώτη τους συνάντηση ο Καραμανλής φορούσε παντελόνι τζιν και μπλε πουκάμισο, ενώ «συνεχώς ζητούσε πληροφορίες για τα μαθήματα αλλά και για τη ζωή στην πόλη», μια πόλη που τα βράδια δεν έχει καμία σχέση με τη Νέα Υόρκη ή ακόμη και με την Αθήνα.

«Μπορείς να καθήσεις μαζί του ώρες ολόκληρες, δεν βαριέσαι ποτέ με τον Καραμανλή» τόνισε ο κ. Δημητρακόπουλος. «Θα πει πέντε κουβέντες σοβαρές, θα πει πέντε αστεία και θα τα πει με τρόπο που σε τραβάει να τον ακούσεις».

Μόλις τελείωσε το Master’s του ο Καραμανλής αποφάσισε να συνεχίσει με το ντοκτορά του, ασχολούμενος με την εξωτερική πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου κατά την περίοδο 1928-32. 

Ο καθηγητής Χέντρικσον επιμελήθηκε το διδακτορικό και σήμερα θυμάται ότι «ο Κώστας πέρασε πολύ χρόνο ψάχνοντας στα αρχεία του Foreign Office στο Λονδίνο, στα Εθνικά Αμερικανικά Αρχεία στην Ουάσιγκτον αλλά και στο Παρίσι». Τονίζει δε ότι «η προφορική υπεράσπιση της διατριβής του ήταν μία από τις καλύτερες που έχω ζήσει. Θυμάμαι πως αμέσως μετά είχα δει τον τότε πρόεδρο του Ταφτς, τον Τζον Μάγερ, και του το είπα. Εκείνος μου απάντησε: «Τι να κάνουμε, η καλή ρητορεία είναι ελληνική παράδοση»».


«Του άρεσε πολύ να μιλάει για τα πολιτικά»

Ενας από τους καθηγητές του κ. Καραμανλή, ο Ρόμπερτ Φάλτζγκραφ, είναι σήμερα ένας από τους πλέον διάσημους καθηγητές του Φλέτσερ, ο οποίος βοήθησε πολύ στην ίδρυση της έδρας Καραμανλή στο Πανεπιστήμιο. Ο Φάλτζγκραφ θυμάται τον Κώστα Καραμανλή ως «έναν πολύ καλό και επιμελή φοιτητή. Ξέρετε, εμείς εδώ δεν κρίνουμε τους ανθρώπους ανάλογα με την οικογένεια από την οποία προέρχονται ούτε και μας ενδιέφερε πολύ αν προέρχεται από μια διάσημη ελληνική οικογένεια. Δεν εξεπλάγην βεβαίως όταν αναμείχθηκε με την πολιτική, γιατί του άρεσε πολύ να μιλάει για τα πολιτικά». Ο αμερικανός καθηγητής ομολογεί ότι «μια-δυο φορές τον αποκάλεσα δρα Καραμανλή, γιατί αρέσει σε όσους έχουν τελειώσει τη διατριβή τους, αλλά συνήθως τον αποκαλούσα Κώστα. Θυμάμαι ότι όταν τέλειωσε τις σπουδές του μου χάρισε μια βιογραφία του θείου του στα αγγλικά με μια πολύ θερμή αφιέρωση. Μου έγραφε ότι έμαθε πολλά από εμένα, γεγονός που μου έδειξε ότι εκτός από καλός φοιτητής ήταν και καλός διπλωμάτης».

Ποιοί κάρφωναν τον Καραμανλή σε Αμερικανούς

Έχει ενδιαφέρον βέβαια να ακούσει κανείς τα χιλιόμετρα των συνομιλιών που υπέκλεψε η ΕΥΠ μεταξύ του Τόμας Νάιλς και του Τόμας Μίλερ με τον τότε αρχηγό της αστυνομίας Νασιάκο, με τα μέλη της οικογένειας Μητσοτάκη, με την κ. Νίκη Τζαβέλλα, με την Έλσα Παπαδημητρίου, με τον αείμνηστο Χρήστο Λαμπράκη, με τον κ. Σταύρο Ψυχάρη, με τον κ. Αλέξη Παπαχελά, με τον κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και με πλήθος άλλων παραγόντων της πολιτικής μας σκηνής.

του Γ. Τράγκα
Ο Παπανδρέου ενημέρωνε τους αμερικανούς «βάζοντας στο χέρι» όλα τα απόρρητα –ειδικού χειρισμού- δελτία που έστελνε η ΕΥΠ στον Καραμανλή! Πως η ΕΥΠ παρακολουθούσε την αμερικανική πρεσβεία και πόσα μάθαινε η CIA για τον Καραμανλή…

Ο Γιώργος Παπανδρέου «έβαζε στο χέρι» τις άκρως απόρρητες – ειδικού χειρισμού εκθέσεις της ΕΥΠ (το μηνιαίο απόρρητο δελτίο πληροφοριών προς τον πρωθυπουργό και τις επείγουσες αναφορές) προς τον Κώστα Καραμανλή και στη συνέχεια τα διαβίβαζε στην αμερικανική πρεσβεία!

Μία σειρά στοιχείων και καταγγελιών οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα ότι το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» μέσα στην ΕΥΠ έβγαζε αντίγραφα στη Διεύθυνση Αναλύσεων και τα «περνούσε» στον Μιχάλη Καρχιμάκη, με τελικό αποδέκτη τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ας μην ξεχνάμε ότι σύμφωνα με τα απόρρητα τηλεγραφήματα της αμερικανικής πρεσβείας (που αναρτήθηκαν στον ιστότοπο wikileaks), ο κ. Παπανδρέου εμφανιζόταν «πρόθυμος» να υπηρετήσει την Ουάσινγκτον σε διάφορες διεθνείς αποστολές και τελικά έφερε το μνημόνιο, το ΔΝΤ και την ύπατη αρμοστεία στην Ελλάδα.

Είναι γεγονός ότι ο Παπανδρέου και τότε αλλά και επί των ημερών του στο Μαξίμου χρησιμοποίησε τα «εργαλεία» της ΕΥΠ με ποικίλους τρόπους και με διάφορους στόχους, προκειμένου να παρακολουθεί πολιτικούς αντιπάλους του (Καραμανλής, Τσίπρας επί των ημερών Μπίκα κ.α.).

Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε από έγκυρες πηγές, ο ανακριτής Δημήτρης Φούκας (που εδώ και καιρό κάνει σοβαρή και εξονυχιστική έρευνα ανταμώνοντας συχνά – πυκνά και ανθρώπους των μυστικών υπηρεσιών), έχει συνδέσει τις υποκλοπές με τον κοριό στο λογισμικό της Vodafone, με το Σχέδιο Πυθία, δηλαδή τις πληροφορίες που πήραν από τη ρωσική πλευρά για δολοφονία του Κώστα Καραμανλή.

Φυσικά, είναι δύσκολο να εκτιμήσει κάποιος πόσο μπορεί να προχωρήσει αυτή η έρευνα ή να προσωποποιηθεί η δίωξη, αν και έγκυρες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο ανακριτής έχει καταλήξει ότι ένας άνθρωπος «συνδέει» αυτές τις δύο πολύκροτες υποθέσεις: Υποκλοπές με κέντρο εκείθεν του Ατλαντικού και πληροφοριακά σημειώματα από πηγές στη Μόσχα με ουσιαστικές απειλές εναντίον της ζωής του τέως πρωθυπουργού και των μελών της οικογενείας του!

Το «δέσιμο» από τον αρμόδιο ανακριτή του κοριού στο λογισμικό της Vodafone και η «Επιχείρηση Πυθία» (δηλαδή των πληροφοριών για την δολοφονία του Κώστα Καραμανλή) εκτιμάται ότι προκάλεσαν την έφοδο στο σπίτι του Μιχάλη Καρχιμάκη και την αποκάλυψη ότι παραλάμβανε από υπαλλήλους της ΕΥΠ αντίγραφα των πληροφοριακών δελτίων που πήγαιναν στον Καραμανλή για λογαριασμό του Παπανδρέου.

Η συγκλονιστική αποκάλυψη ήρθε έπειτα από εμπιστευτική αναφορά της κ. Ε.Λ. προ τη Δικαιοσύνη και τη διοίκηση της ΕΥΠ.

Η κ.E.Λ. από το 1979 που διορίστηκε μέχρι σήμερα είχε υπηρετήσει στο ιδιαίτερο γραφείο του Ανδρέα Παπανδρέου, στα γραφεία των αρχηγών της ΚΥΠ-ΕΥΠ, Πολίτη και Τσίμα, όπως επίσης υπηρέτησε ως ιδιαιτέρα όλων των διευθυντών του κλάδου κατασκοπείας και ταυτόχρονα ως υπεύθυνη διαχειρίστρια των απόρρητων δαπανών της διεύθυνσης. Για ένα διάστημα, επί διοικήσεως Ι. Κοραντή, τοποθετήθηκε προϊσταμένη του Α1 Τμήματος (Διοικητικού – Οικονομικού) της Διεύθυνσης Κατασκοπείας. Όπως υποστήριξε στις εμπιστευτικές αναφορές της, μετετέθη παρανόμως και σε πλήρη δυσμένεια επί των ημερών του έμπιστου της οικογένειας Παπανδρέου, κ. Κώστα Μπίκα.

Η κ. Λ. αποκάλυψε ότι περί τα τέλη Νοεμβρίου με αρχές Δεκεμβρίου του 2005, ο Μιχάλης Καρχιμάκης ζήτησε από τον πρόεδρο των συνδικαλιστών Κ.Α. να συναντηθεί με οκτώ – εννέα στελέχη της ΕΥΠ στο εστιατόριο «Πρυτανείο» του Κολωνακίου.

Την ώρα που έτρωγαν και έπιναν, ο Καρχιμάκης, απευθυνόμενος προς την Α.Π., είπε: «Τι γίνεται; Δεν μου έχετε φέρει τα τελευταία από εκείνα τα ωραία χαρτιά».

Τότε ο Κ.Α., που άκουγε, κόντεψε να πνιγεί, εξερράγη και φώναξε: «Τι χαρτιά είναι αυτά;»
Η κ. Α.Π., σύμφωνα πάντα με τις εμπιστευτικές αναφορές, του είπε: «Να, του πηγαίνουμε με τον Θ. (Θ.Σ.) αντίγραφο του ενημερωτικού δελτίου του πρωθυπουργού».
Ο Κ.Α. έγινε έξαλλος και άρχισε να φωνάζει: «Είστε καλά; Κομμένο. Δεν ξαναπάτε τέτοια πράγματα. Τι το περάσατε το μαγαζί; ΙΚΑ; Αν σας πιάσουν σε έναν έλεγχο στην πύλη, πάτε όλοι χαμένοι. Τέρμα, αυτό σταματά εδώ, Α. Τ’ ακούς; Τέρμα».

Η Α.Π., μία ψηλή, ωραία Κρητικιά, ανταποκρίθηκε θετικά, ενώ ο Καρχιμάκης επέμενε: «Μα, τα θέλει ο πρόεδρος (Γιώργος Παπανδρέου). Δεν τρέχει και τίποτα».
Ο Κ.Α. όμως του έκανε μία χειρονομία ότι «εδώ τελειώνει η κουβέντα» και ζήτησε αργότερα να πραγματοποιηθεί μετακίνηση της Α.Π. σε άλλη διεύθυνση της ΕΥΠ.

Ο Κ.Α. άρχισε μία έρευνα μέσα στην ΕΥΠ για να εντοπίσει ποιοι είχαν περίεργες συναντήσεις με τον Καρχιμάκη ή άλλους ή ποιοι περνούσαν απόρρητα έγγραφα στον Παπανδρέου και στο περιβάλλον του. Η διαρροή απόρρητων εγγράφων ειδικού χειρισμού και ειδικότερα του μηνιαίου δελτίου πληροφοριών που προορίζεται για τον πρωθυπουργό, όπως και τα επείγοντα που λαμβάνει για εξελίξεις σε εθνικά θέματα, είναι κακούργημα.

Βεβαίως, για όλη αυτή την ιστορία της εφόδου στο σπίτι του, ο Μιχάλης Καρχιμάκης λέει διάφορα και τα βάζει με τον Κ.Α., για τον οποίο υποστηρίζει ότι ήταν άνθρωπος του Προκόπη Παυλόπουλου και εξαιτίας αυτού τον κατηγορεί σήμερα.

Σύμφωνα με πληροφορίες μας από έγκυρες πηγές δυτικών μυστικών υπηρεσιών, η κ. Α.Π. μία εντυπωσιακή κυρία γύρω στα 40, από τα Χανιά, υπηρετούσε στη Διεύθυνση Ανάλυσης μέχρι το 2006. Δακτυλογραφούσε το άκρως απόρρητο Ειδικού Χειρισμού Μηνιαίο Δελτίο προς τον πρωθυπουργό, τα επείγοντα για Σκοπιανό, ελληνοτουρκικά, κινήσεις μουσουλμάνων στη Θράκη, καθώς και πληροφορίες που έδιναν οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, οι συζητήσεις που γίνονταν με τον ομόλογο ρώσο σταθμάρχη (Ανατόλι Κ.) και αφορούσαν τις ελληνο-ρωσικές οικονομικές και πολιτικές σχέσεις.

Όπως αναφέρουν οι εμπιστευτικές αναφορές της κυρίας Λ. και οι πηγές μας, η κ. Α.Π. είχε μία φιλική σχέση με τον Θ.Σ. που υπηρετούσε στην Ε’ Διεύθυνση. Εκεί είναι ο πυρήνας που ασχολείται με τις υποκλοπές και την ασφάλεια ασύρματων επικοινωνιών. Ένας πυρήνας που θυμίζει τη λειτουργία της NSA. Ο κ. Θ.Σ., ικανός υπάλληλος, είναι γνωστός συνδικαλιστής και οπαδός του ΠΑΣΟΚ.

Εκείνη την περίοδο η κ. Φ.Π. (θεωρείται εξαιρετική αναλύτρια και δούλευε πάνω στις πληροφορίες των Ρώσων) ήταν στη Διεύθυνση Ανάλυσης και είχε υφισταμένη την κ. Α.Π. Σε αυτήν περνούσε για τις τελικές δακτυλογραφήσεις όλα τα απόρρητα προς Καραμανλή.

Ο κ. Κ.Α. ήταν στην Α’ Διεύθυνση Κατασκοπείας, πτυχιούχος και τμηματάρχης. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στη διαμάχη Παπανδρέου – Βενιζέλου, τάχθηκε στο πλευρό του Βενιζέλου.

Σύμφωνα με τις πηγές μας (που ως ένα σημείο επιβεβαιώνονται από τη μηνυτήρια αλλά και την εμπιστευτική αναφορά της κ. Λ.), όλο το 2005 έως τα μέσα του 2006, όλα τα άκρως απόρρητα ειδικού χειρισμού προς το Μαξίμου περνούσαν στα χέρια του Καρχιμάκη και κατέληγαν στα χέρια του Παπανδρέου. Από αυτή τη «διαδρομή» ανεκόπη η διαρροή μετά τη μετακίνηση της κ. Α.Π. στη Β’ Διεύθυνση της ΕΥΠ, της οποίας η λειτουργία έχει στόχο να βοηθά το έργο της διοίκησης. Η κ. Α.Π. είναι πολύγλωσση, μιλά γερμανικά και αγγλικά άπταιστα και ως εφόδιο έχει και Τρίτη γλώσσα, τα γαλλικά.

Η υπόθεση αυτή εκτιμάται ότι δεν θα μείνει ως έχει, γιατί ο ανακριτής κ. Φούκας ψάχνει σε βάθος όλη την ιστορία.

Σύμφωνα με τις πηγές μας, στις μυστικές υπηρεσίες οι Αμερικανοί έδειχναν σε όλες τις συναντήσεις τους με την ΕΥΠ ότι ήταν απολύτως ενημερωμένοι για όσα κατέγραφε η υπηρεσία, σταχυολογούσε, ανέλυε και έστελνε στον Κώστα Καραμανλή.

Ο κλαδάρχης της CIA, ο καστανομάλλης Μαρκ Τσ…, που μιλούσε άπταιστα ελληνικά, ένα πολύ δυνατό στέλεχος της αμερικανικής υπηρεσίας πληροφοριών, έδειχνε ότι τα μάθαινε όλα.
Παραδείγματος χάριν, οι αμερικανοί γνώριζαν όλες τις κινήσεις ενός αντισυνταγματάρχη της ΕΥΠ που ήταν μέσα στη λίστα με τα καρτοκινητά της Vodafone και σήμερα εργάζεται για μεγαλο-επιχειρηματία της Αθήνας.

Λεπτομέρεια: Οι αμερικανοί ήθελαν όλες τις πληροφορίες που καταγράφονταν από τα μηχανήματα γεωγραφικού προσδιορισμού, τα BEACON, που τοποθετούνταν σε αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες, σκάφη κ.λ.π., αλλά και στις οπτικο-ακουστικές καταγραφές από μηχανήματα σε μπαρ αναρχικών.

Είναι βέβαιο ότι παρακολουθούσαν τον Καραμανλή πριν από το 2004, αλλά είναι και εύλογο ότι είχαν «καυτό ενδιαφέρον» για τα ραντεβού, τις επαφές και τη «μυστική διπλωματία» μεταξύ Αθηνών και Κρεμλίνου και για όλες τις πτυχές του «ειδυλλίου» Καραμανλή – Πούτιν.

Έτσι, ήταν πρώτης προτεραιότητας να φθάσουν τα δελτία στον Παπανδρέου κα μετά ενδεχομένως κάπου αλλού, όσα ανέφεραν οι πληροφορίες που μεταβίβαζε ο Ανατόλι Κ., ο επικεφαλής του κλιμακίου της SVR, του κλάδου κατασκοπείας της FSB, της ρωσικής υπηρεσίας πληροφοριών, Ο Ανατόλι Κ., συνταξιούχος σήμερα στη Μόσχα, προσωπικός φίλος του Πούτιν, ειδικός στη συλλογή στρατιωτικών, πολιτικών και οικονομικών πληροφοριών, περνούσε μέσω των δελτίων της ΕΥΠ προς το Μαξίμου διάφορες πληροφορίες ή σχόλια του Κρεμλίνου προς τον Καραμανλή.

Θεωρείται κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι δεν το έβλεπε μόνον ο Παπανδρέου, αλλά και η αμερικανική πρεσβεία. Επίσης, έβλεπαν ορισμένες πληροφορίες που περνούσε ένας πράκτορας της ΕΥΠ, ο Θ. S13, επιχειρηματίας, ο οποίος διατηρούσε πολλά χρόνια επαφές με υψηλόβαθμο στέλεχος της KGB, που είχε μετατεθεί επί Πούτιν στο υπουργείο Ενέργειας, αλλά, μέσω αυτού του διαύλου στη Βόρεια Ελλάδα, πέρασε διάφορες σημαντικές πληροφορίες προς την ΕΥΠ και το τ. πρωθυπουργό για την παρακολούθησή του, τόσο από τη CIA όσο και από τη Mossad.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, η CIA και η NSA είχαν απόλυτη γνώση όλων αυτών των πληροφοριών ειδικού χειρισμού που έφθαναν στον Καραμανλή.

Από την πλευρά μας, εμείς αποκαλύπτουμε σήμερα ότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια η ΕΥΠ (από τη δεκαετία του ’90 με καλύτερα τεχνολογικά μέσα, αλλά και πιο πριν…) είχε σε παρακολούθηση όχι μόνο τους γνωστούς «εχθρικούς στόχους», αλλά και «πριζωμένους» όλους τους αμερικανούς πρεσβευτές και τα περισσότερα υψηλόβαθμα στελέχη της αμερικανικής πρεσβείας.

Είναι υπερβολικός ο κ. Θόδωρος Πάγκαλος όταν λέει ότι «παρακολουθούσαν τον αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα και ταυτόχρονα τον αμερικανό πρέσβη στην Άγκυρα», απλώς δεν γνωρίζει (γιατί ίσως ήταν πολύ πρόχειρος στην ανάγνωση) ότι ο πρέσβης στην Αθήνα είχε στενό φίλο εκείνη την περίοδο τον αμερικανό πρέσβη στην Άγκυρα! Κι επειδή η ΕΥΠ παρακολουθούσε την Αθήνα, άκουγε και τις συνομιλίες με την Άγκυρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είχαμε μηχανήματα και στην Τουρκία. Είναι αλήθεια, όμως, ότι έχουν καταγραφεί δεκάδες χιλιόμετρα συνομιλιών των πολιτικών μας, των εκδοτών μας και των «καλών» δημοσιογράφων μας.

Για να βάλουμε όμως τα πράγματα σε μία σειρά σε αυτό τον πόλεμο πληροφοριών, πρέπει να πούμε ότι έχει δίκιο ο πλανητάρχης Μπάρακ Ομπάμα που λέει ότι εδώ και πολλά χρόνια ξέρουν όλοι οι ηγέτες και όλες οι κυβερνήσεις, ότι αυτή τη δουλειά κάνουν οι μυστικές υπηρεσίες, δηλαδή η μία κυβέρνηση παρακολουθεί τις άλλες.

Σύμφωνα με όσα λένε υψηλόβαθμα στελέχη μυστικών υπηρεσιών, όλες οι υπηρεσίες αντικατασκοπείας έχουν υποχρέωση να γνωρίζουν και να καταγράφουν τις ξένες παρουσίες και επίσημες εκπροσωπήσεις (πρεσβείας, προξενεία, εμπορικές αντιπροσωπείες, στρατιωτικές αποστολές κ.α.) στις χώρες τους.

Πολλές από αυτές τις αποστολές και αναλόγως των σχέσεων των χωρών τους με την φιλοξενούσα χώρα, παρακολουθούνται περισσότερο ή λιγότερο από τις υπηρεσίες εσωτερικής ασφάλειας και αντικατασκοπείας. Σε κάθε περίπτωση, οι στόχοι της κάθε υπηρεσίας αντικατασκοπείας ιεραρχούνται και καθορίζονται προτεραιότητες. Με βάση ότι τα συμφέροντα της κάθε χώρας παραμένουν σταθερά, ενώ οι πολιτικές, οι κίνδυνοι και οι απειλές από τις άλλες χώρες μεταβάλλονται, αλλάζουν τακτικά και οι προτεραιότητες παρακολούθησης αυτών των αποστολών και ως προς τη σειρά, αλλά και ως προς τη σημασία τους.

Αυτή η πάγια τακτική όλων των υπηρεσιών πληροφοριών ακολουθήθηκε πάντοτε και από την παλαιά ΚΥΠ, αλλά και από τη μετέπειτα ΕΥΠ.

Ειδικότερα, μετά την κατάρρευση των ανατολικών καθεστώτων και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, γεννήθηκαν πολλά θέματα και προβλήματα για τη χώρα μας, η οποία κλήθηκε να αντιμετωπίσει προκλήσεις και απειλές, πρωτίστως από την Τουρκία και τα Σκόπια και δευτερευόντως από την Αλβανία.

Η αντίδραση της ΕΥΠ υπήρξε άμεση, σωστή και αποτελεσματική, όσο και αν αυτό δεν έτυχε προβολής και δημοσιοποίησης. Οργανώθηκαν επιχειρήσεις αντιμετώπισης δραστηριοτήτων και ενεργειών που άγγιζαν την εσωτερική ασφάλεια και τα εθνικά μας θέματα. Πέρα από τις πολιτικές και τις δραστηριοποιήσεις αξιωματούχων από τις γειτονικές χώρες, η ΕΥΠ ήταν υποχρεωμένη να αναπτύξει δράση και απέναντι σε σχεδιασμούς και ενέργειες μεγάλων χωρών και συμμάχων, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις και με συγκεκριμένους αξιωματούχους σε καίριες θέσεις των πρεσβειών τους, ταυτιζόμενοι απόλυτα με ανθελληνικές θέσεις, ανέπτυξαν έντονη και πολλές φορές προκλητική στάση έναντι των ελληνικών θεμάτων και συμφερόντων.

Η φυσική και τεχνικής φύσεως παρακολούθηση (κυρίως μέσω τηλεφωνικών υποκλοπών) εντάθηκε απέναντι σε πολλά μέλη επίσημων εκπροσωπήσεων και αποστολών από μεγάλες και συμμαχικές χώρες. Οι πρεσβείες, τα προξενεία, οι στρατιωτικές αποστολές και βεβαίως τα κλιμάκια των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ αποτελούσαν πρώτο στόχο και ακολουθούσαν οι αντίστοιχες αποστολές από τη Μ. Βρετανία, τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ολλανδία. Θα πρέπει να τονιστεί ότι, εκείνη τη χρονική περίοδο, ουσιαστικά δεν υπήρχε στην Ελλάδα κινητή τηλεφωνία και η όποια τηλεφωνική επικοινωνία πραγματοποιούνταν μέσω της ευάλωτης, ως προς την ασφάλειά της, χρήση της σταθερής και αναλογικής μορφής τηλεφωνίας. Βεβαίως, οι κατέχοντες σημαντικές θέσεις αξιωματούχοι των πρεσβειών από μεγάλες χώρες, κατείχαν και χρησιμοποιούσαν γραμμές – συσκευές ασφαλούς τηλεφωνικής επικοινωνίας, αλλά πολλές φορές αυτές δεν ενεργοποιούνταν λόγω «υπερφόρτωσης» ή άλλων τεχνικών λόγων ή ακόμα και σκοπίμως από τον όποιο αξιωματούχο που επέλεγε, για τους δικούς του λόγους, τη χρησιμοποίηση της εύκολης και εύχρηστης «ανοιχτής γραμμής», υποτιμώντας και αγνοώντας τις δυνατότητες της ΕΥΠ ή επιλέγοντας και προκαλώντας τη γνωστοποίηση ή «προσβολή» των συνομιλιών του.

Στα πλαίσια αυτά των σύνθετων καταστάσεων, η ΕΥΠ κατέγραφε πολλές συνομιλίες με ουσιαστικό και κρίσιμο περιεχόμενο, που διαβιβάζονταν αμέσως στο υπουργείο Εξωτερικών, στο ΓΕΕΘΑ, αλλά πολλές φορές και αναλόγως της αξίας τους και στον ίδιο τον εκάστοτε Έλληνα πρωθυπουργό.

Πιο συγκεκριμένα, σημαντικής σπουδαιότητας πληροφοριακό υλικό προέκυψε από τηλεφωνικές συνομιλίες των πρέσβεων των ΗΠΑ, Μάικλ Σωτήρχος (1989-1993), Τόμας Νάιλς (1993-1997), Νίκολας Μπερνς (1997-2001) και Τόμας Μίλερ (2001-2004), αλλά και άλλων πρέσβεων. Μιλάμε για χιλιόμετρα καταγραφές – υποκλοπές.

Σύμφωνα με όσα φέρνει στη δημοσιότητα για πρώτη φορά το Crash, από αυτές τις υποκλοπές αποκαλύφθηκε, μεταξύ άλλων, το παρασκήνιο των πιέσεων που άσκησαν οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ προς τις ελληνικές, σε κρίσιμα και ευαίσθητα θέματα, όπως η δυνατότητα χρήσης της βάσης του Ελληνικού για την εγκατάσταση των αεροσκαφών εναέριου ανεφοδιασμού και όταν σχεδιαζόταν η πρώτη επιχείρηση στο Ιράκ (1990), οι διαφορές και οι σχέσεις Ελλάδας – Σκοπίων, η απειλή από τη 17Ν και τον ΕΛΑ, τα γεγονότα στα Ίμια κ.α. Οι πιέσεις αυτές, σε πολλές περιπτώσεις ασκούνταν και απευθείας μέσα από τις επαφές των πρέσβεων με υπουργούς των Ελληνικών κυβερνήσεων, ακόμα και με πρωθυπουργούς.

Με τον ίδιο τρόπο προέκυπταν στοιχεία για τις επαφές και σχέσεις των συγκεκριμένων πρέσβεων με Έλληνες πολιτικούς, κρατικούς αξιωματούχους, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους κ.α., οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις διευκόλυναν εκουσίως ή ακουσίως, τους σκοπούς τους.

Σημαντικό, επίσης, πληροφοριακό υλικό προέκυπτε και από τις συνομιλίες αξιωματούχων των πολιτικών τμημάτων από τις συγκεκριμένες πρεσβείες.

 Στα αρχεία της ΕΥΠ υπάρχει σειρά ειδικών αναφορών για την έντονα ανθελληνική και προκλητική δραστηριότητα του Τόμας Μίλερ από τη θέση του πρέσβη των ΗΠΑ (2001-2004) και περισσότερο από τη θέση του επιτετραμμένου της πρεσβείας κατά τη διάρκεια της θητείας του πρέσβη Τόμας Νάιλς (1993-1997).

Από την παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνομιλιών του συγκεκριμένου αμερικανού αξιωματούχου, ο οποίος είχε κατηγορηθεί και για υπονόμευση του έργου της κυπριακής κυβέρνησης, διαπιστώθηκε ανάπτυξη ιδιαίτερων επαφών και σχέσεων με υπουργούς, βουλευτές και στελέχη πολιτικών κομμάτων, κρατικούς αξιωματούχους, δημοσιογράφους, καθώς και με επιφανείς επιχειρηματίες και διευθυντικά στελέχη μεγάλων εταιρειών και επιχειρήσεων.

Μεταξύ αυτών των επαφών του, ξεχωρίζουν εκείνες με μεγάλες πολιτικές οικογένειες, αλλά και με τον Μιχάλη Χριστοφοράκο, οι οποίες δικαιολογούν και το έντονο προσωπικό του ενδιαφέρον για την προμήθεια του C4I.

Οι τηλεφωνικές παρακολουθήσεις αποκάλυψαν, ακόμα, και τις παρασκηνιακές ενέργειες και διαβουλεύσεις του, οι οποίες οδήγησαν στην υπογραφή της ενδιάμεσης συμφωνίας Ελλάδας – Σκοπίων (13/9/1995), σε χρόνο που απουσίαζε ο πρέσβης Νάιλς και ενεργώντας πάντοτε και σύμφωνα με τις πιέσεις και οδηγίες του προστάτη του και τότε υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ.

Γενικά, ο Μίλερ θεωρήθηκε από τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ ότι ήταν ένας θρασύτατος και αδίστακτος «αντι-διπλωμάτης», με ριζωμένο μέσα του το μίσος απέναντι σε κάθε ελληνικό στοιχείο, που απομακρύνθηκε ξαφνικά από τις επίσημες υπηρεσίες και αποστολές των ΗΠΑ το 2005, γεγονός που πολλοί το αποδίδουν σε εμπλοκή του στο σκάνδαλο των υποκλοπών στη Vodafone, το οποίο από τους ίδιους κύκλους θεωρείται δικό του έργο και έμπνευση.

Ο Αλέξης Τσίπρας με τους τ. Αμερικανούς πρέσβεις στην Ελλάδα, Μίλερ και Σπέκχαρντ

Ανάλογη ανθελληνική συμπεριφορά και προκλητικές θέσεις, όπως έχει καταγραφεί από τις υποκλοπές, κυρίως στο θέμα των Σκοπίων, ανέπτυξε και επέδειξε η α’ γραμματέας της βρετανικής πρεσβείας, στο διάστημα 1991-1994, ταυτιζόμενη και συντονισμένη απόλυτα με τα άρθρα και τις αναλύσεις της στενής της φίλης δημοσιογράφου και ανταποκρίτριας των “Financial Times”.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η ανθελληνική δραστηριοποίηση της συγκεκριμένης Βρετανίδας αξιωματούχου, ανακόπηκε έπειτα από ειδική επιχείρηση, που βασίστηκε στην εκμετάλλευση του πληροφοριακού υλικού και των εντοπισθέντων «αδυναμιών» της.

Τηλεφωνικές συνομιλίες στρατιωτικών αξιωματούχων από τις ίδιες μεγάλες δυτικές και συμμαχικές χώρες, απέφεραν σημαντικά πληροφοριακά στοιχεία αναφορικά με τους εξοπλισμούς στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, τα οποία διαβιβάζονταν πάντοτε εγκαίρως και αρμοδίως.

Στις περιπτώσεις που το περιεχόμενο των συνομιλιών ήταν πολύ σημαντικό και ευαίσθητο ή δεν καθίστατο απόλυτα κατανοητό ή ακόμα για να κατανοηθεί απαιτούνταν ειδικές γνώσεις, αυτές οι συνομιλίες μεταφέρονταν αυτολεξεί στον αρμόδιο αποδέκτη.

Το ειδικό δελτίο, με τέτοιου είδους περιεχόμενο συνομιλιών, διαβιβαζόταν με άτυπο τρόπο (δηλαδή χωρίς σφραγίδες και υπογραφές) και είχε τον ακόλουθο εισαγωγικό χαρακτήρα:
«Σας γνωρίζουμε ότι από πηγή υψηλής αξιοπιστίας προέκυψε η ακόλουθη συνομιλία μεταξύ του (της) … και του (της)…»

Αυτή τη μορφή, πιθανότατα, είχε και το έγγραφο που ισχυρίζεται ότι παρέλαβε από την ΕΥΠ ο κ. Θόδωρος Πάγκαλος και περιείχε συνομιλία του αμερικανού πρέσβη (προφανώς του Τόμας Μίλερ) με τον ομοεθνή και ομόλογό του στην Άγκυρα. Ο κ. Πάγκαλος φαίνεται ότι ουδέποτε αντελήφθη ότι η υποκλοπή αφορούσε τον αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα και όχι αυτόν της Άγκυρας, ο οποίος απλώς προέκυψε παρακολουθούμενος ως συνομιλητής του εδώ συναδέλφου του. Δηλαδή, αν ο πρέσβης στην Αθήνα επικοινωνούσε τηλεφωνικά με τον αμερικανό πρόεδρο, ο κ. Πάγκαλος θα αντιλαμβανόταν και θα διατυμπάνιζε ότι η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον αμερικανό πρόεδρο;

Αυτή η τυχαία και άκρως ανακριβής αναφορά του κ. Πάγκαλου αποτελεί ένα απλό και μικρό δείγμα του βαθμού κατανόησης του περιεχομένου των πληροφοριών της ΕΥΠ που διαβιβάζονται και περιέχονται για εκμετάλλευση και αξιοποίηση σε κυβερνητικούς αξιωματούχους, οι οποίοι ορίζονται να διαχειρίζονται κρίσιμα και ευαίσθητα για τα συμφέροντα της χώρας θέματα.

Παρακολουθώντας αυτούς τους υψηλόβαθμους αξιωματούχους, παράλληλα, η ΕΥΠ εντόπιζε και τις επαφές, τις κινήσεις τους και τις προσπάθειες προσέγγισης και επηρεασμού Ελλήνων πολιτικών, κρατικών αξιωματούχων και επιχειρηματιών, στοιχεία που και αυτά γίνονταν γνωστά στους αρμόδιους υπουργούς και αρκετές φορές στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Στη δεκαετία του ’90 π.χ. καταγράφηκε το σύνολο σχεδόν των επικοινωνιών που είχαν πολιτικοί και εκδότες των Αθηνών, όπως ο Χρήστος Λαμπράκης και ο Σταύρος Ψυχάρης με τους αμερικανούς, αλλά και διαφόρων επιχειρηματιών, όπως ο Σωκράτης Κόκκαλης.

Εκείνο που πρέπει να επισημανθεί ιδιαίτερα, είναι το γεγονός ότι, κατά την περίοδο της δεκαετίας του ’90, στην Ελλάδα και κάτω από την ομπρέλα των επίσημων αποστολών υπηρέτησαν αξιωματούχοι εντυπωσιακά ικανοί και δραστήριοι, η επιλογή και η τοποθέτηση των οποίων σε καίριες θέσεις μόνο τυχαία και συμπτωματική δεν ήταν. Αυτό ισχύει, για την ίδια χρονική περίοδο, και για τη στελέχωση των εδώ κλιμακίων και σταθμών των μεγάλων δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών με αξιωματούχους, πολλοί από τους οποίους και μέσα από τη δραστηριοποίησή τους στον ελληνικό χώρο αναδείχθηκαν και αναρριχήθηκαν στις κορυφές των υπηρεσιών τους.

Πολλές ερμηνείες και αναλύσεις προκύπτουν από τους συσχετισμούς και συνδυασμούς των παραπάνω επισημάνσεων με τα πολλά σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν ή προκλήθηκαν κατά τη συγκεκριμένη δεκαετία και τα οποία έβλαψαν σημαντικά και καθοριστικά τη χώρα μας (η υπόθεση Λάλα, το θέμα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων που δημιούργησε κλίμα έντασης μεταξύ της Ελλάδας και πολλών δυτικών χωρών, η στάση και η πολιτική της Αλβανίας απέναντι στους βορειο-ηπειρώτες, στην ελληνική μειονότητα και στο «θέμα των Τσάμηδων», η ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για υφαλοκρηπίδα και δίκαιο θαλάσσης, το περιστατικό της σύλληψης των δύο αξιωματούχων της CIA στην οδό Μηθύμνης, οι συνεχιζόμενες τρομοκρατικές δραστηριοποιήσεις της 17Ν και του ΕΛΑ, τα τραγικά γεγονότα στα Ίμια, η υπόθεση Οτσαλάν, η συνεχώς αυξανόμενη εισροή λαθρομεταναστών κ.α.).

Η συνολική και αποτελεσματική αντίδραση της ΕΥΠ απέναντι σε όλες αυτές τις καταστάσεις υπήρξε περισσότερο έντονη κατά την περίοδο 1990-1996 και άρχισε σταδιακά να μειώνεται από το έτος 1996 και μετά…, επί Σημίτη.

Αξίζει να σημειωθεί, όπως λένε παράγοντες των ΝΑΤΟϊκών μυστικών υπηρεσιών, ότι αποτελεί μεγάλη αδικία για την ΕΥΠ και δεν αναγνωρίστηκε με έμφαση από κανέναν, το γεγονός ότι είχε συλλέξει πληροφορίες, είχε προβλέψει και είχε αναπτύξει δυνατότητα άμεσης ενημέρωσης πριν και κατά τη διάρκεια των δραματικών γεγονότων στα Ίμια, τα οποία επέβαλαν την άμεση συνάντηση του διοικητή της με τον πρωθυπουργό, αλλά ο τελευταίος τον αγνόησε και τον απαξίωσε επιδεικτικά και προσβλητικά, αφήνοντάς τον να περιμένει άσκοπα και για ώρες έξω από το γραφείο του, προτιμώντας άλλες επαφές και υποκύπτοντας σε πιέσεις, για να καταλήξει σε ταπεινωτικές και εθνικά επιζήμιες λύσεις.

Όπως γίνεται αντιληπτό, παρά το γεγονός ότι έχουμε ισχυρούς συμμαχικούς δεσμούς με τους αμερικανούς, τους άγγλους και γενικά τους ΝΑΤΟϊκούς (και παρά το γεγονός ότι σε ορισμένα θέματα γεωπολιτικής στρατηγικής σημασίας δεν… αναπνέουμε αν δεν ρωτήσουμε την υπερδύναμη και τους έχοντες τον οικονομικό έλεγχο Γερμανούς), εδώ και πολλά χρόνια διεξάγεται ένας απίθανος – συναρπαστικός πόλεμος πληροφοριών. Φυσικά, ούτε το «Spiegel» έλεγε ψέματα για το NSA, ούτε είναι ψέμα ότι τα περισσότερα μέλη της αμερικανικής διπλωματικής αντιπροσωπείας –και όχι μόνο- ήταν για τα καλά «πριζωμένα» στα μηχανήματα της ΕΥΠ. Ειδικότερα αυτοί που ήταν εντοπισμένοι για πλήθος ανθελληνικών ενεργειών.

Έχει ενδιαφέρον βέβαια να ακούσει κανείς τα χιλιόμετρα των συνομιλιών που υπέκλεψε η ΕΥΠ μεταξύ του Τόμας Νάιλς και του Τόμας Μίλερ με τον τότε αρχηγό της αστυνομίας Νασιάκο, με τα μέλη της οικογένειας Μητσοτάκη, με την κ. Νίκη Τζαβέλλα, με την Έλσα Παπαδημητρίου, με τον αείμνηστο Χρήστο Λαμπράκη, με τον κ. Σταύρο Ψυχάρη, με τον κ. Αλέξη Παπαχελά, με τον κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και με πλήθος άλλων παραγόντων της πολιτικής μας σκηνής.
kostasxan.blogspot.gr

Η συνάντηση Τσίπρα µε Μίλερ και Σπέκχαρντ, που «αρνήθηκαν» να παίξουν ακόµα και τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ

του Παναγιώτη Τζένου στο Parapolitika, 27 Φεβρουαρίου, 2013

Στις αρχές του 2013, για πρώτη φορά στην πολιτική του σταδιοδρομία, όλως περιέργως, αρχίζει ξαφνικά να πραγματοποιεί ταξίδια ο Τσίπρας για τις Ηνωμένες Πολιτείες, σε μια χώρα δηλαδή την οποία το μεγαλύτερο μέρος των φιλελεύθερων, αναρχο-κομμουνιστικών ομοϊδεατών οπαδών και ψηφοφόρων του ΜΙΣΟYΝ εξαιτίας των εδώ και δεκαετίες καταστροφικών σχέσεων Ελλάδας-ΗΠΑ.

Το πρώτο ταξίδι που έκανε στην Αμερική ο Τσίπρας ήταν για να επισκεφθεί το Ελληνο-Αμερικανικό Ινστιτούτο (American Hellenic Institute, AHI) όπου συναντήθηκε παραδόξως με δύο πρώην Πρέσβεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα, τους κ.κ. Thomas Miller και Daniel Speckhard.

Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι, σε αυτό το σημείο στην πολιτική του σταδιοδρομία, ενδιαφέρεται ξαφνικά για τη διεθνή εικόνα του ο Τσίπρας. Χμμμ…θα σκεφτόταν κανείς ότι αυτός ο τύπος έβαζε, απο τότε, υποψηφιότητα για … ΈΛΛΗΝΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΌΣ! Ωστόσο, αυτό ήταν τρία χρόνια ΠΡΙΝ να γίνει ο σημερινός Ἐλληνας Πρωθυπουργός. Ωστόσο, δεν μπορεί να αγνοηθεί η συνάντηση του Τσίπρα με αυτούς τους δύο Αμερικανούς αξιωματούχους, διότι λέει ΠΟΛΛΆ για το πώς αυτός ανήλθε στην εξουσία στην Ελλάδα. Καλύπτω πιο κάτω αυτούς τους δύο αξιωματούχους των ΗΠΑ και τις δοσοληψίες τους με την Ελληνική κυβέρνηση:

Ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τόμας Μίλερ (2001-2004)

Εδώ παρακάτω είναι μερικά σημεία για τον Miller και γιατί είναι εδώ σημαντικά σε σχέση με τα συμφέροντα της Ελλάδας σαν έθνος:

Ο Thomas Μίλερ ήταν ο Αμερικανός αξιωματούχος ο οποίος, το 1995, πίεσε τον τότε πρώην Έλληνα πρωθυπουργό, Ανδρέα Παπανδρέου, για να ενδώσει στο να υπογράψει μια ενδιάμεση συμφωνία στις 13 Σεπτεμβρίου 1995 με την ΠΓΔΜ για το θέμα της Μακεδονίας

Ο Thomas Μίλερ υπηρέτησε ως ειδικός συντονιστής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ για το θέμα για το Κυπριακό απο το 1997 έως 1999 και ήταν κι ο Πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα την περίοδο 2001-2004

Αυτός ήταν και σύμβουλος της ΠΑΡΆΝΟΜΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΉΣ τουρκοκυπριακής κυβέρνησης

Ο Πρεσβευτής Miller εξακολουθεί να είναι επίσημος σύμβουλος του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους, εργαζόμενος ως διευθυντής του γραφείου της Ουάσιγκτον για την οργάνωση Independent Diplomat

Αυτός παρέχει διάφορες υπηρεσίες για το παραπάνω καθεστώς μαριονέτας συμπεριλαμβανομένης της παροχής συμβουλών και υποστήριξης για την εξωτερική πολιτική του γραφείου του προέδρου της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου»

Ο Miller συμμετείχε στο μεγάλο σκάνδαλο ελληνικών υποκλοπών στη διάρκεια της θητείας του Κώστα Καραμαλή ως Έλληνα πρωθυπουργού, ένα σκάνδαλο που στοίχισε τη ζωή στον πρώην διευθυντή Σχεδιασμού της Vodafone, Κώστα Τσαλικίδη και που έβάλε την ασφάλεια των δικτύων της Vodafone σε υψηλό κίνδυνο λόγῳ των υποκλοπών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων από τις δυτικές κυβερνήσεις

Ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Daniel Speckhard (2007-2011) 

\
Σύμφωνα με άρθρο του ελληνικού μπλόγκ Hellasfrappe.com με ημερομηνία 27 του Φλεβάρη του 2013 (και να δώσετε τη προσοχή σας σε αυτήν την ημερομηνία!), διαβάζουμε τα εξής σχετικά με τις σχέσεις Τσίπρα-Skeckhard (η μετάφραση απο Αγγλικά σε Ελληνικά δική μου είναι):

«Εκτός από το να είναι διευθύνων εταίρος της WEM Global Investment Inc, ο Speckhard είναι επίσης ένας μη μόνιμος κάτοικος ανώτερος συνεργάτης στο περίφημο Ινστιτούτο Brookings (για τις ΗΠΑ και την Ευρώπη). Ναι … το ίδιο ινστιτούτο όπου είχε εκφωνήσει ομιλία ο ίδιος ο Τσίπρας, και όπου επίσης είχε δώσει ομιλία πριν από αυτό ο Γιώργος Παπανδρέου. Στην πραγματικότητα, αναφορές από τον Τύπο Ελληνικής Διασποράς, καθώς και στα Parapolitika ισχυρίζονται ότι κατά τη διάρκεια της ομιλίας Τσίπρα (η οποία μεταδόθηκε ζωντανά από το C-SPAN, το επίσημο κανάλι του Capitol Hill), παρευρέθησαν πολλοί επιφανείς επιχειρηματίες. Επίσης, τα ίδια ακριβώς πρόσωπα παρακολούθησαν μυστηριωδώς την ομιλία του και στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια λίγες μέρες αργότερα.

«Η Parapolitika σημειώνει ότι ο Σπέκχαρντ έπαιξε σημαντικό ρόλο στο ξεκλείδωμα των θυρών για τον Τσίπρα, ειδικά στο CSIS (Center for Strategic and International Studies, Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών), το οποίο θεωρείται ως μια από τις κορυφαίες δεξαμενές σκέψης στις ΗΠΑ.»

Τι γύρευε ο Αλέξης Τσίπρας με αυτούς τους δύο πρώην Αμερικανούς πρέσβεις που έπαιξαν ξεκάθαρο ρόλο στην εκλογή του κ. Τσίπρα με τις διασυνδέσεις τους με το μεγάλο κεφάλαιο και τους οργανισμούς που πρωοθούν τη παγκοσμιοποίηση, όπως το Ινστιτούτο Brookings η οποία είναι γνωστή για την προετοιμασία του πολιτικών υποψηφίων άλλων χωρών για θέσεις εξουσίας;!

Αλλα τι στο διάολο γυρεύει ο Τσιπρας με αυτούς τους ανθέλληνες πολίτικους των ΗΠΑ των οποίων οι πολίτικες για την Ελλάδα αποδείχθηκαν διαχρονικά καταστροφικές για την Ελλάδα;;;!!!

Το ίδιο άρθρο συνεχίζει αναφέροντας μερικά πολύ ενδιαφέροντα σημεία για την τότε επίσκεψη του Τσίπρα το Φεβ. 2013 στις ΗΠΑ που παραθέτω πιο κάτω:

«Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στις ΗΠΑ, ο Αλέξης Τσίπρας δεν συναντήθηκε επισήμως με εκπροσώπους της ελληνικής διασποράς, αφού επέλεξε να μην εμμείνει σε πρωτόκολλο το οποίο απαιτεί προηγούμενη συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής. Αντ ‘αυτού ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ προτίμησε να συναντηθεί με άλλες σημαίνοντες προσωπικότητες της ελληνικής κοινότητος που ήξερε ότι θα μπορούσαν να ανοίξουν πόρτες ευκαιρίας για αυτόν στο μέλλον.

«Την πρώτη μέρα του στις ΗΠΑ επέλεξε να κάνει ένα γρήγορο … ταξίδι στο Σαν Φρανσίσκο, όπου συναντήθηκε με τον καλά γνωστό επιχειρηματία Άντζελο Τσακόπουλο (ο Φιλ Αγγελίδης, ο οποίος έχει διατελέσει πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος της Καλιφόρνιας και υπεύθυνος για τη δημόσια περιουσία της πολιτείας της Καλιφόρνιας επίσης ήταν παρών σε αυτή τη συνάντηση). Ο Άντζελος Τσακόπουλος (γεννηθείς το 1936) είναι ένας εξέχων κτηματομεσίτης ακινήτων στο Σακραμέντο, της Καλιφόρνιας, και ο ιδρυτής / ιδιοκτήτης της ΑΚΤ Development.

«Ο Τσακόπουλος είναι επίσης προφανώς ένας από τους κύριους υποστηρικτές του Δημοκρατικού Κόμματος και υπερήφανος υποστηρικτής του Μπαράκ Ομπάμα. Είναι, επίσης, προσωπικός φίλος του Μπιλ Κλίντον και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, και του…Αντώνη Σαμαρά…

«Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Τσίπρα, έκανε επίσης γνωστή την παρουσία του ο κύκλος των φίλων της Γιάννας Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη. (Προφανώς, ήταν η Αγγελοπούλου διακριτικά που άνοιγε σιωπηρά πόρτες ευκαιρίας για τον Τσίπρα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.) Ως εκ τούτου, έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στο ταξίδι του Τσίπρα στις ΗΠΑ ο πρόεδρος του Ελληνο-Αμερικανικού Ινστιτούτου (AHI), Νἰκος Λαριγκάκης. Επίσης, ένα άλλο κεντρικό πρόσωπο ο οποίος ήταν επίσης παρών στην εκδήλωση του ΑΗΙ ο οποίος ήταν για να τιμήσει τον Τσίπρα δεν ήταν άλλος από τον κ Γεώργιο Μερμελα, τον υποτιθέμενο ιδιοκτήτη του πολύ γνωστού ιδρύματος/εταιρείας διαδρομιστών και δημόσιων σχέσεων “Greek Dream”».

Σε αυτό το σημείο μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα ότι, από το 2013, έχει αλλάξει τον τόνο του o Τσίπρας σχετικά με τα αμερικανικά συμφέροντα στην Ελλάδα, σχετικά με τις πεποιθήσεις και τις συνεργασίες του για τις μεγάλες επιχειρήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο από την πλευρά των Έλληνο-Αμερικανών, όπως ο Άντζελος Τσακόπουλος, που τυχαίνει να είναι προσωπικός φίλος και του πρώην πλέον Έλληνα πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά! Αν ο Τσίπρας είναι τόσο εναντίον του συντηρητικού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας στην Ελλάδα μαζί με τον πρώην πρόεδρό της, Α. Σαμαράς, τότε τι έκανε πίσω στο 2013 σε μια συνάντηση με έναν μεγάλο συνεργάτη του Σαμαρά;!

Ο Τσίπρας και το Ινστιτούτο Οικονομικών Λεβί (Levi Economics Institute)

Μια άλλη σειρά από ενδιαφέρουσες επισκέψεις που Τσίπρας που έκανε ο ίδιος το 2013 ήταν στις συνεδριάσεις του Οικονομικού Ινστιτούτου Λεβί του Bard College της Νέας Υόρκης είτε εντός της Ελλάδος ή εκτός.

Η επίσημη ιστοσελίδα του ινστιτούτου αυτού αναφέρει τα εξής:

«Το Ινστιτούτο Οικονομικών Λεβί του Bard College, που ιδρύθηκε το 1986 με την ευγενική υποστήριξη του διαχειριστή του Bard College, Leon Levy (Λεβί), είναι ένας μη κερδοσκοπικός, μη-κομματικός, δημόσιας πολιτικής ερευνητικός οργανισμός. Το ίδρυμα Λεβί είναι ανεξάρτητο από οποιαδήποτε πολιτική ή άλλη υπαγωγή, και ενθαρρύνει τη διαφορετικότητα των απόψεων στην εξέταση των ζητημάτων οικονομικής πολιτικής, ενώ προσπαθεί να μετατρέψει ιδεολογικά επιχειρήματα σε ενημερωμένες συζητήσεις.»

Αυτό όμως που δεν μας λέει το ινστιτούτο αυτό είναι ότι ο ιδρυτής του, Leon Levy, ήταν ένας εξέχων Εβραίος καθώς και ένας τεράστιος καπιταλιστής. Ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος εδώ και χρόνια μιλάει ανοιχτά εναντίον των μεγάλων τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου, ξαφνικά γύρω στο Νοέμβριο 2013, αρχίζει να συμμετέχει στις συνεδριάσεις αυτού του ινστιτούτου και, από τότε, προωθείται κιόλας από αυτό.

Σε ένα άρθρο της μεγάλης εν Λος Άντζελες εφημερίδος Los Angeles Times σχετικά με το θάνατο του Levy, διαβάζουμε ότι ίδρυσε ο Leon Levy «το Oppenheimer Funds Inc., την ένατη μεγαλύτερη αμερικανική ομάδα αμοιβαίων κεφαλαίων με περισσότερα από 120 δισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία.» (* “Leon Levy, 77; OppenheimerFunds Founder, Art Collector and Benefactor,” April 08, 2003 | Article originally from Bloomberg | Link:http://articles.latimes.com/2003/apr/08/local/me-levy8)

Αυτά δεν τα λέω εγώ. Ωστόσο, μην πάρτε τη λέξη μου για αυτό. Το μόνο που χρειάζεται να κάνει κάποιος είναι να μεταβεί στην επίσημη ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Λεβί για να δεί πόσες δραστηριότες του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με αυτό το ίδρυμα, έχουν καταγραφεί! Βλέπουμε παρακάτω ακριβώς αυτό με πολλές αναφορές στον Τσίπρα και στο ΣΥΡΙΖΑ:

Σε ένα άρθρο* του Νοέμβρη του 2013 από την εφημερίδα Καθημερινή, το οποίο αναδημοσιεύθηκε από το levyinstitute.org, αναφέρει τα εξής σχετικά με τον Τσίπρα:

“Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αποκάλεσε «ανθυποψήφιό του» τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, άσκησε έντονη κριτική στην τρόικα, χαρακτήρισε «εγκληματική» την πολιτική του Μνημονίου και υποστήριξε ότι το μόνο που έχει τάξει το κόμμα του είναι η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα προ της κρίσης επίπεδα.”Ααα! Υπάρχει κι μια άλλη σημαντική πληροφορία που ξέχασα να αναρέφω εδώ σε σχέση με το Ινστιτούτο Λέβι και αυτή έχει να κάνει με το γεγονός ότι το ινστιτούτο αυτό χρηματοδοτείται απο τον ίδιο τον…GEORGE SOROS!

Επίλογος

Σήμερα η Ελληνική κοινωνία κολλημένη στις οθόνες των τηλεοράσεων, ακούει για παράκτιες εταιρείες και τραπεζικούς λογαριασμούς ίσα με τον προυπολογισμό της Ελλάδας. Πολιτικοί όλων των τάξεων και όλων των παρατάξεων. Πολιτικοί που έχουν βολέψει τα 30 τους, τα 40 τους, τα 50 τους, τα 60 τους και τον οικογενειακό τους τάφο. Πολιτικοί που ψάχνουν έναν πατέρα εθνάρχη και πολιτικοί που ψάχνουν μία υποψία αριστερού κυττάρου στο γενεαλογικό τους δέντρο, για να δικαιολογήσουν την βουλευτική τους έδρα.

Είναι πλέον κάτι περισσότερο από προφανές. Εκποιήθηκε η Ελλάδα. Κόπηκε, μοιράστηκε στα δύο με το συντριπτικά πολυπληθέστερο κομμάτι της εμάς. Τον δικό μας κόσμο εντός του οποίου κυριαρχούν η ανεργία οι απολύσεις, οι εργασιακοί εξευτελισμοί, η ανασφάλιστη εργασία, η υπό αίρεση σύνταξη και με ασαφή ημερολογιακό προσδιορισμό, κάρτες, δάνεια, αυτοκτονίες μικρομεσαίων ανεργία η προσωρινή απασχόληση που παραπέμπει στην προσωρινή ζωή ή στο χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου..

Και με την αισχρή μειοψηφία στον δικό τους. Τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους κι εφοπλιστές, τους επενδυτές του τζόγου, των swaps, τα golden boys, τις πολυτελείς επαύλεις, τα ιδιωτικά τζετ, τις θαλαμηγούς, τις χειροποίητες Bentley και θηριώδη Hummer, διαμάντια και τσάντες Luis Vitton και Hermes, η Μύκονος, το Κολωνάκι και η Εκάλη, σαλέ και σούσι μπαρ, χαριτωμένοι μόδιστροι και «καλλιτεχνάδες διανοούμενοι λινάτσες», όπως λένε κι οι Active Member. Ένας κόσμος ικανοποίησης των αριστοκρατικών διαστροφών που επικάθηται του αυχένα μας ως κατακτητής..

Η περιοχή μας είναι γεωστρατηγικά ένα μαγαζί γωνία. Βρίσκεται στο σταυροδρόμι των ηπείρων. Και εν όψει της γεωγραφικής μετατόπισης των παγκόσμιων πολιτικών και οικονομικών συσχετισμών, η Ελλάδα είναι πιο σημαντική από ποτέ. Αν προσθέσουμε και τα οικονομικά της ατού (πετρέλαιο, μέταλλα, κλπ) τότε η εικόνα ξεκαθαρίζει ακόμη περισσότερο.

Δεν μπορώ να βγάλω από το νου μου, ότι κάθε κίνηση της σημερινής κυβέρνησης εξυπηρετεί ένα ακόμη βήμα σε κάποιο σχέδιο που έχει εξυφανθεί προ πολλού, και που έχει ως σκοπό την εξαφάνιση της Ελλάδας όπως την ξέραμε. Την μετάλλαξή της σε κάποιο άλλο μόρφωμα, πολυπολιτισμικό και σαφώς πιο ακίνδυνο.

Η παρούσα κυβέρνηση είναι έξοχη στο σερβίρισμα του φαγητού που μαγειρεύουν οι μάγειροι των αγορών και που έρχεται ως πακέτο, μαζί με την ΅επικοινωνία΅, μέσω της Διεθνούς των Συμβούλων του Πρωθυπουργού. Δεν πρόκειται όμως περί φαγητού, αλλά περί δηλητηρίου. Το χρηματιστικό κεφάλαιο έχει επιλέξει όχι την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά τη χρήση της για να επιτύχει τις πολιτικο-οικονομικές και γεωπολιτικές του επιδιώξεις.

Και είναι πολύ κοντά στο να πετύχει αυτό το τελευταίο. Αν ο ελληνικός λαός δεν ανατρέψει αυτές τις πολιτικές, η παρούσα κυβέρνηση θα έχει προσφέρει, πριν από την αναπόφευκτη πτώση της, μια τελευταία, σπουδαία υπηρεσία στην διεθνή ελίτ, με τα μέτρα που παίρνει, βάζοντας όμως τα θεμέλια για έναν εμφύλιο πόλεμο ή μια εθνική καταστροφή στην Ελλάδα.

Όπως και το μνημόνιο, έτσι και τα μέτρα που προτείνει αυτές τις μέρες η κυβέρνηση, κατ’εντολήν των ξένων, δεν έχουν φτιαχτεί για να πετύχουν.

Εχουν φτιαχτεί για να αποτύχουν, φέροντας σε χειρότερη θέση τη χώρα, αφού προηγουμένως της αρπάξουν ότι έχει και δεν έχει.

Η επερχόμενη πτώχευση είναι το πασπαρτού των μεγάλων για να μας αποτελειώσουν. 

Ποιος από εμάς θα νοιάζεται για το Καστελόριζο ή την Κομοτηνή, όταν δεν θα έχει γάλα για τα παιδιά του;

Ποιος από εμάς θα αρνηθεί υποσχέσεις πετροδολαρίων, με αντάλλαγμα τη Κρήτη, όταν θα είναι άνεργος και θα ψάχνει στα σκουπίδια;

Δυστυχώς, αυτό θα γίνει, και παρά τις αντιδράσεις που σίγουρα θα προκύψουν, όπως και σε άλλες περιπτώσεις της ελληνικής ιστορίας, ο εχθρός είναι ήδη εντός των τειχών.

Κάποτε τον έλεγαν Εφιάλτη, και κάποτε κάποιος δικός μας άνοιξε διάπλατα τη κερκόπορτα.

Σήμερα, αυτός ο «εχθρός» μας κυβερνά…

Πως επαναλαμβάνεται η Ιστορία ε;