Πρίν φύγω για τη Νέα Υόρκη τηλεφώνησα στον Τάκη Λαμπρία να τον αποχαιρετήσω. Χωρίς την παρέμβαση του Λαμπρία δεν θα είχα καταφέρει να πάρω φοιτητική βίζα επειδή τα εισοδήματα των γονιών μου δεν επαρκούσαν για δίδακτρα και σπουδές.
Ο Λαμπρίας εγγυήθηκε για εμένα.
Επειδή αναχωρούσε για ταξίδι στο εξωτερικό , η μόνη ώρα που μπορούσε να με δεί ήταν το μεσημέρι της Κυριακής καθ’ οδόν προς το αεροδρόμιο..
Μου είπε να τον περιμένω γύρω στις 2:30 έξω από μια ταβέρνα στη Γλυφάδα, όπου θα ήταν σε γεύμα με τον Καραμανλή και τη γνωστή παρέα.
Από το άγχος μου να μην αργήσω έφυγα από το σπίτι τρείς ώρες νωρίτερα.
Eφτασα με την ψυχή στο στόμα.
Στην είσοδο της ταβέρνας, βλέπω τον Καραμανλή, με σπόρ εμφάνιση (φορούσε ένα μπέζ μπλουζάκι και ένα λαδί παντελόνι) να συνομιλεί με τον Μάνο Χατζηδάκι.
Για την ακρίβεια δεν ....συνομιλούσαν!
Ο Χατζηδάκις του τα ...έχωνε κανονικά.
Ο Καραμανλής είχε βάλει στοργικά το αριστερό χέρι του στον δεξί ώμο του Χατζηδάκι και με ελαφρώς σκυμμένο το κεφάλι, άκουγε προσεκτικά και μάλλον έδειχνε να συμφωνεί.
Ο Μάνος θα έπρεπε να ήταν έξαλλος.
Μπαίνοντας μέσα είδα τον Λαμπρία να συζητάει με κάποιον που δεν γνώριζα και δεξιά, λίγο πιο μακρυά, τα έλεγαν ο Χόρν με τον Μινωτή.
Ο Λαμπρίας μου έκανε νεύμα να πλησιάσω.
Σε κατάσταση σόκ του λέω οτι ο Χατζηδάκις...."φωνάζει" στον Καραμανλή.
Ο Λαμπρίας σκάει εκείνο το δαιμόνιο χαμόγελό του και ύστερα μου λέει γελώντας.
"Ποιός νομίζεις τολμάει να πάει να τους διακόψει αυτούς τους δυο;"
Επειδή, όμως, η συζήτηση συνεχιζόταν ο Λαμπρίας έκανε νεύμα στον Χόρν.
Εκείνος πλησίασε να τους...διακόψει.
Ποιός είδε τον Χατζηδάκι και δεν τον φοβήθηκε!
"Σε παρακαλώ Τάκη! Σε παρακαλώ! Δεν βλέπεις; Μιλάω στον Πρόεδρο!"
Και ο Καραμανλής έγνεψε, με το δεξί του χέρι, να μην τους διακόψουν.
Γύρισε άπρακτος ο Χόρν και έκανε μια χαρακτηριστική κίνηση σαν μας έλεγε «εγώ προσπάθησα».
Η …συζήτηση συνεχίστηκε για λίγα λεπτά ακόμα, όταν πλησίασε το υπηρεσιακό αυτοκίνητο του Πρωθυπουργού.
Μου έκανε τρομερή εντύπωση ότι ο ίδιος ο Καραμανλής άνοιξε την πόρτα για να μπεί πρώτος ο Χατζηδάκις.
Υστέρα, στράφηκε προς το μέρος του Λαμπρία κα του Χόρν και τους αποχαιρέτησε σηκώνοντας ψηλά το χέρι.
Μπήκε στο αυτοκίνητο, κάθισε δίπλα στο Χατζηδάκι και έφυγαν…
Ρώτησα τον Λαμπρία πώς ο Καραμανλής …ανεχόταν να του μιλάει ο Χατζηδάκις σε τόσο έντονο ύφος και δεν…δυσανασχετούσε.
Ο Λαμπρίας γέλασε πάλι και χωρίς να το σκεφτεί μου είπε:
«Γιατί νομίζεις τους φωνάζει εδώ;
Για να του λένε τι ωραία που κυβερνά;
Τους φωνάζει γιατί ξέρει ότι δεν τον κολακεύουν!
Γιατί λένε ελεύθερα τη γνώμη τους.
Γιατί τους σέβεται.
Γιατί ξέρει ότι τον αγαπάνε και θέλουν το καλό του!»
Υστερα αναστέναξε βαθειά και συμπλήρωσε:
«Και να μάθεις κάτι: ο πολιτικός κινδυνεύει πιο πολύ από τις κολακείες των φίλων του παρά από τις επιθέσεις των εχθρών του!»
«ΜΙΚΡΕΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ στις Ρωγμές του Χρόνου», απόσπασμα.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γεννήθηκε σαν σήμερα 8 Μαρτίου, 1907 στην Πρώτη Σερρών.
Επειδή αναχωρούσε για ταξίδι στο εξωτερικό , η μόνη ώρα που μπορούσε να με δεί ήταν το μεσημέρι της Κυριακής καθ’ οδόν προς το αεροδρόμιο..
Μου είπε να τον περιμένω γύρω στις 2:30 έξω από μια ταβέρνα στη Γλυφάδα, όπου θα ήταν σε γεύμα με τον Καραμανλή και τη γνωστή παρέα.
Από το άγχος μου να μην αργήσω έφυγα από το σπίτι τρείς ώρες νωρίτερα.
Eφτασα με την ψυχή στο στόμα.
Στην είσοδο της ταβέρνας, βλέπω τον Καραμανλή, με σπόρ εμφάνιση (φορούσε ένα μπέζ μπλουζάκι και ένα λαδί παντελόνι) να συνομιλεί με τον Μάνο Χατζηδάκι.
Για την ακρίβεια δεν ....συνομιλούσαν!
Ο Χατζηδάκις του τα ...έχωνε κανονικά.
Ο Καραμανλής είχε βάλει στοργικά το αριστερό χέρι του στον δεξί ώμο του Χατζηδάκι και με ελαφρώς σκυμμένο το κεφάλι, άκουγε προσεκτικά και μάλλον έδειχνε να συμφωνεί.
Ο Μάνος θα έπρεπε να ήταν έξαλλος.
Μπαίνοντας μέσα είδα τον Λαμπρία να συζητάει με κάποιον που δεν γνώριζα και δεξιά, λίγο πιο μακρυά, τα έλεγαν ο Χόρν με τον Μινωτή.
Ο Λαμπρίας μου έκανε νεύμα να πλησιάσω.
Σε κατάσταση σόκ του λέω οτι ο Χατζηδάκις...."φωνάζει" στον Καραμανλή.
Ο Λαμπρίας σκάει εκείνο το δαιμόνιο χαμόγελό του και ύστερα μου λέει γελώντας.
"Ποιός νομίζεις τολμάει να πάει να τους διακόψει αυτούς τους δυο;"
Επειδή, όμως, η συζήτηση συνεχιζόταν ο Λαμπρίας έκανε νεύμα στον Χόρν.
Εκείνος πλησίασε να τους...διακόψει.
Ποιός είδε τον Χατζηδάκι και δεν τον φοβήθηκε!
"Σε παρακαλώ Τάκη! Σε παρακαλώ! Δεν βλέπεις; Μιλάω στον Πρόεδρο!"
Και ο Καραμανλής έγνεψε, με το δεξί του χέρι, να μην τους διακόψουν.
Γύρισε άπρακτος ο Χόρν και έκανε μια χαρακτηριστική κίνηση σαν μας έλεγε «εγώ προσπάθησα».
Η …συζήτηση συνεχίστηκε για λίγα λεπτά ακόμα, όταν πλησίασε το υπηρεσιακό αυτοκίνητο του Πρωθυπουργού.
Μου έκανε τρομερή εντύπωση ότι ο ίδιος ο Καραμανλής άνοιξε την πόρτα για να μπεί πρώτος ο Χατζηδάκις.
Υστέρα, στράφηκε προς το μέρος του Λαμπρία κα του Χόρν και τους αποχαιρέτησε σηκώνοντας ψηλά το χέρι.
Μπήκε στο αυτοκίνητο, κάθισε δίπλα στο Χατζηδάκι και έφυγαν…
Ρώτησα τον Λαμπρία πώς ο Καραμανλής …ανεχόταν να του μιλάει ο Χατζηδάκις σε τόσο έντονο ύφος και δεν…δυσανασχετούσε.
Ο Λαμπρίας γέλασε πάλι και χωρίς να το σκεφτεί μου είπε:
«Γιατί νομίζεις τους φωνάζει εδώ;
Για να του λένε τι ωραία που κυβερνά;
Τους φωνάζει γιατί ξέρει ότι δεν τον κολακεύουν!
Γιατί λένε ελεύθερα τη γνώμη τους.
Γιατί τους σέβεται.
Γιατί ξέρει ότι τον αγαπάνε και θέλουν το καλό του!»
Υστερα αναστέναξε βαθειά και συμπλήρωσε:
«Και να μάθεις κάτι: ο πολιτικός κινδυνεύει πιο πολύ από τις κολακείες των φίλων του παρά από τις επιθέσεις των εχθρών του!»
«ΜΙΚΡΕΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ στις Ρωγμές του Χρόνου», απόσπασμα.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γεννήθηκε σαν σήμερα 8 Μαρτίου, 1907 στην Πρώτη Σερρών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου