Από τον κ. Γιάννη Παπαθανασίου
Τον Ιανουάριο του 2009, όταν ανέλαβα την ευθύνη του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό αμέσως μετά τα επεισόδια του Δεκεμβρίου, ήταν εξαιρετικά αρνητική.
Τον Ιανουάριο του 2009, όταν ανέλαβα την ευθύνη του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό αμέσως μετά τα επεισόδια του Δεκεμβρίου, ήταν εξαιρετικά αρνητική.
Η διεθνής κρίση βρισκόταν στο ζενίθ, ενώ τώρα η παγκόσμια οικονομία δείχνει σημάδια ανάκαμψης.
Τα spreads βρίσκονταν στα επίπεδα των 200 – 300 μονάδων και οι δανειακές ανάγκες που έπρεπε να εξυπηρετήσουμε ήταν κατά 12 δισ. ευρώ υψηλότερες σε σύγκριση με το 2010, καθώς είχαμε περισσότερες λήξεις ομολόγων.
Στις αρχές του 2009, αρκετοί στο εσωτερικό της χώρας προέβλεπαν ότι δεν θα μπορέσουμε να αντλήσουμε δανεισμό από τις αγορές και ότι θα υποχρεωθούμε να καταφύγουμε στο ΔΝΤ. Η μόνιμη απάντησή μας ήταν ότι θα τα καταφέρουμε.
Τα spreads βρίσκονταν στα επίπεδα των 200 – 300 μονάδων και οι δανειακές ανάγκες που έπρεπε να εξυπηρετήσουμε ήταν κατά 12 δισ. ευρώ υψηλότερες σε σύγκριση με το 2010, καθώς είχαμε περισσότερες λήξεις ομολόγων.
Στις αρχές του 2009, αρκετοί στο εσωτερικό της χώρας προέβλεπαν ότι δεν θα μπορέσουμε να αντλήσουμε δανεισμό από τις αγορές και ότι θα υποχρεωθούμε να καταφύγουμε στο ΔΝΤ. Η μόνιμη απάντησή μας ήταν ότι θα τα καταφέρουμε.
Δεν αφήσαμε ποτέ ούτε καν να διανοηθεί κανείς, ότι υπάρχει περίπτωση να μην καλύψουμε τις δανειακές μας ανάγκες. Κι αυτό, γιατί η δημιουργία ακόμα και της παραμικρής αμφιβολίας θα προκαλούσε την τιμωρία από τις αγορές, όπως συνέβη, δυστυχώς, αργότερα με ευθύνη της μετέπειτα κυβέρνησης.
Παράλληλα, επιδιώξαμε ευρύτερη συναίνεση προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της οικονομίας.
Το Μάρτιο του 2009 ο πρώην πρωθυπουργός, κ. Κ. Καραμανλής απηύθυνε πρόσκληση προς τους αρχηγούς όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων, να παραμεριστούν οι στείρες αντιπαραθέσεις για να επιτευχθεί μια ευρύτερη συνεννόηση στα αυτονόητα.
Ο κ. Καραμανλής προειδοποίησε για τους κινδύνους που διαγράφονταν εξαιτίας της διεθνούς κρίσης και του υπέρογκου δημόσιου χρέους της χώρας. Και πρότεινε ένα πλαίσιο συνεννόησης με βάση τα εξής έξι σημεία:
Τήρηση των κανόνων της ΕΕ, αντιμετώπιση του δημοσίου χρέους, σταδιακή μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος με κεντρικό εργαλείο τον περιορισμό των δαπανών, σεβασμό των ορίων που θέτουν το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα, στοχευμένες δράσεις για ανάπτυξη και κοινωνική προστασία, αυτοσυγκράτηση από τα κόμματα και τα συνδικάτα.
Τήρηση των κανόνων της ΕΕ, αντιμετώπιση του δημοσίου χρέους, σταδιακή μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος με κεντρικό εργαλείο τον περιορισμό των δαπανών, σεβασμό των ορίων που θέτουν το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα, στοχευμένες δράσεις για ανάπτυξη και κοινωνική προστασία, αυτοσυγκράτηση από τα κόμματα και τα συνδικάτα.
Δυστυχώς, η απάντηση ήταν «όχι σε όλα». Αυτό ήταν το κλίμα εκείνης της περιόδου.
Σε αυτό το περιβάλλον:
Σε αυτό το περιβάλλον:
Φροντίσαμε να υλοποιήσουμε το πρόγραμμα δανεισμού της χώρας το συντομότερο δυνατόν. Το ΠΑΣΟΚ ήθελε τότε να πάμε αργά. Το ίδιο άλλωστε έκανε και ως κυβέρνηση. Το αποτέλεσμα όμως ήταν, ότι εμείς πετύχαμε να ολοκληρώσουμε το δανειακό πρόγραμμα, παρά τις αντίθετες προβλέψεις. Δανειστήκαμε μάλιστα με μέσο σταθμικό επιτόκιο 4%, την εποχή που η διεθνής κρίση κορυφωνόταν. Και ενώ, επαναλαμβάνω, οι δανειακές ανάγκες ήταν κατά 12 δισ. μεγαλύτερες σε σχέση με αυτές του 2010.
• Καταφέραμε, όχι μόνο να καλύψουμε αυτές τις ανάγκες, αλλα αφήσαμε και αποθεματικό, το λεγόμενο «μαξιλάρι», το οποίο επέτρεψε στη σημερινή κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει τις φουσκωμένες δαπάνες της το 2009, χωρίς ανάγκη για πρόσθετο δανεισμό. Ακόμη και για το πρόγραμμα δανεισμού, το ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα απέναντί μας.
• Καταφέραμε, όχι μόνο να καλύψουμε αυτές τις ανάγκες, αλλα αφήσαμε και αποθεματικό, το λεγόμενο «μαξιλάρι», το οποίο επέτρεψε στη σημερινή κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει τις φουσκωμένες δαπάνες της το 2009, χωρίς ανάγκη για πρόσθετο δανεισμό. Ακόμη και για το πρόγραμμα δανεισμού, το ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα απέναντί μας.
Ανακοινώσαμε τρεις φορές μέσα στο 2009 δέσμες μέτρων για τον περιορισμό του ελλείμματος.
Στις 5 Φεβρουαρίου, στις 18 Μαρτίου και στις 25 Ιουνίου.
Ήταν μέτρα δυσάρεστα, αλλά αναγκαία. Κάθε φορά το ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα ο κ. Παπακωνσταντίνου και η κ. Κατσέλη, μας κατηγορούσαν ότι σε περίοδο κρίσης, αντί να αυξήσουμε τις δαπάνες λαμβάναμε περιοριστικά μέτρα.
Στηρίξαμε την πραγματική οικονομία, με μέτρα για την οικοδομή, την αγορά αυτοκινήτου, τον τουρισμό, τις εξαγωγές. Εφαρμόσαμε ειδικό πρόγραμμα ύψους 1,05 δισ. ευρώ για την ενίσχυση της μεταποίησης, του τουρισμού, του εμπορίου, των υπηρεσιών και του franchise.
Στις 5 Φεβρουαρίου, στις 18 Μαρτίου και στις 25 Ιουνίου.
Ήταν μέτρα δυσάρεστα, αλλά αναγκαία. Κάθε φορά το ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα ο κ. Παπακωνσταντίνου και η κ. Κατσέλη, μας κατηγορούσαν ότι σε περίοδο κρίσης, αντί να αυξήσουμε τις δαπάνες λαμβάναμε περιοριστικά μέτρα.
Στηρίξαμε την πραγματική οικονομία, με μέτρα για την οικοδομή, την αγορά αυτοκινήτου, τον τουρισμό, τις εξαγωγές. Εφαρμόσαμε ειδικό πρόγραμμα ύψους 1,05 δισ. ευρώ για την ενίσχυση της μεταποίησης, του τουρισμού, του εμπορίου, των υπηρεσιών και του franchise.
Φροντίσαμε επίσης για την αποκατάσταση κλίματος εμπιστοσύνης και θετικής ψυχολογίας, στοιχεία που είναι απαραίτητα για να κινηθεί η οικονομία
.• Διευκολύναμε τη δανειοδότηση των μικρομεσαίων και πολύ μικρών επιχειρήσεων με τα προγράμματα του ΤΕΜΠΜΕ, με χαμηλότοκα δάνεια.
• Θεσπίσαμε και εφαρμόσαμε το πρόγραμμα των 28 δισ. για τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος, το οποίο προκάλεσε πληθώρα συκοφαντικών επιθέσεων από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Για να έλθει ως κυβέρνηση και να εφαρμόσει άλλο ένα πρόγραμμα στήριξης του τραπεζικού συστήματος ύψους 25 δισ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου