 |
| ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΜΕΝΟ ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ |
"ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟΧΕΥΑΝ ΣΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ" - Ο ΥΠΟΠΤΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΤΟΜΣΕΝ
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παραδέχεται πώς παραβίασε το καταστατικό του και μάλιστα με “βάναυσο” τρόπο το 2010 στο ελληνικό πρόγραμμα μη υπολογίζοντας όπως ήταν υποχρεωμένο και όφειλε την αναδιάρθρωση του χρέους για να επιβεβαιώνεται η βιωσιμότητα του.
Αυτό, όπως συνεχίζει τις αποκαλύψεις το ΔΝΤ, είχε ως αποτέλεσμα το PSI που ακολούθησε να μην έχει κανέναν απολύτως θετικό αντίκτυπο στην ελληνική οικονομία, το αντίθετο μάλιστα, ενώ το 2010 και πολύ περισσότερο το πρόγραμμα του 2012 επί της κυβέρνησης Παπαδήμου στόχευε αποκλειστικά στην εσωτερική υποτίμηση των εισόδων των Ελλήνων μέσα από μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας (μισθούς, συντάξεις κ.α.) και των προϊόντων.
Τις παραδοχές αυτές, με απόλυτα κυνικό τρόπο, τις κάνει για πρώτη φορά σε έκθεση που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα και ενέκρινε το Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου.
Στην έκθεση αυτή δεν αποδίδονται ευθύνες, κάτι που αναμένεται να κάνει η ανεξάρτητη επιτροπή που ερευνά το θέμα, ειδικά για την αναδιάρθρωση του χρέους, που όπως τονίζεται πολλαπλασίασε τις δυσκολίες για την Ελλάδα. Το Δ.Σ. υπογράμμισε πως αναμένει την έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης (ΙΕΟ) του ΔΝΤ για το ρόλο των στελεχών του στην κρίση της ευρωζώνης, η οποία όμως θα καθυστερήσει μετά από απαίτηση του Πολ Τόμσεν με τη δικαιολογία ότι «ακόμα το πρόγραμμα τρέχει».
Συγκεκριμένα, αναφορικά με την αναδιάρθρωση του χρέους, που ήταν απαραίτητη το 2010, αλλά δεν ζητήθηκε από την τότε ελληνική κυβέρνηση, την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου μετά από απαίτηση των Γερμανών και των δορυφόρων τους, η έκθεση αναφέρει ότι δεν πραγματοποιήθηκε λόγω του φόβου διάχυσης της κρίσης, αλλά και της έκθεσης των ευρωπαϊκών τραπεζών στο χρέος της Ελλάδα.
Ήταν συστημική εξαίρεση, τονίζεται, αν και με την τότε απόφαση παραβιάστηκε «βάναυσα» το καταστατικό του ΔΝΤ. Μόνο όταν ανέλαβε η ΕΚΤ τη δέσμευση να κάνει ότι απαιτείται για να διασωθεί η Ευρωζώνη και αφού πέρασαν δύο χρόνια αβεβαιότητας, άρχισε να ανακτάται η εμπιστοσύνη αναφέρεται στην έκθεση.
Συγκεκριμένα τονίζεται: “Συνολικά η εμπειρία αποκαλύπτει τα προβλήματα που παρουσιάζουν τα προγράμματα που υποστηρίζει το Ταμείο όταν η βιωσιμότητα του χρέους δεν είναι εξασφαλισμένη εκ των προτέρων. Όταν έγινε τελικά η αναδιάρθρωση του χρέους ήταν πολύ αργά και αυτή απεδείχθη πολύ λίγη.
Όταν τελικά αποφασίσθηκε η αναδιάρθρωση του χρέους του ιδιωτικού τομέα (PSI) το «κούρεμα» ήταν μεγάλο για τους πιστωτές σε σύγκριση με άλλες περιπτώσεις, αλλά την ίδια στιγμή είχαν αυξηθεί και οι πιθανότητες να αποδειχθεί ανεπαρκές για να αποκαταστήσει τη βιωσιμότητα του χρέους”.
Αναφορικά με την την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ο αναπληρωτής Διευθυντής, Στρατηγικής και Πολιτικής του ΔΝΤ Βίβεκ Αρόρα παραδέχθηκε εμμέσως πλην σαφώς ότι ήταν επιβεβλημένη το 2010. Αποτελεί ερώτημα, είπε, εάν ήταν εφικτή, αλλά και επιθυμητή εκείνη την περίοδο. Δεν υπήρχε «δίχτυ προστασίας» της ευρωζώνης και ήταν μεγάλη η ανησυχία ότι η αναδιάρθρωση θα οδηγούσε σε σοβαρή μετάδοση της κρίσης στην Ευρωζώνη.
Για τα προγράμματα του 2010 επί κυβέρνησης Παπανδρέου και του 2012 επί κυβέρνησης Παπαδήμου, το ΔΝΤ παραδέχεται ότι η εσωτερική υποτίμηση μέσω των μεταρρυθμίσεων στις αγορές εργασίας και προϊόντων ήταν ο βασικός στόχος.
Για το σκοπό αυτό αποφάσισαν μέτρα όπως η μείωση των ονομαστικών μισθών και επιδομάτων στο Δημόσιο, η μείωση των κατώτατων αποδοχών, η μεταρρύθμιση του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων, η προώθηση των αποκρατικοποιήσεων, η μείωση της γραφειοκρατίας και η προώθηση του ανταγωνισμού. Εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι όλοι οι σχεδιασμοί απέτυχαν.
Όλα αυτά δείχνουν πώς το έγκλημα σε βάρος της Ελλάδας ήταν προμελετημένο και αποσκοπούσε στο να ζητάει σήμερα το ΔΝΤ και οι Ευρωπαίοι με πρώτους τους Γερμανούς τη δέσμευση περιουσίας του ελληνικού δημοσίου ως εγγύηση για την εξόφληση των δανείων που πήρε η χώρα για να πληρώσει τους ίδιους τους δανειστές.
Αποκαλύπτεται για ακόμη μία φορά ο ρόλος του Γιώργου Παπανδρέου μαι βεβαίως στη συνέχεια του Λουκά Παπαδήμου για το ξεπούλημα της Ελλάδας στα κοράκια των αγορών.
