Ολόκληρη η ομιλία του Γιώργου Λακόπουλου στην παρουσίαση του βιβλίου του δημοσιογράφου Μανόλη Κοττάκη ” Οι απόρρητοι φάκελοι του Καραμανλή”, 1/07/2024
Πυρήνας Υποστηρικτών Κώστα Καραμανλή
Σας είπα όλη την αλήθεια
Τετάρτη 3 Ιουλίου 2024
Όταν ο Καραμανλής έλεγε όχι στους Αμερικανούς και τους “νταβατζήδες”
Ολόκληρη η ομιλία του Γιώργου Λακόπουλου στην παρουσίαση του βιβλίου του δημοσιογράφου Μανόλη Κοττάκη ” Οι απόρρητοι φάκελοι του Καραμανλή”, 1/07/2024
Γιάννης Βαληνάκης: Ο δυτικός προσανατολισμός δεν εμπόδισε τον ΚΚ να θέσει υπεράνω όλων το εθνικό συμφέρον και να περαμερίσει τις ρομαντικές ιδεοληψίες πως «ό,τι είναι καλό για την Ευρώπη/ΝΑΤΟ είναι αυτόματα θετικό και για την Ελλάδα»
Ολόκληρη η ομιλία του Γιάννη Βαληνάκη στο Πολεμικό Μουσείο, 1/07/2024
Ολόκληρη η ομιλία του Γιάννη Βαληνάκη στο Πολεμικό Μουσείο, 1/07/2024
Αν η αποτροπή μας είναι πράγματι ισχυρή, αν η πολιτική μας είναι πράγματι αποτελεσματική, τότε θα έπρεπε η Τουρκία να έχει παραιτηθεί από τα σχέδιά της. Αντίθετα όμως την βλέπουμε καθημερινά να διευρύνει απτόητη τις διεκδικήσεις της σε βάρος μας και να εκμεταλλεύεται τη δική μας αδράνεια (λόγω της ψευδαίσθησης ότι θα συμμορφωνόταν με το ευχολόγιο της Διακήρυξης των Αθηνών).
Δυστυχώς, τελικά, κανένα σχέδιό της εναντίον του Ελληνισμού δεν εμποδίζεται ή ακυρώνεται! Όπερ σημαίνει πολύ απλά ότι προεξοφλεί την αφωνία και αδράνειά μας και αναμένει τη μέρα κατά την οποία θα αναβαθμίσει τα τετελεσμένα της σε Συμφωνία…
—Αντίθετα, σχεδιάσαμε πώς να εγκλωβίσουμε εμείς την Τουρκία σε μια απείρως πιο συμφέρουσα για εμάς διαδικασία οριοθέτησης ΑΟΖ. Αντί δηλ. να την αντιμετωπίζουμε μόνοι, να της επιβάλει η Κομισιόν που διεξάγει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις – και με την Ελλάδα να έχει βέτο σε κάθε στάδιο – να αποδεχθεί το δίκαιο της θάλασσας, δηλ. πχ τα 12 ν.μ., τα δικαιώματα των νησιών κλπ.
Τρίτη 2 Ιουλίου 2024
Μ. Κοττάκης: Τα ντοκουμέντα αποδεικνύουν ότι μεταξύ 2004-2009 απειλήθηκε η δημοκρατία και η εθνική μας κυριαρχία. Αμφισβητήθηκε μέχρι τελικής πολιτικής εξόντωσης το δικαίωμα εκλεγμένου ηγέτη να υπηρετήσει το εθνικό συμφέρον της πατρίδας του
Ολόκληρη η ομιλία του Μανώλη Κοττάκη στο Πολεμικό Μουσείο, 1/07/2024
Kυρίες και κύριοι,
Σας ευχαριστώ που είστε όλοι εδώ!
Η Αθήνα είναι εκτός απροόπτου ο τερματικός σταθμός της παρουσίασης του βιβλίου μου «οι Απόρρητοι Φάκελοι Καραμανλή». Προηγήθηκαν η Θεσσαλία με την Λάρισα, η Μακεδονία με την Φλώρινα, η Θράκη με την Αλεξανδρούπολη. Πήγα όπου κρίνεται η αντοχή του Ελληνισμού. Στην βαθιά Ελλάδα. Εκεί που νιώθεις τον σφυγμό. Στα σύνορα.
Σήμερα μου κάνουν την μεγάλη τιμή να μιλήσουν στην εκδήλωση αυτή δύο άνθρωποι που ο καθένας με τον δικό του τρόπο έχουν βαθιά μέσα τους την Ελλάδα ! Οι πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς.
Πρόκειται για δύο ηγέτες που σε διαφορετικές στροφές της ιστορίας μας πήγαν κόντρα στο ρεύμα , και έκαναν το χρέος τους προς την πατρίδα .
Ο Αντώνης Σαμαράς ως νεαρός υπουργός Εξωτερικών απέλασε το 1991 τον Τούρκο Πρόξενο από την Κομοτηνή όταν αυτός αναμίχθηκε στα εσωτερικά μας.
Ήμουν εκεί, το έζησα!
Ο Κώστας Καραμανλής είπε τα δικά του μεγάλα «’Οχι» τα οποία δικαιώθηκαν όλα μέσα στον χρόνο: Με σημαντικότερα από όλα το «΄Οχι» στο Βουκουρέστι και το «Όχι» στο Σχέδιο Ανάν. Βλέπετε σήμερα γιατί δεν έπρεπε ποτέ να αναγνωρίσουμε κράτος με το όνομα «Μακεδονία».
Κατά ευτυχή συγκυρία η σημερινή παρουσίαση συμπίπτει με την συμφωνία του ιδρυτή των wikileaks Τζούλιο Ασάνζ με την αμερικανική δικαιοσύνη. Γεγονός που σημαίνει ότι όλα τα έγγραφα που δημοσιεύω στο βιβλίο μου από τα wikileaks είναι γνήσια.
Ειδικά αυτό στο οποίο περιγράφεται η δράση ξένων διπλωματών συμμάχου χώρας για να «ανατραπεί» η εξωτερική πολιτική Καραμανλή στην ενέργεια.
Θέλω να δώσω τρεις σύντομες απαντήσεις σε τρία ισάριθμα ερωτήματα και να κλείσω για να ακούσετε τους πρώην πρωθυπουργούς.
Το πρώτο ερώτημα :Τι είναι άραγε αυτό που μας ενώνει όλους εμάς που είμαστε εδώ απόψε με αφορμή την παρουσίαση ενός βιβλίου ; Τι ενώνει τους υπουργούς, τους Βουλευτές, τους αγαπημένους μου συμπατριώτες μου από την Αίγινα και την Θράκη, τους συναγωνιστές και τις συναγωνίστριες από την ΔΑΠ και την ΟΝΝΕΔ , τους Μητροπολίτες μας από την Κέρκυρα και την Μεσσηνία τον ηγούμενο και τους Μοναχούς από την Μονή Νικοδήμου Κιλκίς που είναι μετόχι της Σιμωνόπετρας, τον Πέτρο Γαλακτόπουλο , τον Θανάση Πολυκανδριώτη τους μάνατζερ μεγάλων ελληνικών εταιρειών των Βαλκανίων , τους συναδέλφους μου στην «Εστία» ;
Τι ενώνει όλους μας ; Πρόκειται για τα πρόσωπα μήπως όπως υποστηρίζουν αυτοί που θέλουν να βάζουν ταμπέλες στην σκέψη ή πρόκειται για την αντίληψη μας για την πατρίδα ;
Ας μην ψάχνει κανείς να βρει εσωστρεφή μηνύματα στην αποψινή παρουσίαση. Ας ψάξει όμως για ισχυρά εθνικά και κοινωνικά μηνύματα.
Η
Λίνα Νικολακοπούλου έγραψε κάποτε : «Ελλάδα είναι το βλέμμα μου, ο τρόπος που κοιτάζω τον κόσμο». Αυτό που μας ενώνει λοιπόν είναι η ματιά μας για την πατρίδα! Το βιβλίο μου λοιπόν τυπικά αφορά τον Κώστα Καραμανλή. Ουσιαστικά αφορά τον καθένα μας. Πως αντιλαμβανόμαστε την ίδια μας την ζωή. Πως την δικαιώνουμε. Με ποιες πράξεις.
-Συμβιβαζόμαστε ή αντιστεκόμαστε;
-Φοβόμαστε ή τολμάμε ;
-Θέλουμε να κερδίζουμε τις νίκες της ζωής μας έντιμα ή να τις κλέβουμε ;
– Είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε το κόστος για τις επιλογές μας ;
– Ποιον βάζουμε πάνω από όλα ;
-Την πατρίδα ή τις πρεσβείες ;
-Τον λαό ή τους ολιγάρχες ;
-Την σημαία με τον σταυρό ή κάτι άλλες πολύχρωμες που είναι της μόδας τώρα ;
Καθένας που δίνει τις σωστές απαντήσεις δεν συναντά απλώς τον Καραμανλή και τον Σαμαρά απόψε.
Έχει βαθιά μέσα του τον Καποδίστρια, έχει τον Κολοκοτρώνη, έχει τον Παύλο Μελά, έχει τον Παλαιολόγο, έχει τον Μεταξά, έχει τον Παλληκαρίδη , έχει τον Καραολή,έχει τον Χρυσόστομο Σμύρνης και τον Χριστόδουλο, έχει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Θέλουμε να συνεχίσουμε να κρατάμε την σκυτάλη που μας κληροδότησαν! Τι μας ενώνει; Μας ενώνει η αγωνία να κρατήσουμε το κερί του Ελληνισμού αναμμένο. Αυτός είναι ο αγώνας ! Γι αυτόν γίνονται όλα. Για να μην σβήσει το κερί! Γιατί άμα μείνει αναμμένο θα φουντώσει ξανά και θα γίνει λαμπάδα.
Το δεύτερο ερώτημα : Γιατί έγραψες το βιβλίο ; Μα γιατί όταν οι δημοσιογράφοι είμαστε μάρτυρες της ιστορίας πρέπει να την αφήνουμε πίσω μας. Μετά τον εμφύλιο επίσης την ιστορία της δεξιάς στην πατρίδα μας την έγραφε συνήθως η αριστερά. Ε , ας την γράψει και μια φορά η δεξιά με παραπομπή στις πηγές.
Τέλος, τι θέλω να πω με τα ντοκουμέντα στο βιβλίο ;
Ότι μεταξύ 2004-2009 απειλήθηκε η δημοκρατία και η εθνική μας κυριαρχία. Αμφισβητήθηκε μέχρι τελικής πολιτικής εξόντωσης το δικαίωμα εκλεγμένου ηγέτη να υπηρετήσει το εθνικό συμφέρον της πατρίδας του . Τα γράφει το βούλευμα της ελληνικής δικαιοσύνης που βασίστηκε στο πόρισμα του ανακριτή Φούκα .
Κλείνω: Αφού ευχαριστήσω όλους σας , ειδικά τον εκπρόσωπο του πρωθυπουργού Παύλου Μαρινάκη που είναι απόψε εδώ, αφού ευχαριστήσω την διοίκηση της ΕΡΤ για την κάλυψη και από το διαδίκτυο, την «Παναθηναική» και τον «Ευριπίδη» τους τρεις εξαίρετους παρουσιαστές και την Μάρθα Λεκάκου , θέλω να ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου να πάμε όλοι μαζί ψηλά και δυνατά.
Θα έρθει η στιγμή που το Φώς από το κερί του Ελληνισμού θα λαμπρύνει την χώρα. Όπως έλεγε και ο Καζαντζάκης στον Ζορμπά «Όλοι έχουμε τον ίδιο αρχηγό. Εσύ τον λες Οδυσσέα, εγώ Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, εγώ με την άδεια σου τον αρχηγό αυτής της ράτσας τον λεω Ακρίτα. Μόλις ακούσεις αυτή την λέξη ΤΙΝΑΖΕΤΑΙ μέσα σου ο αιώνιος Έλληνας που μάχεται ακαταπαύστως, στις άκρες, στα σύνορα» ! Αυτή είναι η κρίσιμη λέξη. Το σύνορο. Όπως εξελίσσονται τα πράγματα στην Ελλάδα και την Ευρώπη ο πατριωτισμός είναι το νέο πολιτικό σύνορο.
Σας ευχαριστώ !
Αντώνης Σαμαράς: Ο ελληνικός λαός εμπιστεύτηκε την κεντρο-δεξιά να τον κυβερνήσει, κι όχι τους ..πολιτικούς “γιατρούς χωρίς σύνορα”.
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ:
Κυριακή 3 Απριλίου 2022
Το ΒΕΤΟ του Κώστα Καραμανλή στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ μάς διδάσκει, αλλά και μας υπενθυμίζει το χρέος μας
Βουκουρέστι, 3 Απριλίου 2008
«Ελληνίδες, Έλληνες.
Ενωμένοι, με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, δώσαμε μια δύσκολη και επιτυχημένη μάχη.
Με σταθερότητα και αποφασιστικότητα, κινούμαστε στη σωστή γραμμή, ώστε να επιτύχουμε τον τελικό εθνικό στόχο: Οριστική λύση του προβλήματος.
Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, εδώ στο Βουκουρέστι, συζητήθηκε το αίτημα ένταξης στην Βορειοατλαντική Συμμαχία τριών νέων χωρών.
Της Αλβανίας, της Κροατίας και της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Με ομοφωνία, αποφασίσαμε την ένταξη στο ΝΑΤΟ, τόσο της Αλβανίας, όσο και της Κροατίας.
Με Βέτο της Ελλάδας, η FYROM δεν μπαίνει στο ΝΑΤΟ.»
Ό,τι πιο συνταρακτικό και ό,τι πιο πατριωτικό έχει ακουστεί και συμβεί στη μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Και ό,τι πιο αληθινό.
Η ιστορική αλήθεια ήρθε σαν χαστούκι στα πρόσωπα των υπερασπιστών της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ κι ένωσε αυτούς, που την είχαν κατανοήσει.
Κι όλα αυτά στο όχι και τόσο μακρινό 2008.
Σε μια εποχή, όμως, οι Έλληνες βυθισμένοι στο επίπλαστο, στο προσωρινό, αγνόησαν επιδεικτικά την σημαντικότητα του συμβάντος και σχεδόν ενάμισι χρόνο μετά, πλήρωσαν εκείνον, που όρθωσε με παρρησία το ανάστημά του στον τότε Πλανητάρχη, Τζορτζ Μπους, τιμωρώντας τον με την ψήφο τους και δρομολογώντας έτσι το νέο Γολγοθά της Ελλάδας.
Ένα από τα ορόσημα αυτού της ελληνικής τραγωδίας η προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών.
Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής στην προεκλογική του ομιλία, στις 26 Ιουνίου 2019 θα πει με εμφατικό τρόπο για την κατάπτυστη συμφωνία:
«Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Η ΝΔ ορθώς την καταψήφισε. Λυπάμαι μόνο που δεν αξιοποιήθηκε το κεκτημένο του Βουκουρεστίου. Το οποίο το πετύχαμε με πολύ κόστος. Παραταξιακό και προσωπικό. Έπρεπε να πετύχουμε και να απαιτήσουμε πολλά περισσότερα».
Και ήταν η πρώτη φορά, που μίλησε για προσωπικό κόστος. Και όπως είχε παλαιότερα δηλώσει η πρωθυπουργία, ποτέ δεν ήταν αυτοσκοπός για εκείνον. Πλήρωσε το κόστος του ηγέτη, που πάλεψε για τα εθνικά δίκαια και είχε την ατυχία να δει τον ίδιο τον λαό του να ρίχνει στις καλένδες όλον αυτόν τον αγώνα…
Γιατί τίποτε δεν θα γινόταν αν ο ελληνικός λαός τον εμπιστευόταν και όφειλε να τον εμπιστευτεί, καθώς είχε τα πειστήρια ότι ο Κώστας Καραμανλής άξιζε της εμπιστοσύνης του.
Κι ερχόμαστε στο σήμερα.
Μετά τις εθνικές εκλογές του 2019, στις 26 Οκτωβρίου 2019, στην ομιλία του το Κέντρο Μακεδονικών Σπουδών, ο πρώην πρωθυπουργός επανέρχεται στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών και τονίζει:
«Για τη Συμφωνία των Πρεσπών, θα πω το εξής: το κεκτημένο που πετύχαμε στο Βουκουρέστι, τον Απρίλιο του 2008, με πολύ κόπο και κόστος, δεν αξιοποιήθηκε όπως θα έπρεπε. Έπρεπε και μπορούσαμε να απαιτήσουμε και να επιτύχουμε πολύ περισσότερα. Οι πρόσφατες εξελίξεις επιβεβαίωσαν ότι άλλοι επείγονταν για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και αυτοί είχαν ακόμα να αποδείξουν πολλά. Εξάλλου, όπως φάνηκε, τα ζητήματά τους είναι περισσότερα από τα ζητήματα με την Ελλάδα. Και, επίσης, οι εξελίξεις κατέδειξαν, με τον πιο προφανή τρόπο, τις μεγάλες αδυναμίες αυτής της συμφωνίας. Θα σας πω, όμως, και κάτι άλλο: πάγια θέση της Ελλάδας είναι ότι οι χώρες που φιλοδοξούν – αργά ή γρήγορα – να γίνουν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλουν να υιοθετήσουν και να εφαρμόσουν πλήρως Ευρωπαϊκή συμπεριφορά, Ευρωπαϊκές αρχές και αξίες. Η εναρμόνιση με αυτές δεν είναι μια αυτοματοποιημένη διαδικασία. Πρέπει να είναι πλήρης και ουσιαστική. Και δεν μπορεί να είναι συγκυριακή. Δεν μπορεί να υπόσχεσαι Ευρωπαϊκή συμπεριφορά μόνο υπό το δέλεαρ της ένταξης στην ΕΕ και στην οποιαδήποτε καθυστέρηση να επαπειλούνται υπαναχωρήσεις. Αυτό θα προκαλούσε πρόσθετες ανησυχίες για το μέλλον. Δεν θα πρέπει κανείς να θεωρεί ότι, υπογράφοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών, παίρνει αυτομάτως εισιτήριο για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να το συνειδητοποιήσουν όλοι αυτό».
Πιο ηχηρή παρέμβαση, δεν θα μπορούσε να κάνει.
Κι όμως…
Κανένας, μα κανένας και κυρίως ο λαός δεν αντέδρασε στην επική κυβίστηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος ενώ προεκλογικά υποσχέθηκε να ασκήσει ΒΕΤΟ στην ένταξη των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στη συνέχεια τρέχει μαζί με τον Δένδια να πείσει τους Βουλγάρους να άρουν το δικό τους ΒΕΤΟ.
Ω καιροί, ω ήθη…
Για εμάς, όμως ένας δρόμος μόνο υπάρχει.
Θα δανειστούμε τη φράση με την οποία έκλεισε την ομιλία του για τα 47 χρόνια από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας, στις 13 Οκτωβρίου 2021 ο Κ. Καραμανλής:
Η Ιστορία διδάσκει. Ο Καραμανλής μάς το θυμίζει. Όλοι εμείς έχουμε χρέος να αποδείξουμε ότι διδαχθήκαμε καλά το μάθημά μας.
Ναι, πρόεδρε, μας το θυμίζεις.
Και το χρέος μας είναι δεδομένο