Βουκουρέστι, 3 Απριλίου 2008
«Ελληνίδες, Έλληνες.
Ενωμένοι, με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, δώσαμε μια δύσκολη και επιτυχημένη μάχη.
Με σταθερότητα και αποφασιστικότητα, κινούμαστε στη σωστή γραμμή, ώστε να επιτύχουμε τον τελικό εθνικό στόχο: Οριστική λύση του προβλήματος.
Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, εδώ στο Βουκουρέστι, συζητήθηκε το αίτημα ένταξης στην Βορειοατλαντική Συμμαχία τριών νέων χωρών.
Της Αλβανίας, της Κροατίας και της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Με ομοφωνία, αποφασίσαμε την ένταξη στο ΝΑΤΟ, τόσο της Αλβανίας, όσο και της Κροατίας.
Με Βέτο της Ελλάδας, η FYROM δεν μπαίνει στο ΝΑΤΟ.»
Ό,τι πιο συνταρακτικό και ό,τι πιο πατριωτικό έχει ακουστεί και συμβεί στη μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Και ό,τι πιο αληθινό.
Η ιστορική αλήθεια ήρθε σαν χαστούκι στα πρόσωπα των υπερασπιστών της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ κι ένωσε αυτούς, που την είχαν κατανοήσει.
Κι όλα αυτά στο όχι και τόσο μακρινό 2008.
Σε μια εποχή, όμως, οι Έλληνες βυθισμένοι στο επίπλαστο, στο προσωρινό, αγνόησαν επιδεικτικά την σημαντικότητα του συμβάντος και σχεδόν ενάμισι χρόνο μετά, πλήρωσαν εκείνον, που όρθωσε με παρρησία το ανάστημά του στον τότε Πλανητάρχη, Τζορτζ Μπους, τιμωρώντας τον με την ψήφο τους και δρομολογώντας έτσι το νέο Γολγοθά της Ελλάδας.
Ένα από τα ορόσημα αυτού της ελληνικής τραγωδίας η προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών.
Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής στην προεκλογική του ομιλία, στις 26 Ιουνίου 2019 θα πει με εμφατικό τρόπο για την κατάπτυστη συμφωνία:
«Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Η ΝΔ ορθώς την καταψήφισε. Λυπάμαι μόνο που δεν αξιοποιήθηκε το κεκτημένο του Βουκουρεστίου. Το οποίο το πετύχαμε με πολύ κόστος. Παραταξιακό και προσωπικό. Έπρεπε να πετύχουμε και να απαιτήσουμε πολλά περισσότερα».
Και ήταν η πρώτη φορά, που μίλησε για προσωπικό κόστος. Και όπως είχε παλαιότερα δηλώσει η πρωθυπουργία, ποτέ δεν ήταν αυτοσκοπός για εκείνον. Πλήρωσε το κόστος του ηγέτη, που πάλεψε για τα εθνικά δίκαια και είχε την ατυχία να δει τον ίδιο τον λαό του να ρίχνει στις καλένδες όλον αυτόν τον αγώνα…
Γιατί τίποτε δεν θα γινόταν αν ο ελληνικός λαός τον εμπιστευόταν και όφειλε να τον εμπιστευτεί, καθώς είχε τα πειστήρια ότι ο Κώστας Καραμανλής άξιζε της εμπιστοσύνης του.
Κι ερχόμαστε στο σήμερα.
Μετά τις εθνικές εκλογές του 2019, στις 26 Οκτωβρίου 2019, στην ομιλία του το Κέντρο Μακεδονικών Σπουδών, ο πρώην πρωθυπουργός επανέρχεται στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών και τονίζει:
«Για τη Συμφωνία των Πρεσπών, θα πω το εξής: το κεκτημένο που πετύχαμε στο Βουκουρέστι, τον Απρίλιο του 2008, με πολύ κόπο και κόστος, δεν αξιοποιήθηκε όπως θα έπρεπε. Έπρεπε και μπορούσαμε να απαιτήσουμε και να επιτύχουμε πολύ περισσότερα. Οι πρόσφατες εξελίξεις επιβεβαίωσαν ότι άλλοι επείγονταν για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και αυτοί είχαν ακόμα να αποδείξουν πολλά. Εξάλλου, όπως φάνηκε, τα ζητήματά τους είναι περισσότερα από τα ζητήματα με την Ελλάδα. Και, επίσης, οι εξελίξεις κατέδειξαν, με τον πιο προφανή τρόπο, τις μεγάλες αδυναμίες αυτής της συμφωνίας. Θα σας πω, όμως, και κάτι άλλο: πάγια θέση της Ελλάδας είναι ότι οι χώρες που φιλοδοξούν – αργά ή γρήγορα – να γίνουν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλουν να υιοθετήσουν και να εφαρμόσουν πλήρως Ευρωπαϊκή συμπεριφορά, Ευρωπαϊκές αρχές και αξίες. Η εναρμόνιση με αυτές δεν είναι μια αυτοματοποιημένη διαδικασία. Πρέπει να είναι πλήρης και ουσιαστική. Και δεν μπορεί να είναι συγκυριακή. Δεν μπορεί να υπόσχεσαι Ευρωπαϊκή συμπεριφορά μόνο υπό το δέλεαρ της ένταξης στην ΕΕ και στην οποιαδήποτε καθυστέρηση να επαπειλούνται υπαναχωρήσεις. Αυτό θα προκαλούσε πρόσθετες ανησυχίες για το μέλλον. Δεν θα πρέπει κανείς να θεωρεί ότι, υπογράφοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών, παίρνει αυτομάτως εισιτήριο για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να το συνειδητοποιήσουν όλοι αυτό».
Πιο ηχηρή παρέμβαση, δεν θα μπορούσε να κάνει.
Κι όμως…
Κανένας, μα κανένας και κυρίως ο λαός δεν αντέδρασε στην επική κυβίστηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος ενώ προεκλογικά υποσχέθηκε να ασκήσει ΒΕΤΟ στην ένταξη των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στη συνέχεια τρέχει μαζί με τον Δένδια να πείσει τους Βουλγάρους να άρουν το δικό τους ΒΕΤΟ.
Ω καιροί, ω ήθη…
Για εμάς, όμως ένας δρόμος μόνο υπάρχει.
Θα δανειστούμε τη φράση με την οποία έκλεισε την ομιλία του για τα 47 χρόνια από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας, στις 13 Οκτωβρίου 2021 ο Κ. Καραμανλής:
Η Ιστορία διδάσκει. Ο Καραμανλής μάς το θυμίζει. Όλοι εμείς έχουμε χρέος να αποδείξουμε ότι διδαχθήκαμε καλά το μάθημά μας.
Ναι, πρόεδρε, μας το θυμίζεις.
Και το χρέος μας είναι δεδομένο
