Κώστας Καραμανλής (Βουλή):«... Λέγεται από διαφόρους ότι δίνουμε 28 δις στις Τράπεζες. Ε, δεν δίνουμε! Όποιος ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, ψεύδεται και παραπλανά!
Η αλήθεια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ξεκάθαρη. Και η αλήθεια αυτή δεν μπορεί να διαστρεβλώνεται από οποιεσδήποτε σκοπιμότητες. Το είπαμε και το επαναλαμβάνω:
Δεν χαρίζεται τίποτε σε καμιά Τράπεζα.
Δεν διατίθεται από τον Προϋπολογισμό ούτε ένα ευρώ. Δεν ζημιώνεται, αλλά κερδίζει το Δημόσιο. Δεν πληρώνουν, αλλά κερδίζουν οι φορολογούμενοι.
Κερδίζουν, διότι μειώνονται οι πιέσεις στα επιτόκια των δανείων που χορηγούνται σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Κερδίζουν, διότι διασφαλίζονται τόσο οι καταθέσεις, όσο και η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, κυρίως για την αγορά κατοικιών.
Κερδίζουν, διότι στηρίζεται η οικονομική δραστηριότητα και η δυνατότητα διατήρησης των θέσεων εργασίας.
Κερδίζουν διότι με την εφαρμογή του Σχεδίου οι Τράπεζες θα πληρώνουν κάθε χρόνο ποσό που θα φτάνει τα 500 εκ. ευρώ. Τα χρήματα αυτά, που είναι επιπλέον έσοδα για τον Προϋπολογισμό, θα χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση του Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής και των Δημόσιων Επενδύσεων.
Και αυτό θέλω να το τονίσω: Η Κυβέρνηση έρχεται αρωγός στο Τραπεζικό Σύστημα, όπως γίνεται από τις περισσότερες Κυβερνήσεις σ' όλο τον κόσμο. Η στήριξη αυτή, με τον τρόπο που γίνεται, θωρακίζει την πραγματική οικονομία.Στηρίζει τον πολίτη να μη χάσει το σπίτι του για το δάνειο που πήρε, να μη χάσει τις καταθέσεις που μάζεψε, με τους κόπους μιας ζωής, να μη χάσει την επιχείρησή του, επειδή δεν θα έχει τη δυνατότητα πίστωσης, να μη χάσει τη δουλειά του …»
Γ. Παπανδρέου (Βουλή, 31.10.2008): «...[Η Κυβέρνηση] διαθέτει 28 δις ευρώ χωρίς διαφάνεια, χωρίς κανόνες, χωρίς κανείς να ξέρει το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος της κάθε τράπεζας, χωρίς καμία εγγύηση ότι αυτοί οι πόροι θα φτάσουν στο φορολογούμενο, στον εργαζόμενο, στο δανειολήπτη, στον παραγωγό, στο μικρομεσαίο επιχειρηματία...λευκή επιταγή στις τράπεζες. Αποτελεί τεράστια κοινωνική πρόκληση, έγκλημα σε βάρος του κοινωνικού συνόλου…».
Η κ. Λ. Κατσέλη (Ραδιοφωνική Συνέντευξη Flash Radio , 04.11.2008): «…Εγώ δεν θα περίμενα ποτέ από κανένα τραπεζίτη να εγγυηθεί ότι η δράση και η συμπεριφορά του θα στηρίξει ουσιαστικά την πραγματική οικονομία…».
Ο κ. Μ. Χρυσοχοΐδης (Συνέντευξη Τύπου, 29.10.2008): «...[Η Κυβέρνηση] παρέχει δημόσιο χρήμα στις τράπεζες, χωρίς να εξασφαλίζει το ανάλογο και επιθυμητό σ’ αυτή τη φάση έλεγχο και εποπτεία του Δημοσίου πάνω στο τραπεζικό σύστημα...το δημόσιο χρήμα δίνεται άνευ ελέγχου, δίνεται άνευ όρων...γίνεται κατάχρηση της κρατικής ενίσχυσης...»
Η Α Λ Η Θ Ε Ι Α
Το Νοέμβριο του 2008 η τότε κυβέρνηση Καραμανλή , με τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε από την κατάρρευση της Lehman Brothers στην Αμερική σε πλήρη εξέλιξη, θέλησε να στηρίξει το τραπεζικό σύστημα της Ελλάδος, ούτως ώστε να μην υπάρξει καμιά επιβάρυνση στην πραγματική οικονομία από την επίπτωση της κρίσης στις διεθνείς χρηματαγορές.
Στις 11 Νοεμβρίου του 2008 , έφερε στη Βουλή , προς συζήτηση, πρόταση για την παροχή στήριξης στις ελληνικές τράπεζες 28 δις ευρώ, σε ρευστό και εγγυήσεις, με κρατική κάλυψη. Που σημαίνει ότι στην περίπτωση που οι τράπεζες δεν αποπληρώσουν τα δάνεια που θα πάρουν στη βάση της αξιοποίησης των κρατικών εγγυήσεων, θα αποπληρωθούν τα χρέη από τον κρατικό προϋπολογισμό, απ' όλους μας δηλαδή.
Στο σχετικό νόμο τότε (Ν. 3723 ΦΕΚ 250-9 ΔΕΚ 2008) υπήρχε προαπαιτούμενο για τις εγγυήσεις αυτές ότι θα χρησιμοποιηθούν για την στήριξη της ελληνικής οικονομίας. Αναφερόταν συγκεκριμένα ότι οι τράπεζες οφείλουν να χρησιμοποιούν το προϊόν των εγγυήσεων για χορήγηση δανείων , στεγαστικών και προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με ανταγωνιστικούς (προνομιακούς) όρους.
Η διάταξη αυτή , περιοριστική για τις τράπεζες ως προς την διαχείριση των εγγυήσεων , κάθε άλλο παρά θεωρήθηκε ευνοϊκή από την Ένωση Τραπεζών. Η κυβέρνηση Καραμανλή όμως και ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήταν ανένδοτοι , ως προς τα πλαίσιο χρήσης των εγγυήσεων.
Η αντίδραση της αξιωματικής αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ ήταν πολύ σκληρή. Το φθινόπωρο όμως του 2009 έρχεται στην εξουσία και μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα έχει οδηγήσει την Ελλάδα εκτός αγορών στα νύχια του ΔΝΤ και σε απόλυτη παγίδα «δανεισμού». Από την Άνοιξη του 2010,μαζί δηλαδή με την υπογραφή από Παπακωσταντίνου του Μνημονίου 1, αρχίζει και το μεγάλο «πλιάτσικο» για τους Έλληνες τραπεζίτες μέσα από κρατικές εγγυήσεις, χωρίς όρους που τους παραχώρησε το ΠΑΣΟΚ. Μιλάμε για εγγύησεις που από τότε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2011 έφθασαν το αστρονομικό ποσό των 144 δις ευρώ.
Συγκεκριμένα οι κυβερνήσεις Παπανδρέου- Παπαδήμου, με υπουργούς Οικονομικών τους Παπακωσταντίνου , Βενιζέλο πέρασαν 6 νόμους από το Κοινοβούλιο για την παροχή κρατικών εγγυήσεων προς τις ελληνικές τράπεζες.
-Ν.3845 ΦΕΚ65 6ΜΑΙ 2010 - 15δις ευρώ
-Ν. 3864 ΦΕΚ 119 21 ΙΟΥΛ 2010 - 10 δις ευρώ
-Ν. 3672 ΦΕΚ 148 3 ΣΕΠΤ 2010 -25 δις ευρώ
-Ν. 3965 ΦΕΚ 113 18 ΜΑΙ 2011 -30 δις ευρώ
-Πρ Νομ Περ. ΦΕΚ 203 14 ΣΕΠΤ 2011- 30 δις ευρώ
-Ν. 4031 ΦΕΚ 256 - 9 ΔΕΚ 2011 – 30 δις ευρώ
Τα ποσά αυτά δεν χρησιμοποιήθηκαν για να στηριχθεί η πραγματική οικονομία, αλλά για να χρηματοδοτηθούν έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου