Πολεμήθηκε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον πρωθυπουργό μετά τη μεταπολίτευση. Χλευάστηκε και επικρίθηκε συστηματικά από τους αντιπάλους του τα δώδεκα χρόνια που πρωταγωνίστησε στη πολιτική ζωή του τόπου. Χτυπήθηκε από συμφέροντα και ξένους με μίσος και απαξίωση.
Κι όμως μετά από τόσα χρόνια παραμένει στην επικαιρότητα, δικαιωμένος στη συνείδηση της πλειοψηφίας, διατηρώντας αμείωτο το πολιτικό του κεφάλαιο και σημείο αναφοράς για τη σημερινή κοινωνία.
Είναι αλήθεια πως ο Κώστας Καραμανλής, παρά τη βαριά κληρονομιά, κατέκτησε την εξουσία ως ο απλός άνθρωπος της διπλανής πόρτας, δημιουργώντας τεράστιες προσδοκίες για μεταρρυθμίσεις και επανίδρυση του κράτους. Σήμερα, παρά την ήττα και την απομάκρυνση του από την ενεργό πολιτική ζωή, είναι ακόμα εδώ! Στα χείλη εχθρών και φίλων που αναζητούν διέξοδο από το σημερινό αδιέξοδο, σαν τον μόνο ηγέτη που «λειτουργούσε από μόνος του και ήταν ανεξέλεγκτος» όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Ντάνιελ Σπέκχαρντ.
Δικαίωση του ο σεβασμός της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, οι επικριτικές αναφορές ντόπιων και ξένων συμφερόντων και πάνω απ’ όλα, δυστυχώς, το σημερινό κατάντημα της χώρας. Η απαξίωση της πολιτικής ζωής χαρακτηρίζεται, από την πλήρη ανεπάρκεια των πολιτικών, την υποταγή τους στα ξένα συμφέροντα, την έλλειψη οράματος και διορατικότητας, τον ευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η οικονομική πολιτική καθορίζεται πλέον από τεχνοκράτες, λογιστές και τη Τρόικα και ήδη ακούγονται φωνές για τη μεταφορά του πλούτου μας σε άλλες χώρες.
Η σημερινή τραγωδία έχει προκαλέσει την ανάδειξη ακραίων πολιτικών δυνάμεων, που πουλούν ελπίδα για να αναδειχθούν και την απαξίωση του συντηρητικής παράταξης, που έχει πλέον μεταλλαχθεί σε υπηρέτη συμφερόντων. Ποτέ άλλοτε σε μια σύγχρονη δημοκρατία, πολιτικοί δεν φούσκωσαν τα κρατικά ελλείμματα σε βάρος της αξιοπιστίας της χώρας, δεν καλλιέργησαν τον κοινωνικό αυτοματισμό, το μίσος, το φόβο, τη διχόνοια, τον αυταρχισμό, την απαξίωση των θεσμών. Και όλα αυτά για να επιβιώσουν πολιτικά και να επιδείξουν καλή διαγωγή ως καλοί υπηρέτες.
Ο αγώνας του Κώστα Καραμανλή έληξε άδοξα το 2009.
Τα συμφέροντα νίκησαν, ο λαϊκισμός επικράτησε και μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων είναι καταδικασμένη να ζήσει τη φτώχεια και την απαξίωση.
Οι αρχές και αξίες σκεπάστηκαν και το όνειρο έσβησε, από τον σημερινό μεσαίωνα που ισοπεδώνει και καταστρέφει τα πάντα.
Η ελπίδα όμως ζει την ίδια στιγμή που ο άνθρωπος αυτός παραμένει στη καρδιά μας.
Ας ελπίσουμε πως η στάση ζωής του θα εμπνεύσει νέους πολιτικούς, που θα αναλάβουν να μας αποτινάξουν από τα σημερινά δεσμά και να αλλάξουν το μέλλον μας.
Παναγιώτης Καρβελάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου