Ο χρόνος από χθες, ξεκίνησε να μετράει αντίστροφα.

 Έχουμε μάθει να μην στρογγυλοποιούμε τα πράγματα.

Αυτή η στάση μας, μας έχει κάνει δυσάρεστους πολλές φορές.

Καθώς δεν ασπαστήκαμε ποτέ τις θεωρίες περί μοναστηριών και ηγουμένων.

Η Νέα Δημοκρατία, έχει συγκεκριμένους κανόνες, οι οποίοι είναι πολύ πιο πάνω από τον εκάστοτε αρχηγό.

Και αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν όλοι.

Δυσάρεστοι είχαμε γίνει επί Σαμαρά.

Δυσάρεστοι είμαστε και σήμερα με τον Μητσοτάκη.

Γιατί λέγαμε και λέμε την αλήθεια που τους ξεβολεύει και τους πονάει.

Όταν λέγαμε πως ο ηγέτης δεν χτίζεται μέσα στο κόμμα, φέρνοντας απ΄έξω μισθοφόρους στρατιώτες και δημιουργώντας συμμαχίες με πρόσωπα και κέντρα τα οποία στο παρελθόν έχουν προσβάλει, πολύ δε περισσότερο, έχουν ζημιώσει την παράταξη, δεν μας άκουγε κανείς.

Και λαμβάναμε τη ''φθηνή'' απάντηση ότι διαμαρτυρόμασταν επειδή μείναμε στην απ΄έξω.

Όμως δε ήταν έτσι και το γνωρίζανε πρώτοι απ΄όλους οι ίδιοι.

Τέτοιες κινήσεις σε βάζουν σε έναν δρόμο όπου τα λάθη που θα κάνεις, το ένα θα διαδέχεται το άλλο.

Το κυριότερο δε, είναι πως κάποια στιγμή θα πρέπει ορισμένοι να καταλάβουν πως ο εχθρός, δεν είναι εντός των πυλών.

Αλλά έξω από την παράταξη.

Όχι φυσικά πως δεν υπάρχουν παραβατικές συμπεριφορές.

Βεβαίως και υπάρχουν και προφανώς θα πρέπει να τιμωρούνται.

Με το να ψάχνουμε και να δημιουργούμε όμως εσωτερικούς εχθρούς, πιστεύοντας, από την επομένη της ανάληψης της ηγεσίας, πως κάποιοι καταστρώνουν ανατρεπτικά σχέδια και φέρνοντας διάφορους παρατρεχάμενους, θέλοντας να δημιουργήσουμε προσωπικό στρατό, επειδή θεωρούμε ότι τα ερείσματα που έχουμε μέσα στο κόμμα είναι περιορισμένα, κάτι που μας κάνει να νιώθουμε ανασφαλείς, αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι ίδιες οι ηγεσίες να υποδαυλίζουν την παραταξιακή ενότητα.

Αν κοιτάξουμε τί έγινε στο παρελθόν, θα δούμε πως μόνο ο Κώστας Καραμανλής ήταν εκείνος που ακολούθησε τον ορθό δρόμο.

Αφού ήταν ο μόνος που όταν ανέλαβε την προεδρία του κόμματος, δεν έσπευσε ν΄ ανοίξει τις πόρτες του για να μαζέψει τον κάθε άστεγο ή φιλόδοξο, στοχεύοντας να δημιουργήσει τον δικό του στρατό.

Προχώρησε μπροστά, με στρατιώτες, αυτούς που του έδωσαν οι Νεοδημοκράτες χωρίς να κοιτάει πίσω του, μήπως τον ακολουθεί κάποιος που σκοπεύει να του ρίξει πισώπλατη μαχαιριά.

Δεν ξεκίνησε την προεδρία του στοχεύοντας να αποδυναμώσει ή να τελειώσει όποιον δεν ήταν μαζί του.

-Θα σας αναφέρουμε ένα παράδειγμα που το γνωρίζουν λίγοι.

Όταν ο Κώστας Καραμανλής διεκδίκησε την αρχηγία του κόμματος, ο αείμνηστος Μιλτιάδης Έβερτ, δυσαρεστήθηκε.

Διότι πίστευε πως δικαιούταν άλλης μιας ευκαιρίας.

Αυτή τη δυσαρέσκεια του, δεν την έκρυψε ούτε στον δημόσιο λόγο του.

Ο Καραμανλής, εκείνο το διάστημα, ήταν πόλος έλξης για τους περισσότερους, μέσα στο κόμμα.

Παρότι λοιπόν ο Έβερτ, έβγαζε τη δυσαρέσκεια του για τον Καραμανλή, εκείνος, εν αγνοία του Έβερτ, ζήτησε από μία ομάδα ανθρώπων του Έβερτ, που του δήλωσαν ότι προτίθενται να τον ακολουθήσουν, να παραμείνουν στο πλευρό του Έβερτ.

Και να μην τον αφήσουν μόνο του.

Ανάμεσα σ΄αυτούς ήταν ο Προκόπης ο Παυλόπουλος και ένα τεράστιο πρόσωπο της δημοσιογραφίας.

(Το όνομα του δεν θα το αναφέρουμε διότι γνωρίζουμε πως δεν του αρέσει να τον εκθειάζουν οι άλλοι για τις πράξεις του και επειδή είναι και ''Πυρηνικός'', θα το δει και θα μας κράξει.)-

Μάλιστα γι΄αυτή του την επιλογή, κατηγορείται από κάποιους μέχρι και σήμερα, αφού θεωρούν πως θα έπρεπε από το 1997 να είχε ξεκαθαρίσει το κόμμα.

Όμως και πάλι δεν είναι έτσι.

Ο Κώστας Καραμανλής είχε την ορθή αντίληψη των πραγμάτων, στο πώς θα πρέπει ο ηγέτης να διαχειρίζεται την κατάσταση.

Διότι ήταν ηγέτης και ως ηγέτης, δεν αισθάνθηκε ποτέ την ανάγκη να ''χτιστεί'' και το κυριότερο, πίστευε στον εαυτό του και δεν ένιωθε τέτοιες ανασφάλειες.

Έφτασε στο σημείο μάλιστα να δώσει δεύτερη και τρίτη ευκαιρία σε πολλούς, δίνοντάς τους να καταλάβουν πως ακόμα και το προσωπικό τους συμφέρον, εξαρτιόταν από το παραταξιακό συμφέρον.

Θυμηθείτε πώς διαχειρίστηκε τον Γιώργο Σουφλιά και πώς ο Σαρακατσάνος, από πολέμιός του έγινε κολλητός του.

Δυστυχώς, ανάλογη διαχείριση, δεν έγινε επί Σαμαρά.

Ο οποίος και πορεύθηκε, πιστεύοντας πως τον ακολουθάει το φάντασμα του Καραμανλή για να τον ανατρέψει.

Ενώ στο ξεκίνημα του, ήταν πολύ σωστός, στη συνέχεια, ίσως και επηρεαζόμενος από κάποιους συμβούλους του, έκανε τραγικά λάθη.

Έφερε στο κόμμα προσωπικούς του χειροκροτητές που δεν θα ΄πρεπε να έρθουν στη Νέα Δημοκρατία.

Συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ, παρότι άλλα υποσχέθηκε και το χειρότερο, δεν υπερασπίστηκε την Ιστορία της Νέας Δημοκρατίας, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα, να ζημιωθεί, όχι μόνο το κόμμα, αλλά και η Ελλάδα.

Αφενός στοχεύοντας στην ομαλή συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και αφετέρου φοβούμενος ότι υπερασπίζοντας την Ιστορία του κόμματος, εγκυμονούσε ο κίνδυνος η δικαίωση Καραμανλή, να φέρει στο μέλλον και την ανατροπή του.

Έφτασε μάλιστα στο σημείο να βγάλει διαρροές για υπόγειες διασυνδέσεις Καραμανλή-Τσίπρα.

Στην πραγματικότητα όμως, ο Αντώνης πυροβολούσε το ένα και μοναδικό του στήριγμα, στη Νέα Δημοκρατία.

Κάτι που απέφερε και την πτώση του.

Τα ίδια και χειρότερα συνέβησαν από το 2016 και έπειτα με τον Μητσοτάκη.

Ο οποίος έγινε αρχηγός του κόμματος, επειδή συνασπίστηκαν μαζί του, η Σαμαρική πτέρυγα και η διαπλοκή.

Φοβούμενοι όλοι, μην επιστρέψει ο Καραμανλής.

Ο οποίος όμως, ούτε κατά διάνοια δεν έδειξε καμία τέτοια πρόθεση.

Μοιραία όμως, από την επομένη της ανάληψης της αρχηγίας του κόμματος από τον Κυριάκο, ξεκίνησε η κόντρα Μητσοτακικών-Σαμαρικών.

Αφού και ο Κυριάκος, φοβόταν τον Σαμαρά, για τους ίδιους λόγους που ο Σαμαράς φοβόταν τον Καραμανλή.

Το ποιούς έφερε στο κόμμα ο Κυριάκος, για στρατό, το γνωρίζουμε.

Φτάσαμε όμως στο σημείο, ένας Γεραπετρίτης και ένας Θεοδωρικάκος, να είναι σήμερα τα πρώτα βιολιά της Νέας Δημοκρατίας.

Ένας Δημητριάδης και ένας Σκέρτσος, δύο απίθανοι τύποι, να λύνουν και να δένουν στο κόμμα.

Ο Ροζάκης και ο Πισσαρίδης να είναι οι ρυθμιστές της Εξωτερικής πολιτικής και της Οικονομίας της Ελλάδος, αντίστοιχα.

Ποιοί είναι αυτοί ρε παιδιά;

Και τί σχέση έχουν με τη Νέα Δημοκρατία μας;

Και σε όλα αυτά, οι νταβατζήδες, με τους οποίους ο Κυριάκος δεν ερωτοτροπεί απλώς, αλλά απροκάλυπτα διοργανώνει μαζί τους συνουσίες, με σαδομαζοχιστικά όργια, να τρώγονται σαν τα σκυλιά στην αυλή της Πειραιώς, όσον αφορά το ποιός θα καταφέρει ν΄αρπάξει το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας.

Από χθες, η είδηση που μονοπωλεί στην ειδησιογραφία, είναι η διαφοροποίηση Σαμαρά.

Ορισμένοι μάλιστα μιλάνε και για αναβίωση του 1993.

Αυτό όμως που δεν θέλουν να καταλάβουν, όλοι τους, είναι ότι φτάσαμε σε μία κατάσταση, που με τον τρόπο που λειτουργούσαμε, θα φτάναμε αναπόφευκτα.

Μάλιστα, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, το παράξενο είναι που άργησε να έρθει.

Ίσως το γεγονός πως η Νέα Δημοκρατία, δεν είχε έως σήμερα καμία πίεση, είτε από την ανύπαρκτη αντιπολίτευση, είτε από τα μπουκωμένα με κρατικό χρήμα Μ.Μ.Ε να πέτυχαν αυτή την παράταση.

Όμως νομοτελειακά, θα φτάναμε κάποια στιγμή σ΄αυτό το σημείο.

Διότι τα πάντα γινόταν στραβά κι ανάποδα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η πολιτική Βαβέλ, για την οποία και φωνάζαμε τόσο καιρό.

Αλήθεια, τί μπορείς αυτή τη στιγμή να μαζέψεις;

Τί θα κάνει ο Μητσοτάκης;

Θα διαγράψει μήπως τον Σαμαρά;

Αν το κάνει, ο Σαμαράς θα γίνει ήρωας, διότι, οι διαφοροποιήσεις του είναι απολύτως λογικές.

Οι αντιρρήσεις του, δεν είναι αντίθετες με τις αρχές του κόμματος, αλλά συμβαδίζουν μ΄αυτές.

Αυτά που κάνει ο Κυριάκος και η κουστωδία του είναι αντίθετα με ό,τι πρεσβεύει η Νέα Δημοκρατία.

Αν προσπαθήσει να κουκουλώσει το θέμα, είναι σα να βάζει από μόνος του τη θηλιά στο λαιμό του και να κλωτσάει και την καρέκλα.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, δηλαδή.

Τί γίνεται λοιπόν, από ΄δω και στο εξής;

Και από την άλλη, σκέφτεστε τί θα επακολουθήσει;

Η Νέα Δημοκρατία, η οποία παίζει χωρίς αντίπαλο, θα γίνει δέκα κομμάτια.

Από τη μία, οι Μητσοτακικοί.

Από την άλλη οι Σαμαρικοί.

Και στη μέση εμείς, που ούτε πρόκειται ν΄ ακολουθήσουμε τον Σαμαρά στο ενδεχόμενο κομματικής διάσπασης, ούτε φυσικά και συμφωνούμε με τα εγκλήματα Μητσοτάκη, κάτι που σημαίνει πως δεν θα τον στηρίξουμε στις επόμενες εκλογές.

Τί γίνεται λοιπόν τώρα ρε καλόπαιδα;

Πώς θα μαζέψετε αυτό το τερατούργημα που δημιουργούσατε δώδεκα χρόνια τώρα;

Μήπως σας πέρασε από το μυαλό πως θα αναλάβει να γεφυρώσει τις διαφορές σας ο Καραμανλής;

Ούτε που να περνά από το μυαλό σας κάτι τέτοιο.

Και ΄δω που τα λέμε, τί να γεφυρώσει;

Πιστεύουμε, πως από ΄δω και στο εξής, οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους, εκείνοι που ενώ θα ΄πρεπε να βάλουν ένα φρένο, σ΄αυτή την κατρακύλα, τόσα χρόνια, άφηναν το πράγμα να εξελίσσεται, σα να μην συμβαίνει τίποτα,

Λύση υπάρχει, αλλά θα πρέπει να πάρουν τον κώλο τους, οι λεγόμενες παλιές καραβάνες.

Αυτοί που ενώ γινόταν όσα γινόντουσαν, σφύριζαν αδιάφορα και σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, έστηναν και παιχνιδάκια.

Δεν έχουμε πρόβλημα μάλιστα, να κατονομάσουμε και πρόσωπα.

Η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο Νικήτας Κακλαμάνης, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, επιβάλλεται αυτή τη στιγμή να αναλάβουν δράση και να μαζέψουν την παράταξη.

Τον τρόπο τον ξέρουν και είναι ένας.

Και θα πρέπει να αναλογιστούν, όχι μόνο το ενδεχόμενο της διάσπασης ή ακόμα και διάλυσής της Νέας Δημοκρατίας, αλλά ότι αυτό θα συμβεί την ώρα που ο κορωνοϊός και τα Εθνικά μας θέματα, απαιτούν μία Νέα Δημοκρατία, συμπαγή και στιβαρή.

Θα πρέπει να παρθούν, δύσκολες αποφάσεις.

Αφήνοντας στην άκρη, προσωπικά συμφέροντα.

Ο χρόνος από χθες, ξεκίνησε να μετράει αντίστροφα.