«Τι θυμάμαι από τον φοιτητή Καραμανλή»

«ο νεότερος πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι ένας από τους πιο δυναμικούς ηγέτες της Ευρώπης και ταυτόχρονα ένας ανερχόμενος αστέρας στην παγκόσμια πολιτική σκηνή»

«Τι θυμάμαι από τον φοιτητή Καραμανλή» * Καθηγητές και συμφοιτητές ανακαλούν στη μνήμη στιγμές από τη θητεία του πρώην Πρωθυπουργού στα έδρανα του πανεπιστημίου Ταφτς της Βοστώνης, το Μάιο του 2005, όταν κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψής του στην Αμερική ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Σχολής 

«ο Καραμανλής ήταν πολύ τυπικός όταν τον πρωτογνώρισα και μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι είχε ένα πολύ ιδιαίτερο χιούμορ… Δεν του άρεσε να μιλάει για την οικογένειά του αλλά αναφερόταν πολύ στην ελληνική Ιστορία, ιδιαίτερα την περίοδο της Μεγάλης Ιδέας»

Μετά την αποφοίτησή του από το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΠΣΠΑ) το 1974 ο Κώστας Καραμανλής, φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνεχίζοντας τις σπουδές του έγινε κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος από το Πανεπιστήμιο Tufts και το τμήμα νομικής και διπλωματίας (Fletcher School of Law and Diplomacy), όπου και έγινε επίσης κάτοχος διδακτορικού διπλώματος. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες, διεθνείς σχέσεις και ιστορία της διπλωματίας.

Το Μάιο του 2005 ο πρώην πρωθυπουργός ανακηρύχθηκε επίτμιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Tufts της Βοστώνης

Αιτιολογώντας την επιλογή του κ. Καραμανλή, ο πρόεδρος του πανεπιστημίου κ. Λόρενς Μπάκοου  ανέφερε ότι «ο νεότερος πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι ένας από τους πιο δυναμικούς ηγέτες της Ευρώπης και ταυτόχρονα ένας ανερχόμενος αστέρας στην παγκόσμια πολιτική σκηνή», προσθέτοντας ότι «οι απόψεις του για το παγκόσμιο γίγνεσθαι, η αφοσίωσή του στην υπηρεσία του δημόσιου βίου και οι ηγετικές ικανότητές του αποτελούν ανθρώπινα χαρακτηριστικά τα οποία οι φοιτητές μας, οι καθηγητές και το προσωπικό μας εκτιμούν στον μέγιστο βαθμό».

Το καλοκαίρι του 1979 ο Κώστας Καραμανλής τελείωνε τη θητεία του στο Ναυτικό και σκεπτόταν ποιο θα ήταν το επόμενο βήμα στη ζωή του. H απόφασή του ήταν να πάει στην Αμερική για να συνεχίσει τις σπουδές Νομικής.

 H σχολή του Φλέτσερ είναι μία από τις τρεις-τέσσερις καλύτερες της Αμερικής
Ο Καραμανλής δεν έμεινε, όπως οι περισσότεροι έλληνες φοιτητές, σε δικό του διαμέρισμα αλλά σε έναν από τους φοιτητικούς κοιτώνες του πανεπιστημίου. Οι συμφοιτητές του τον θυμούνται ήσυχο, να διηγείται συχνά ιστορίες από το ελληνικό Ναυτικό και να αποφεύγει τις πολλές αναφορές στην ιστορία της οικογένειας Καραμανλή, και ειδικότερα στον βαρύνοντα ρόλο του θείου του. Ενας από τους καθηγητές του, με τον οποίο απέκτησε στενές σχέσεις, ο Αλαν Χέντρικσον, θυμάται πως «ο Καραμανλής ήταν πολύ τυπικός όταν τον πρωτογνώρισα και μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι είχε ένα πολύ ιδιαίτερο χιούμορ… Δεν του άρεσε να μιλάει για την οικογένειά του αλλά αναφερόταν πολύ στην ελληνική Ιστορία, ιδιαίτερα την περίοδο της Μεγάλης Ιδέας». Ο Καραμανλής κράτησε την επαφή του με τον Χέντρικσον, στον οποίο έκανε μάλιστα το τραπέζι στο Πασαλιμάνι σε μια επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα.

Ο αγαπημένος του δάσκαλος ήταν ο Μακρόπουλος, καθηγητής Ιστορίας στο Ταφτς, με τον οποίο απέκτησε μια σχέση μέντορα προς μαθητή. Ο Μακρόπουλος ήταν ένας μάλλον εκκεντρικός ακαδημαϊκός, με μια έκδηλη συμπάθεια στον θεσμό της μοναρχίας στην Ελλάδα, γεγονός που προκαλούσε έντονες αντιπαραθέσεις με τον Καραμανλή. Την ίδια περίοδο είχε αναπτύξει στενές σχέσεις με την οικογένεια του καθηγητή της Ιατρικής στο Χάρβαρντ Τζορτζ Αντωνιάδη, μια σημαντική προσωπικότητα με πολλές κοινωνικές σχέσεις στη Βοστώνη.

Οταν ξεκίνησε τις διετείς μεταπτυχιακές σπουδές του στη Σχολή Φλέτσερ, υπήρχε εκεί ακόμη ένας Ελληνας. Πρόκειται για τον κ. Γιώργο Δημητρακόπουλο, ο οποίος θυμάται ότι στην πρώτη τους συνάντηση ο Καραμανλής φορούσε παντελόνι τζιν και μπλε πουκάμισο, ενώ «συνεχώς ζητούσε πληροφορίες για τα μαθήματα αλλά και για τη ζωή στην πόλη», μια πόλη που τα βράδια δεν έχει καμία σχέση με τη Νέα Υόρκη ή ακόμη και με την Αθήνα.

«Μπορείς να καθήσεις μαζί του ώρες ολόκληρες, δεν βαριέσαι ποτέ με τον Καραμανλή» τόνισε ο κ. Δημητρακόπουλος. «Θα πει πέντε κουβέντες σοβαρές, θα πει πέντε αστεία και θα τα πει με τρόπο που σε τραβάει να τον ακούσεις».

Μόλις τελείωσε το Master’s του ο Καραμανλής αποφάσισε να συνεχίσει με το ντοκτορά του, ασχολούμενος με την εξωτερική πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου κατά την περίοδο 1928-32. 

Ο καθηγητής Χέντρικσον επιμελήθηκε το διδακτορικό και σήμερα θυμάται ότι «ο Κώστας πέρασε πολύ χρόνο ψάχνοντας στα αρχεία του Foreign Office στο Λονδίνο, στα Εθνικά Αμερικανικά Αρχεία στην Ουάσιγκτον αλλά και στο Παρίσι». Τονίζει δε ότι «η προφορική υπεράσπιση της διατριβής του ήταν μία από τις καλύτερες που έχω ζήσει. Θυμάμαι πως αμέσως μετά είχα δει τον τότε πρόεδρο του Ταφτς, τον Τζον Μάγερ, και του το είπα. Εκείνος μου απάντησε: «Τι να κάνουμε, η καλή ρητορεία είναι ελληνική παράδοση»».


«Του άρεσε πολύ να μιλάει για τα πολιτικά»

Ενας από τους καθηγητές του κ. Καραμανλή, ο Ρόμπερτ Φάλτζγκραφ, είναι σήμερα ένας από τους πλέον διάσημους καθηγητές του Φλέτσερ, ο οποίος βοήθησε πολύ στην ίδρυση της έδρας Καραμανλή στο Πανεπιστήμιο. Ο Φάλτζγκραφ θυμάται τον Κώστα Καραμανλή ως «έναν πολύ καλό και επιμελή φοιτητή. Ξέρετε, εμείς εδώ δεν κρίνουμε τους ανθρώπους ανάλογα με την οικογένεια από την οποία προέρχονται ούτε και μας ενδιέφερε πολύ αν προέρχεται από μια διάσημη ελληνική οικογένεια. Δεν εξεπλάγην βεβαίως όταν αναμείχθηκε με την πολιτική, γιατί του άρεσε πολύ να μιλάει για τα πολιτικά». Ο αμερικανός καθηγητής ομολογεί ότι «μια-δυο φορές τον αποκάλεσα δρα Καραμανλή, γιατί αρέσει σε όσους έχουν τελειώσει τη διατριβή τους, αλλά συνήθως τον αποκαλούσα Κώστα. Θυμάμαι ότι όταν τέλειωσε τις σπουδές του μου χάρισε μια βιογραφία του θείου του στα αγγλικά με μια πολύ θερμή αφιέρωση. Μου έγραφε ότι έμαθε πολλά από εμένα, γεγονός που μου έδειξε ότι εκτός από καλός φοιτητής ήταν και καλός διπλωμάτης».