Η
πρώτη απόφασή του ( σ.σ του Καραμανλή )ήταν ότι δεν έπρεπε να
εγκαταλειφθεί η διαδικασία των διαπραγματεύσεων για το όνομα υπό τον Νίμιτς. Η Ελλάδα δεν έπρεπε να παραμείνει
ούτε αδρανής ούτε να κλεισθεί στον εαυτό της. Και η αμέσως επόμενη απόφαση που
πήρε ήταν ότι θα έπρεπε να επιδιωχθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση στο όνομα, για όλες
τις χρήσεις, που θα κατοχυρώνει την ιστορικότητα και την ελληνικότητα της Μακεδονίας.
Τελεία και παύλα! Ούτε « γεωγραφικός προσδιορισμός» ούτε τίποτα από όλα όσα
τέθηκαν αργότερα…
«Αυτή ήταν η γραμμή μας», θυμάται ο Ευρυπίδης Στυλιανίδης, που
τότε ήταν υφυπουργός των Εξωτερικών. « όπου πήγαινα, ύστερα από συνεννόηση με τον
κ. Μολυβιάτη, μιλούσα για βαλκανική πολιτική, για ενίσχυση του ηγετικού ρόλου της
Ελλάδος στην περιοχή και για λύση « erga omnes» στο Μακεδονικό. Βεβαίως στην πορεία
των διαπραγματεύσεων της Νέας Υόρκης, ο Βασιλάκης και άλλοι διπλωμάτες του
υπουργείου Εξωτερικών έριχναν διάφορες ιδέες για το όνομα προκειμένου να
δείξουν ότι η Ελλάδα δεν είναι αδιάλλακτη. Π.χ. το « Βόρεια Μακεδονία» ή το «
Δημοκρατία της Μακεδονίας- Σκόπια». Γι’ αυτό και ο Κοτζιάς λέει όσα λέει τώρα,
γιατί έχει δει εκείνα τα πρακτικά που αναφέρονται σ’ αυτές τις ορολογίες. ‘Όμως,
δε πρακτικό επίπεδο, δεν συμφωνήθηκε τίποτα. Συζήτηση μπορεί αν κάναμε για αν
δούμε την αντίδραση των άλλων. Αλλά δεν επήλθε καμία συμφωνία…»
Νίκος Στέφος
– Ώρα Ελλάδος Βουκουρέστι σελ. 72
Για την αντιγραφή:
Πυρήνας Υποστηρικτών Κώστα Καραμανλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου