Θα είναι το τέλος που θα σημάνει τη νέα αρχή

Πάμε και σήμερα, για άλλη μία φορά, να ταράξουμε τα λιμνάζοντα νερά της επικαιρότητας, με μία βόμβα.

Καθώς θεωρούμε πως ήρθε η ώρα να δημοσιοποιήσουμε μια σκέψη μας.

Ότι σύμφωνα με όσα βλέπουμε και εκτιμούμε, χωρίς βέβαια να έχουμε κάποια πληροφόρηση από το γραφείο του κυρίου Κώστα Καραμανλή ή από τον ίδιο, η 7η Ιουλίου 2019, ίσως και να ήταν η τελευταία φορά που είδαμε τον Κώστα Καραμανλή στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας.
Βεβαίως, να ξεκαθαρίσουμε προκαταβολικά, πως αυτό και σε καμία περίπτωση δεν θα σημαίνει ότι συνταξιοδοτείται και πολιτικά.
Το αντίθετο μάλιστα.

Για να καταλάβουμε όμως, το γιατί ο Κώστας Καραμανλής πιθανόν να έχει πάρει μια τέτοια απόφαση, θα πρέπει να κατανοήσουμε πρώτα το γιατί ο Καραμανλής κρατούσε αυτή τη στάση, έντεκα χρόνια τώρα.
Μια στάση σιωπής, με ελάχιστες δημόσιες παρεμβάσεις.
Χωρίς να βγει μέχρι σήμερα και να μπει στη διαδικασία, ακόμα και να απαντήσει, σε ό,τι τον κατηγορούσαν.
Μια στάση που επικρίθηκε από πολλούς.
Ακόμα και από εκείνους που δήλωναν στο παρελθόν φίλοι του.
Όλοι τους όμως, αγνόησαν κάποια πράγματα πολύ βασικά, τα οποία και είχαν να κάνουν με τις αρχές του και τον χαρακτήρα του.
Κατά πρώτον, ο Καραμανλής, δεν αισθάνθηκε ποτέ ένοχος για όσα έπραξε κατά τα 5.5 χρόνια που ήταν πρωθυπουργός.
Παραδέχεται πως θα έπρεπε να τολμήσει ακόμα περισσότερο, άλλα δεν αισθάνεται ένοχος για κάτι.
Και πολύ σωστά κάνει και δεν νιώθει ένοχος, διότι, για ό,τι κατηγορήθηκε στο παρελθόν, δικαιώθηκε.
Όποιες από τις κατηγορίες που του απηύθυναν και ελέγχθηκαν από τη Δικαιοσύνη, κατέπεσαν με κρότο.
Όσο για τις εκκρεμείς υποθέσεις, την ΕΛΣΤΑΤ και το σχέδιο ΠΥΘΙΑ και λέμε εκκρεμείς, γιατί παρά τους ισχυρισμούς κάποιων, δεν έχουν κλείσει.
Το γεγονός και μόνο ότι δεν τόλμησαν να τις αφήσουν να ελεγχθούν από τη Δικαιοσύνη, τα λέει, όλα.
Άρα, για ποιο πράγμα να έβγαινε να απολογηθεί ο Καραμανλής;
Επειδή κάποιοι απατεώνες τον κατηγορούσαν για να καλύψουν τα δικά τους εγκλήματα;
Λογικό δεν ήταν να τον κατηγορούν οι απατεώνες;
Τώρα, αν ο Έλληνας πολίτης, έχει ξεπέσει και έχει φτάσει στο σημείο να υιοθετεί τις αστήρικτες κατηγορίες απατεώνων, τί νόημα θα είχε να απολογηθεί ο Καραμανλής σε τέτοια μυαλά;
Άρα, ορθώς έπραξε και δεν μπήκε σ΄αυτή τη διαδικασία.
Του Καραμανλή του αποδίδουν ευθύνες, πως δεν ενημέρωσε τον λαό, για ό,τι θα συνέβαινε στη συνέχεια.
Μέγα ψέμα κι αυτό.
Ο Καραμανλής προεκλογικά μας ενημέρωσε όλους.
Εμείς δεν τον ακούσαμε.
Από εκεί και πέρα, τί έπρεπε να κάνει;
Να βγει και να σου πει ότι βαδίζεις στον γκρεμό;
Τυφλοί ήμασταν και δεν το βλέπαμε;
Παράλληλα, όλα αυτά τα χρόνια, με την παρουσία του στα έδρανα της Νέας Δημοκρατίας, θέλησε να σβήσει και κάποιους εκμεταλλεύσιμους μύθους που είχαν δημιουργηθεί γύρω από το όνομά του.
Ο πρώτος και καλύτερος, ο μύθος των Καραμανλικών και των κύκλων.
Ήμασταν αυτοί που σας πρωτοείπαμε πως ο Καραμανλής δεν συντηρεί γύρω του, ούτε κύκλους, ούτε κάποια ομάδα.
Ο καραμανλισμός δεν αποτελεί προσωπολατρία, αλλά μία ξεχωριστή ιδεολογία, την οποία όμως για να την υπηρετήσεις, θα πρέπει τα παντελόνια σου να κρύβουν πολλά κιλά ανδρισμό, αφού απαιτεί ανιδιοτέλεια.
Οι κύκλοι λοιπόν και οι λεγόμενοι Καραμανλικοί, χάθηκαν τόσο επειδή τους έβγαλε ο Πυρήνας την προσωπίδα, όσο και κάποιοι άλλοι με το πέρασμα του χρόνου.
Τράβηξαν ο καθένας τον δρόμο του, στεγάστηκαν σε άλλους χώρους όπου πραγματικά συντηρούνται τέτοιες καταστάσεις και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα.
Παράλληλα, η παρουσία του στη Νέα Δημοκρατία, απέτρεψε και όλους τους επιτήδειους που θα έστηναν κόμματα και αποκόμματα, δήθεν καθ΄υπόδειξή του.
Αλλά και απέκλεισε τυχόν δικαιολογίες της εκάστοτε ηγεσίας, όταν είχαν εσωκομματικά θέματα, πως προβλήματα που δημιουργούνται στο κόμμα έχουν όνομα και αυτό είναι Κώστας Καραμανλής.
Ο μεγάλος μύθος όμως που κατέπεσε, ήταν αυτός που κάποιοι τον χαρακτήριζαν χρυσή εφεδρεία.
Διότι πρώτος απ΄όλους ο Καραμανλής γνώριζε πως πρόκειται για καραγκιοζιλίκια, αφού αυτοί που τον επικαλούνταν απέβλεπαν σε κομματικά ή προσωπικά οφέλη.
Ένας άλλος μύθος που κατέπεσε, με την παρουσία του Καραμανλή στην πολιτική σκηνή, είναι αυτός που λέει ότι ο Καραμανλής, φοβήθηκε και συμβιβάστηκε.
Η παρουσία του, σε συνδυασμό με το ότι δεν έχει παρεκκλίνει ούτε χιλιοστό από τις αρχικές του θέσεις, αυτές που είχε από την πρώτη στιγμή που μας συστήθηκε, ως πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, καταρρίπτουν και αυτόν τον μύθο.
Γιατί ο Καραμανλής ήταν εδώ, δήλωνε παρών, ανά πάσα ώρα και στιγμή, χωρίς να αλλάξει τίποτε απ΄όσα γνωρίζαμε.

Υπάρχουν, πολλά θέματα στα οποία και θα μπορούσαμε να αναφερθούμε, ώστε να αποδείξουμε το γιατί ο Καραμανλής ''υποχρεωνόταν'' εδώ και χρόνια να κρατήσει αυτή τη στάση.
Επιλέξαμε τα πιο βασικά.
Σήμερα όμως, αυτός ο κύκλος των ''υποχρεώσεων'' Καραμανλή, απέναντι στην Ελλάδα, στους Έλληνες και στο κόμμα, νομίζουμε πως έχει κλείσει.
Καθώς, έχουμε πλήρη γνώση, για όλους και για όλα.
Από την άλλη, όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν και είναι μάταιο να προσπαθείς να γεμίσεις ένα κεφάλι-τρύπιο τενεκέ.
Διότι συνεχώς θα αδειάζει.
Άλλωστε, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως και η Νέα Δημοκρατία, σήμερα, με τόσους ακροδεξιούς και πασόκους που έχουνε κουβαλήσει στο κόμμα, υπάρχει μόνο στο όνομα.
Επίσης, πολύ σημαντικό, είναι και το γεγονός ότι, με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον σημερινό εκπρόσωπο της οικογένειας Μητσοτάκη, κλείνει και ο κύκλος όλων των διεφθαρμένων Ελλήνων πολιτικών που πολέμησαν με λύσσα τον τελευταίο ηγέτη-πρωθυπουργό, που κινήθηκε με γνώμονα το Εθνικό συμφέρον.
Και ο Ελληνικός λαός διαπίστωσε -τουλάχιστον εκείνοι που έχουν πέντε δράμια μυαλό- πως οι θύτες, είναι αδύνατον να εξελιχθούν σε σωτήρες.

Έτσι, θεωρούμε, χωρίς να είμαστε μέσα στο μυαλό του Καραμανλή, πως ίσως η 7η Ιουλίου του 2019, ήταν και η τελευταία φορά που είδαμε τον Κώστα Καραμανλή να πολιτεύεται με τη Νέα Δημοκρατία.

Τώρα, όσον αφορά αυτό που λέμε ότι δεν τελείωσε πολιτικά.

Το γεγονός και μόνο, ότι δύο πρωθυπουργοί του πρότειναν τη θέση του Π.τ.Δ και αυτός δεν αποδέχθηκε την πρότασή τους, νομίζουμε πως τα λέει όλα.
Ξεκάθαρα λοιπόν ο Καραμανλής, δεν αποστρατεύεται.
Σίγουρα όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι θα αποτραβηχθεί από τη Νέα Δημοκρατία, για να ξεκινήσει να στήνει το δικό του κόμμα.
Προσωπική μας άποψη, μακάρι να γινόταν τα πράγματα έτσι.
Αλλά, άλλο τα δικά μας ''θέλω'' και άλλο τα λογικά ''πρέπει'' του Καραμανλή.

Όπως είπαμε όμως και παραπάνω, με την πρωθυπουργία του εκπροσώπου της οικογένειας Μητσοτάκη, κλείνει ο κύκλος των διεφθαρμένων πολιτικών της μεταπολίτευσης.
Και έτσι νομοτελειακά, θα πάμε σε μία νέα μεταπολίτευση.
Η μετάβαση αυτή, σίγουρα θα ανατεθεί στον μεγαλύτερο εν ζωή πολιτικό ηγέτη,
Ένα πρόσωπο αποδεκτό απ΄όλους τους πολίτες, έναν υπερκομματικό που θα ενώσει και πάλι τον διαιρεμένο λαό, ένα πρόσωπο ικανό, να ανασυγκροτήσει και πάλι αυτόν τον τόπο.
Αν λοιπόν ο λαός επιλέξει αυτό το πρόσωπο να είναι ο Κώστας Καραμανλής, θα το δούμε στο άμεσο μέλλον.