Το ΒΕΤΟ του Κώστα Καραμανλή στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ μάς διδάσκει, αλλά και μας υπενθυμίζει το χρέος μας

 

Βουκουρέστι, 3 Απριλίου 2008

«Ελληνίδες, Έλληνες. 
Ενωμένοι, με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, δώσαμε μια δύσκολη και επιτυχημένη μάχη.

Με σταθερότητα και αποφασιστικότητα, κινούμαστε στη σωστή γραμμή, ώστε να επιτύχουμε τον τελικό εθνικό στόχο: Οριστική λύση του προβλήματος. 

Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, εδώ στο Βουκουρέστι, συζητήθηκε το αίτημα ένταξης στην Βορειοατλαντική Συμμαχία τριών νέων χωρών.

Της Αλβανίας, της Κροατίας και της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Με ομοφωνία, αποφασίσαμε την ένταξη στο ΝΑΤΟ, τόσο της Αλβανίας, όσο και της Κροατίας.

Με Βέτο της Ελλάδας, η FYROM δεν μπαίνει στο ΝΑΤΟ.»

Ό,τι πιο συνταρακτικό και ό,τι πιο πατριωτικό έχει ακουστεί και συμβεί στη μεταπολιτευτική Ελλάδα.

Και ό,τι πιο αληθινό.

Η ιστορική αλήθεια ήρθε σαν χαστούκι στα πρόσωπα των υπερασπιστών της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ κι ένωσε αυτούς, που την είχαν κατανοήσει.

Κι όλα αυτά στο όχι και τόσο μακρινό 2008.

Σε μια εποχή, όμως, οι Έλληνες βυθισμένοι στο επίπλαστο, στο προσωρινό, αγνόησαν επιδεικτικά την σημαντικότητα του συμβάντος και σχεδόν ενάμισι χρόνο μετά, πλήρωσαν εκείνον, που όρθωσε με παρρησία το ανάστημά του στον τότε Πλανητάρχη, Τζορτζ Μπους, τιμωρώντας τον με την ψήφο τους και δρομολογώντας έτσι το νέο Γολγοθά της Ελλάδας.

Ένα από τα ορόσημα αυτού της ελληνικής τραγωδίας η προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών.

Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής στην προεκλογική του ομιλία, στις 26 Ιουνίου 2019 θα πει με εμφατικό τρόπο για την κατάπτυστη συμφωνία:

«Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Η ΝΔ ορθώς την καταψήφισε. Λυπάμαι μόνο που δεν αξιοποιήθηκε το κεκτημένο του Βουκουρεστίου. Το οποίο το πετύχαμε με πολύ κόστος. Παραταξιακό και προσωπικό. Έπρεπε να πετύχουμε και να απαιτήσουμε πολλά περισσότερα».

Και ήταν η πρώτη φορά, που μίλησε για προσωπικό κόστος. Και όπως είχε παλαιότερα δηλώσει η πρωθυπουργία, ποτέ δεν ήταν αυτοσκοπός για εκείνον. Πλήρωσε το κόστος του ηγέτη, που πάλεψε για τα εθνικά δίκαια και είχε την ατυχία να δει τον ίδιο τον λαό του να ρίχνει στις καλένδες όλον αυτόν τον αγώνα…

Γιατί τίποτε δεν θα γινόταν αν ο ελληνικός λαός τον εμπιστευόταν και όφειλε να τον εμπιστευτεί, καθώς είχε τα πειστήρια ότι ο Κώστας Καραμανλής άξιζε της εμπιστοσύνης του.

Κι ερχόμαστε στο σήμερα.

Μετά τις εθνικές εκλογές του 2019, στις 26 Οκτωβρίου 2019, στην ομιλία του το Κέντρο Μακεδονικών Σπουδών, ο πρώην πρωθυπουργός επανέρχεται στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών και τονίζει:

«Για τη Συμφωνία των Πρεσπών, θα πω το εξής: το κεκτημένο που πετύχαμε στο Βουκουρέστι, τον Απρίλιο του 2008, με πολύ κόπο και κόστος, δεν αξιοποιήθηκε όπως θα έπρεπε. Έπρεπε και μπορούσαμε να απαιτήσουμε και να επιτύχουμε πολύ περισσότερα. Οι πρόσφατες εξελίξεις επιβεβαίωσαν ότι άλλοι επείγονταν για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και αυτοί είχαν ακόμα να αποδείξουν πολλά. Εξάλλου, όπως φάνηκε, τα ζητήματά τους είναι περισσότερα από τα ζητήματα με την Ελλάδα. Και, επίσης, οι εξελίξεις κατέδειξαν, με τον πιο προφανή τρόπο, τις μεγάλες αδυναμίες αυτής της συμφωνίας. Θα σας πω, όμως, και κάτι άλλο: πάγια θέση της Ελλάδας είναι ότι οι χώρες που φιλοδοξούν – αργά ή γρήγορα – να γίνουν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλουν να υιοθετήσουν και να εφαρμόσουν πλήρως Ευρωπαϊκή συμπεριφορά, Ευρωπαϊκές αρχές και αξίες. Η εναρμόνιση με αυτές δεν είναι μια αυτοματοποιημένη διαδικασία. Πρέπει να είναι πλήρης και ουσιαστική. Και δεν μπορεί να είναι συγκυριακή. Δεν μπορεί να υπόσχεσαι Ευρωπαϊκή συμπεριφορά μόνο υπό το δέλεαρ της ένταξης στην ΕΕ και στην οποιαδήποτε καθυστέρηση να επαπειλούνται υπαναχωρήσεις. Αυτό θα προκαλούσε πρόσθετες ανησυχίες για το μέλλον. Δεν θα πρέπει κανείς να θεωρεί ότι, υπογράφοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών, παίρνει αυτομάτως εισιτήριο για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

 Και αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να το  συνειδητοποιήσουν όλοι αυτό».

Πιο ηχηρή παρέμβαση, δεν θα μπορούσε να κάνει.

Κι όμως…

Κανένας, μα κανένας και κυρίως ο λαός δεν αντέδρασε στην επική κυβίστηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος ενώ προεκλογικά υποσχέθηκε να ασκήσει ΒΕΤΟ στην ένταξη των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στη συνέχεια  τρέχει μαζί με τον Δένδια να πείσει τους Βουλγάρους να άρουν το δικό τους ΒΕΤΟ.

Ω καιροί, ω ήθη…

Για εμάς, όμως ένας δρόμος μόνο υπάρχει.

Θα δανειστούμε τη φράση με την οποία έκλεισε την ομιλία του για τα 47 χρόνια από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας, στις 13 Οκτωβρίου 2021 ο Κ. Καραμανλής:

Η Ιστορία διδάσκει. Ο Καραμανλής μάς το θυμίζει. Όλοι εμείς έχουμε χρέος να αποδείξουμε ότι διδαχθήκαμε καλά το μάθημά μας.

Ναι, πρόεδρε, μας το θυμίζεις.

Και το χρέος μας είναι δεδομένο

Ποιοι και γιατί ξεθάβουν από το σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας συοφαντίες κατά του Κώστα Καραμανλή;

 Ιανουάριος 2010.

Ακόμη αντηχεί στα αυτιά των ψηφοφόρων το σύνθημα « λεφτά υπάρχουν»

Την ίδια ώρα κι όπως έχει παραδεχθεί ο τότε υφυπουργός Οικονομίας, Γιώργος Σαχινίδης,  η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου έχει αποφασίσει να προσφύγει στο Δ.Ν.Τ.

Πώς θα μπορούσε, όμως να κάνει αυτή την επική κωλοτούμπα και να πείσει τον ελληνικό λαό ότι χρεοκοπεί και είναι αναγκαία η προσφυγή της χώρας σε μηχανισμό στήριξης;

Ποιος θα ήταν για το σύστημα ο «δράκος της προμελετημένης χρεοκοπίας» ;

Μα φυσικά ο πρώην πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής.

Κι σε αυτό συστρατεύτηκαν όλοι. Πολιτικοί, μιντιακοί, εγχώριοι παράγοντες, αλλά και του εξωτερικού.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δημοσιεύεται τον Ιανουάριο του 2010 στο γαλλικό περιοδικό Marianne ένα κατάπτυστο, συκοφαντικό άρθρο, που κατονόμαζε τον κ. Καραμανλή ως υπαίτιο της χρεοκοπίας της χώρας.

Ως εδώ είναι γνωστά…

Πάμε στο σήμερα.

12 χρόνια μετά τη δημοίευση του Marrianne, ενώ έχουν απαντηθεί πλήρως και με επίσημα στοιχεία ποιοι και πως οδήγησαν την Ελλάδα στο γκρεμό, έρχονται κάποιοι να ανασύρουν από τα σκουπίδια το συγκεκριμένο άρθρο.

Η δική μας εξήγηση γι’ αυτό, που έκαναν, είναι ότι οι εντολείς τους ζουν πια σε καθεστώς τρόμου.

Ξέρουν ότι σε αυτό, που θα έρθει, όχι μόνο δεν έχουν θέση, αλλά και ότι θα πληρώσουν μέχρι κεραίας τα εγκλήματα, που διέπραξαν ενάντια στη χώρα και στο λαό της.

Κι ο τρόμος ξέρετε φέρνει πανικό κι ο πανικός αλόγιστες πράξεις.

Πάντως την πιο έγκυρη απάντηση σε όλους αυτούς δίνει ο κ. Γιώργος Κουρής, πρώην γ.γ. Δημοσιονομικής Πολιτικής. Διδάκτωρ Οικονομικών, πρώην ανώτερο στέλεχος του ΟΟΣΑ στο Παρίσι, σε άρθρο του της 24^ης Μαρτίου 2022 με τίτλο:

Η αλήθεια δεν μπορεί να κουκουλωθεί - Άρθρο απάντηση στο δημοσίευμα του γαλλικού περιοδικού «Marianne» «Κώστας Καραμανλής ο Δημιουργός της Ελληνικής Τραγωδίας»

 του Γιώργου Κουρή*

Από το χρονοντούλαπο της οικονομικής ιστορίας βγήκε στην ιστοσελίδα της

Πρώην γ.γ. Δημοσιονομικής Πολιτικής. Διδάκτωρ Οικονομικών,
πρώην ανώτερο στέλεχος του ΟΟΣΑ στο Παρίσι

«Ζούγκλας» μια κριτική για τη διαχείριση των οικονομικών του κράτους επί κυβέρνησης Κ. Καραμανλή 2004-2009.

Και βγήκε μάλιστα μέσω Γαλλίας σε άρθρο του εβδομαδιαίου περιοδικό «Marianne» με υπογραφή Alain Léauthier τον Ιανουάριο του 2010. 

Παραδόξως, ενώ η εξειδίκευση του Γάλλου αρθρογράφου δεν είναι τα οικονομικά μπαίνει σε χρηματοοικονομικές λεπτομέρειες που δεν γνωρίζει, όπως ότι στον τότε πρωθυπουργό πρότειναν «συνεργασία με τη Goldman Sachs» προκειμένου να γίνει «συγκάλυψη των πραγματικών οικονομικών μεγεθών» και να «υποβληθούν ψευδή στοιχεία στην ΕΕ». 

Να τονίσουμε εδώ ότι η παραποίηση των στοιχείων του Δημόσιου χρέους πράγματι έγινε με χρυσοπληρωμένες συμβουλές που προσέφερε η Goldman Sachs στο Ελληνικό Δημόσιο. Μόνο που οι αλχημείες με τα στοιχεία έγιναν το 2002 επί κυβέρνησης Σημίτη. Το δε ομόλογο με τα 18 swaps που πρότεινε η Goldman Sachs προκειμένου να επιτευχθεί η παραποίηση των στοιχείων του χρέους, στη λειτουργία του οδήγησε σε ζημιές δις για το Ελληνικό Δημόσιο.

Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

Ο αρθρογράφος του Γαλλικού περιοδικού εκσφενδονίζει «ρύπους» προς τον ανεμιστήρα, ξεχνώντας ότι τελικά ο ρυπαίνοντας πληρώνει.  Περιγράφει τον πρώην πρωθυπουργό ότι «είχε μια εξαιρετικά πρωτότυπη ιδέα, να καταστρέψει τη χώρα» του και ότι είχε «καταφέρει να επιδείξει τεράστιο χάρισμα στην τέχνη της παραπλάνησης». Έκανε δηλαδή «ταχυδακτυλουργικά κόλπα σαν πλανόδιος μικροπωλητής σε ένα υπαίθριο παζάρι». Ζωηρό λοιπόν το κωμικό σκέλος της περιγραφής του Γάλλου συγγραφέα. Η ουσία του θέματος όμως είναι άλλη:

(α) Πού βρήκε το υποστηρικτικό υλικό και γιατί έγραψε το άρθρο ο Alain Léauthier;

(β) Ποιος ήταν ο λόγος να «ξεθαφτεί» μια σάτιρα με τόσες ανακρίβειες τώρα;

(γ) Ποια τελικά είναι τα πραγματικά στοιχεία και τα χρέη της Ελλάδος την εποχή εκείνη;

Οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ποιοι είχαν κίνητρο να δώσουν ένα βολικό για αυτούς αφήγημα στο Γάλλο αρθρογράφο τον Ιανουάριο του 2010.

Δηλαδή τρεις μήνες μετά τις εκλογές και όταν η τότε κυβέρνηση που βγήκε με το «λεφτά υπάρχουν» κατάλαβε ότι η διαχείριση των δημοσιονομικών όταν η διεθνής ύφεση είχε παρασύρει την ελληνική οικονομία όπως και την Ευρωπαϊκή στα τάρταρα δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση.

Για ποιο όμως λόγο ένας ξένος δημοσιογράφος να ξεστρατίσει από τα θέματα της Γαλλίας που ήξερε και να γράψει για μια χώρα, τα οικονομικά της οποία δεν μπορεί να γνώριζε πέραν κάποιων τίτλων σε εφημερίδες;

Λογικά το κίνητρο του θα ήταν κάποιο «έπαθλο» που κέρδισε γράφοντας μια μόνο φορά για ένα θέμα που δεν είχε ιδέα.

Πώς δικαιολογείται τώρα η επαναφορά του θέματος που έχει απασχολήσει πολλούς στο κοινοβούλιο και πάμπολλους αναλυτές και αρθρογράφους;

Μήπως οι επόμενες εκλογές που όλο πλησιάζουν φέρνουν στο μυαλό ορισμένων σενάρια συμμαχιών ή αποκλεισμών που βολεύει ο πρώην πρωθυπουργός να έχει λεκέδες επάνω του;

Πολλά θα μπορούσε να  υποθέσει κανείς, χωρίς βέβαια να αποκλείεται και η ανθρώπινη βλακεία.

Από την πλευρά μου που έζησα το υπουργείο Οικονομικών από μέσα για χρόνια και μάλιστα από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους όπου κάθε ευρώ περνά και ελέγχεται για την κανονικότητα και την νομιμότητα βάσει των όσων ψηφίζονται στον εκάστοτε προϋπολογισμό.

Θέλω επομένως να δημοσιοποιήσω την αλήθεια και όχι μια άλλη άποψη στα όσα ανυπόστατα μπορεί κάποιος να διαβάζει στη «Ζούγκλα» της 22/3/2022 σχετικά με την κυβέρνηση Καραμανλή του 2004-2009.

Επικεντρώνομαι στο ότι σύμφωνα με το δημοσίευμα ο Κ. Καραμανλής «βύθισε τη χώρα σε ένα τρομακτικό χάος» και επίσης «έφερε τη χώρα στην άκρη του γκρεμού με το Δημόσιο χρέος στο 120%».

Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική και πρέπει να στοιχειοθετηθεί με αριθμούς που είναι προσβάσιμοι σε όλους να ελέγξουν.

Θα αρχίσω όμως πρώτα με κάτι πολύ λογικό. 

 Ας υποθέσουμε ότι το χρέος που παρέδωσε ο Κ. Καραμανλής στον Γ. Παπανδρέου ήταν 120% και ότι αυτό ήταν ένα «τρομακτικό χάος» για την οικονομία και άρα η πτώχευση της ήταν δεδομένη και οι θυσίες του Ελληνικού λαού αναπόφευκτες.

Από την ημερομηνία που δημοσιεύτηκε το παντελώς αναληθές άρθρο στο Marianne έχουν περάσει πέντε κυβερνήσεις όλων των πολιτικών αποχρώσεων και από το 2020 έως σήμερα το Δημόσιο χρέος είναι πάνω από 200% του ΑΕΠ και ανεβαίνει!

 Πώς γίνεται και σήμερα η μπότα του ΔΝΤ δεν μας πιέζει στο σβέρκο και δεν υπάρχει τρόικα και μνημόνιο να καθορίζει το κάθε τιμολόγιο που πρέπει να πληρώσουμε; 

Η απάντηση είναι απλή, βεβαίως  υπάρχουν μεγάλα εμπόδια λόγω πανδημίας και πολέμου που βάζουν σε πολύ δύσκολη θέση την Ελλάδα και όλη την Ευρώπη. Ωστόσο μπορούμε και μόνοι μας να αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα.

 Η Ευρώπη είναι πάντα στο πλευρό μας αρκεί να κάνουμε μια συνετή διαχείριση. Υπάρχουν τα Ελληνικά μυαλά και η εμπειρία για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες.  Δεν χρειαζόμαστε το ΔΝΤ να μας σώσει θανατώνοντας τον ιδιωτικό τομέα και τη μεσαία τάξη. Ευτυχώς που τα αστέρια που τροφοδότησαν με λάθος στοιχεία το Γάλλο αρθρογράφο δεν έχουν πρόσβαση στην εξουσία σήμερα.

Ποια όμως είναι τα αληθινά δημοσιονομικά στοιχεία πάνω στα οποία μπορεί κανείς να κάνει κριτική;

Θα αναφερθώ σε ένα άρθρο μου του 2017, όταν δηλαδή όλα είχαν ωριμάσει σε σχέση με το τι έγινε ή δεν έγινε στην οικονομική διαχείριση των ετών 2004-2009.

 Και όχι τον Ιανουάριο του 2010 όταν ακόμα είχε δυσκολίες η τότε κυβέρνηση να κάνει τις υπεσχημένες προεκλογικές παροχές αλλά δεν μπορούσε γιατί το «λεφτά υπάρχουν» ήταν μόνο ένα μήνυμα για να υφαρπάξει την ψήφο του κόσμου. Παραθέτω το σχετικό άρθρο που έχει δημοσιευτεί στο “New Europe” και είναι προσβάσιμο στο link: (https://www.neweurope.eu/author/george-kouris/) το οποίο τεκμηριώνει με σωστά δημοσιονομικά στοιχεία όλη τη λεπτομέρεια του  χρέους και ελλείμματος της εποχής εκείνης.

Εδώ θα εκλαϊκεύσω μερικά από τα συμπεράσματα που αναφέρονται στο άρθρο ώστε να γίνει πιο κατανοητή η ανάγνωση του. Προσοχή όμως,  δεν σχολιάζω την εποχή εκείνη βάσει των όσων έχω έντεχνα «φυτέψει» σε ένα ξένο περιοδικό στηριζόμενος σε ένα ξένο δήθεν ουδέτερο συγγραφέα. Στηρίζομαι επώνυμα σε δική μου δουλειά παλαιά και σημερινή χωρίς ψευδώνυμο και παραπλανητικά στοιχεία. 

Πρώτα απ’ όλα το ότι η κυβέρνηση Καραμανλή παρέδωσε ένα χρέος 120% δεν μπορεί να είναι σωστό γιατί στον ψηφισμένο από το ΠΑΣΟΚ προϋπολογισμό του 2010 το Δεκέμβριο του 2009 αναφέρεται ότι το χρέος στο τέλος του χρόνου υπολογίστηκε σε 113,4%. Ας το ξεπεράσουμε αυτό γιατί είναι τόσα πολλά τα ψέματα στο Γαλλικό άρθρο που το κείμενο μου αυτό πρέπει να βγει σε συνέχειες.

Θα αναφερθώ σε  ποσά γιατί μόνο τότε υπάρχει ακρίβεια. Τα ποσοστά αναφέρονται ταυτόχρονα σε δύο μεγέθη (Χρέος & ΑΕΠ) οπότε η αλήθεια δεν είναι ευκρινής. Όταν έγινε κυβέρνηση η ΝΔ τον Απρίλιο του 2004 το χρέος στο τέλος του Μαρτίου του 2004 ήταν €187,6 δις. Όταν αποχώρησε από την κυβέρνηση η ΝΔ τον Οκτώβριο του 2009 το χρέος στο τέλος του Σεπτεμβρίου 2009 ήταν  €297,3 δις. Η διαφορά μεταξύ των δύο μεγεθών είναι €109,6 δις. Όλοι οι άσχετοι έσπευσαν να πουν τότε ότι το χρέος ήταν είτε 120% του ΑΕΠ, είτε €120 δις.

Σκέφτηκε κανείς όμως ότι όταν παραλαμβάνεις τη διακυβέρνηση μιας χώρας πρέπει να πληρώνεις τους τόκους του χρέους που κληρονόμησες;

Εδώ διευκρινίζουμε τα ακόλουθα:

(α) Το χρέος που κληρονόμησε η ΝΔ ήταν κατά τα 9/10 ομόλογα δεκαετούς διάρκειας με σταθερό επιτόκιο και

(β) οι πληρωτέοι τόκοι ανά έτος ήταν  €9+ δις με τους πιστωτικούς οίκους να τους υπολογίζουν ανά ημέρα. Αυτά τα τεράστια ποσά έπρεπε να πληρώνονται άνευ δεύτερης σκέψης αν η χώρα μας ήθελε να παραμένει φερέγγυα και να μπορεί να δανείζεται τα απαραίτητα χρήματα από την διεθνή αγορά, αν μη τι άλλο για να αποπληρώνει τα λήγοντα δάνεια που είχε κληρονομήσει.

 Στα 5 και μισό χρόνια της διακυβέρνησης Καραμανλή οι τόκοι αυτοί συμποσούνται σχεδόν σε €50 δις.

Ποιος ευθύνεται για τα ποσά αυτά; Ο Καραμανλής ή ο Σημίτης; Ασφαλώς ο δεύτερος.

Πάμε παρακάτω. Μια σειρά από παραποιήσεις των δημοσιονομικών στοιχείων είχαν γίνει προ της κυβέρνησης Καραμανλή. Πολλοί τις περιγράφουν με το όνομα «δημιουργική λογιστική». Άλλοι που θέλουν να είναι πιο σαφείς ως κοροϊδία προς την ΕΕ και τον Ελληνικό λαό. Η ουσία όμως είναι ότι πρόκειται περί ψέματος πάνω στο οποίο μερικοί μπορεί να διαιωνίζουν την πολιτική τους καριέρα και ύπαρξη σε βάρος πάντα αυτών που πληρώνουν τους φόρους. Μια πλήρης λίστα των παραποιήσεων που είχαν γίνει αναφέρεται στο άρθρο μου για όποιον έχει τη διάθεση να το διαβάσει.

Εδώ θα αναφέρω μόνο μια περίπτωση που βγάζει μάτι.

Επί ΠΑΣΟΚ η Ελλάδα είχε παραγγείλει μια σειρά από εξοπλιστικά προγράμματα.

Οι τότε κυβερνήσεις είχαν επιλέξει να καταγράφονται οι εξοπλιστικές δαπάνες όταν γινόταν η παραλαβή του εξοπλιστικού υλικού.

Έτσι όλες οι προκαταβολές που συνήθως αντιστοιχούσαν έως το 1/3 της συνολικής παραγγελίας έμεναν εκτός των λογιστικών βιβλίων του δημοσίου. Ταυτόχρονα όμως δεν καταγραφόταν η δαπάνη κάθε φορά που παραλαμβανόταν ένα κομμάτι υλικού. Μόνο στο τέλος και όταν είχε παραληφθεί όλη η παραγγελία.  Ενώ δηλαδή είχαν παραγγελθεί αεροπλάνα, φρεγάτες, υποβρύχια, κλπ., στον προϋπολογισμό δεν κατεγράφετο η δαπάνη κατά την ημερομηνία της παραλαβής ενός αεροπλάνου, ή υποβρυχίου, αλλά μετατίθετο για το απώτερο μέλλον όταν και το τελευταίο αεροπλάνο, φρεγάτα, υποβρύχιο, κλπ., έφτανε στην Ελλάδα. Υπό την προϋπόθεση όμως ότι έχει προηγηθεί πρωτόκολλο παραλαβής το οποίο ήταν αποδεκτό από την Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι αν είχε βρεθεί κάποιο ελάττωμα πραγματικό ή φανταστικό, δεν γινόταν το πρωτόκολλο και όλη η δαπάνη δεν καταγραφόταν στο έλλειμμα ούτε στο Δημόσιο Χρέος. 

Τα στοιχεία που είχαν «εξαφανιστεί» από τα λογιστικά του κράτους ήταν τα ακόλουθα:

 

Όπως βλέπουμε στον πίνακα ενώ για δαπάνες εξοπλιστικών προγραμμάτων είχαν γίνει από το 1997έως το 2003 €15,3 δις είχαν καταγραφεί επί των ημερών των κυβερνήσεων Σημίτη μόνο €6,4 δις και είχαν αποκρυβεί 8.685 εκατομμύρια ευρώ. Η κυβέρνηση Καραμανλή μόλις πήρε την εξουσία βρήκε απέναντι της την ΕΕ και ιδιαίτερα την Eurostat η οποία αμφισβητούσε τη γνησιότητα των δημοσιονομικών στοιχείων της Ελλάδας και ζητούσε είτε να διορθωθούν τα στοιχεία μέσω μιας ομάδας κοινής συνεργασίας ή θα τα διόρθωνε μονομερώς η ίδια. Ο παραπάνω πίνακας είναι ένα παράδειγμα της συνεργασίας αυτής που προφανώς δεν είχε δοθεί στον ατυχή Γάλλο αρθρογράφο που τελικά έγραφε αρλούμπες.

Στην λεπτομερή ανάλυση που παρέχω στο άρθρο μου στο New Europe μπορεί ο αναγνώστης να δει και μια σειρά από άλλες αλχημείες που έγιναν αναφορικά με τα στοιχεία του δημοσίου. 

Αρκούμαι για την ώρα στα παρά πάνω, ελπίζω διαφωτιστικά της αλήθειας και τελειώνω λέγοντας ότι η αύξηση του χρέους μεταξύ αρχής και τέλους της κυβέρνησης Καραμανλή που μερικοί αλόγιστα παραπληροφορούν και την υπολογίζουν σε €119,6 δις και μέσω ενός Γαλλικού περιοδικού πετούν στον αέρα ένα νούμερο 120%, στην πραγματικότητα ήταν μόνο €26,8 δις, ή €5 δις κατά μέσο όρο ανά έτος.

Και για να έχουμε ένα μπούσουλα σύγκρισης,  στην κυβέρνηση που προηγήθηκε, Δηλαδή του κ. Σημίτη, η ετήσια αύξηση του δημόσιου χρέους ήταν €12,1 δις κατά μέσο όρο το έτος. Ποιος από τους δύο έκανε συνετότερη διαχείριση φαίνεται επομένως εύκολα.

Το να ξεθάβονται ιστορίες του παρελθόντος ώστε με ψεύτικα στοιχεία να προπαγανδίζουν μερικοί στοχεύοντας σε κάποιο όφελος στο μέλλον δεν είναι μόνο μια αήθης μέθοδος για το πολιτικό επίπεδο της Ελλάδας στο τόσο κρίσιμο σημείο που βρίσκεται σήμερα, αλλά η επισημοποίηση του πόσο ηλίθιοι μπορεί να είναι μερικοί πολιτικοί παραγοντίσκοι που πιστεύουν ότι μπορεί με αστήρικτες παρόλες να κουκουλώσουν την αλήθεια.

*Πρώην γ.γ. Δημοσιονομικής Πολιτικής. Διδάκτωρ Οικονομικών, πρώην ανώτερο στέλεχος του ΟΟΣΑ στο Παρίσι

Πως οι πυρκαγιές καταστρέφουν την ελληνική οικονομία πιο γρήγορα και από τα μνημόνια

 

Γράφει η ΑΙΘΡΑ ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ

Οι πυρκαγιές έχουν καταστεί αιμάσσουσα πληγή στο σώμα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας και ειδικότερα, του αγροτικού πληθυσμού της χώρας που από τη μια στιγμή στην άλλη χάνει το βιος του! Και παλιότερα συνέβαιναν πυρκαγιές, αλλά κρίνοντας από τις τοποθεσίες τους, ήταν από τους οικοπεδοφάγους.

Σήμερα, επί μνημονιακής Ελλάδας,  κατακαίουν ολόκληρους αγροτικούς νομούς, επιταχύνοντας την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και εξαθλιώνοντας τον ελληνικό λαό για να μη μπορεί να ξανασηκώσει ποτέ, κεφάλι! Άρα, οι πυρκαγιές κάνουν πιο γρήγορα τη δουλειά, από τα …μνημόνια! Και χωρίς οι καταστροφείς να χρειάζεται να ψάχνουν για δικαιολογίες, π.χ. υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα! Για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας, ας δούμε τα πολιτικά γεγονότα  πριν και μετά τις  πυρκαγιές της Ηλείας του 2007. 

        Το Μάρτη του 2004 αναδείχθηκε νικητής στις βουλευτικές εκλογές, με ποσοστό 45,36% ο Κώστας Καραμανλής, σαν αρχηγός της ΝΔ. Το Δεκέμβριο του 2004 υπογράφεται μεταξύ Ελλάδας, Ρωσίας και Βουλγαρίας το πρωτόκολλο για τη σύσταση της εταιρείας κατασκευής και λειτουργίας του αγωγού πετρελαίου από το Burgas στην Αλεξανδρούπολη! Ενώ παράλληλα, επιβεβαιώνεται και η πρόθεση των δυο χωρών για την προώθηση του ενεργειακού αγωγού φυσικού αερίου South Stream. Ακολούθησε, και  μια τρίτη συνάντηση στη Σόφια (2008), όπου παρουσία των Βλ Πούτιν, Καραμανλή  και Γκ. Παρβάνοφ υπογράφεται η συμφωνία για τον  αγωγό Burgas- Αλεξανδρούπολη.  Αυτή η υπογραφή  ήταν. και η αρχή του τέλους του Καραμανλή στην εξουσία, αφού οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες εξουδετέρωσαν το σχέδιο απόπειρας δολοφονίας του, λίγο πριν την υπογραφή της συμφωνίας, με βάση δημοσιεύματα στον τύπο! Το έργο του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδούπολη εγκαταλείφθηκε, το 2011, λόγω των αντιδράσεων των ΗΠΑ και της Γερμανίας. 

         Τον Απρίλιο του 2008, κατά τη Σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι και παρά τις πιέσεις των ΗΠΑ,, ο ‘Ελληνας πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ξεκαθάρισε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχθεί την ένταξη της τότε, ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, από τη στιγμή που δεν έχει εξευρεθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση στο ζήτημα του ονόματος. Ένας ακόμα λόγος που στοχοποιήθηκε από ΗΠΑ και Γερμανία, σαν εμπόδιο στην προώθηση των σχεδίων των δύο, στα βαλκάνια

        Η Γερμανία είχε και ένα άλλο σοβαρό λόγο. καθώς από το 2007 παρακολουθούσε με τρόμο τις τραπεζικές χρεοκοπίες στις ΗΠΑ, λόγω της υπέρμετρης έκθεσης της Deutche bnak στα αμερικανικά τοξικά ομόλογα. Σχεδιάζοντας, από τότε, την επιβολή των μνημονίων στο νότο, για τη διάσωση του χρεοκοπημένου τραπεζικού της συστήματος, με την Ελλάδα σε ρόλο Ιφιγένειας! Πράγματι, το Σεπτ. του 2008 «έσκασε η βόμβα» της χρεοκοπίας της Lehman brothers προκαλώντας ένα παγκόσμιο τσουνάμι τραπεζικών χρεοκοπιών, λόγω της παγκόσμιας διάχυσης των αμερικανικών τοξικών ομολόγων. 

        Στις 13 Ιούλη του 2009, ο τέως Διοικητής της ΕΚΤ, Ζαν-Κλοντ Τρισέ στην ομιλία του, στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, προανήγγειλε τη μεταφορά του κινδύνου χρεοκοπίας των “πιστωτικών ιδρυμάτων” της ευρωζώνης (εννοώντας τις γαλλογερμανικές τράπεζες – καζίνα) στους φορολογούμενους (δηλαδή, στο δημόσιο χρέος του νότου) μέσω της δημοσιονομικής πολιτικής (βλ. μνημόνια, δημοσιονομική πειθαρχία). Που εξηγεί γιατί οι τράπεζες καζίνα του πυρήνα  της ευρωζώνης, ήταν οι μόνες που δεν χρεοκόπησαν! Αυτές συνεχίζουν να κινδυνεύουν μέχρι σήμερα. Λόγος που η Γερμανία δεν αίρει τη δημοσιονομική πειθαρχία. Για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα από την ομιλία Τρισέ:

        «…Αυτό με φέρνει στο τελευταίο σημείο της ομιλίας μου. Τα ενισχυμένα πιστωτικά μέτρα στήριξης της ΕΚΤ (σ.σ.προς τις τράπεζες της ευρωζώνης)  που ενδέχεται να συνεπάγονται τη σημαντική μεταφορά πιστωτικού κινδύνου (σ.σ. κίνδυνος χρεοκοπίας) από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στον φορολογούμενο, εμπίπτουν, σαφώς στο πεδίο της δημοσιονομικής πολιτικής (σ.σ. μνημόνια, δημοσιονομική πειθαρχία)».

Η ημερομηνία της ομιλίας του κυρίου Τρισέ, τον Ιούλη του 2009, ένα χρόνο πριν τη λεγόμενη ελληνική κρίση χρέους του Μάη του 2010, είναι η απόδειξη της συνωμοσίας εις βάρος της Ελλάδας και ότι η ελληνική κρίση χρέους του Μάη του 2010, ήταν κατασκευασμένη!

        Λόγος που ο Κώστας Καραμανλής έπρεπε να απομακρυνθεί από την εξουσία, όσο το δυνατόν γρηγορότερα! Το καλοκαίρι του 2007, λίγο πριν τις εκλογές του Οκτ. του 2007, ξέσπασαν οι μεγάλες πυρκαγιές της Ηλείας, που έκαναν στάχτη το νομό, με 49 νεκρούς! Με στόχο τον Καραμανλή που παρόλα αυτά κέρδισε τις εκλογές.

        Ενδεικτικό του μένους της γερμανικής κυβέρνησης, κατά του Κώστα Καραμανλή ήταν το δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας «Handelsblatt» με βάση τη Βικιπαίδεια, που κατηγορούσε τον Κώστα Καραμανλή, ότι: 

         «…Με μια πολιτική ανεξέλεγκτων δαπανών, ο μάλλον ανίδεος σε οικονομικά και δημοσιονομικά ζητήματα νομικός επισφράγισε στα έξι χρόνια της πρωθυπουργίας του την πορεία της χώρας του στην καταστροφή του χρέους. Μεταξύ 2005 και 2009 αύξησε τις κρατικές δαπάνες από το 44,6% στο 53,9% επί του ΑΕΠ. Τα έσοδα αντίθετα μειώθηκαν το ίδιο διάστημα από το 39% στο 38% κλπ. 

Αντιπαραθέτουμε την αλήθεια των αριθμών! Το χρέος του 2009 διογκώθηκε εσκεμμένα, κατ’ εντολή της γερμανικής Eurostat. (1) 

Στον Πίνακα 1, βλέπουμε τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή, 2004 – 2009, από τους υψηλότερους στην ευρωζώνη. Το 2009 υπάρχει κάμψη λόγω της τραπεζικής κρίσης της ευρωζώνης. Η Ελλάδα μέχρι το 2009, μπορούσε να εξυπηρετεί το χρέος της, λόγω ανάπτυξης. Έκτοτε αδυνατεί λόγω της απουσίας ανάπτυξης, που εξηγεί και τη διόγκωση του χρέους. 

Τι έχει να πει η «Handelsblatt» που το ελληνικό χρέος έχει φτάσει, σήμερα, στο 207% του ΑΕΠ;  Τίποτα! Επειδή γνωρίζει ότι ο νότος διασώζει τη Γερμανία (Deutsche bnak) και όχι το αντίθετο!

  Πίνακας 1

 

           Πηγή: Eurostat, Ιανουάριος, 2019

  (+) Τραπεζική κρίση της ευρωζώνης του 2008 – 2009. (p) Προσωρινά στοιχεία

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

(1)  Παρακάτω οι δύο Πίνακες της ΤτΕ (ΣΔΟΣ) που δείχνουν την τεχνητή διόγκωση του χρέους του 2009, σαν % του ΑΕΠ, από 113, 4%, στο 126.8 % του ΑΕΠ. Λόγος που η ΕΛ.ΣΤΑΤ μείωσε και το ΑΕΠ του 2009 (παρονομαστής του κλάσματος) από 244 δις ευρώ στα 237,5 δις ευρώ για να το διογκώσει.

Χρέος του 2009

     Πρώτη εκτίμηση του  Δεκ. 2009: 113,4 % του ΑΕΠ    

 

*Προσωρινά στοιχεία         

    

        Δεύτερη εκτίμηση του  Δεκ. 2010: 126,8% του ΑΕΠ    

 

*Προσωρινά στοιχεία