Προφητικό...15-2-2008. Κώστας Καραμανλής, προς Γιώργο Παπανδρέου: Εάν κυβερνούσατε ποτέ...

Προφητικό:15-2-2008. Κώστας Καραμανλής, προς Γιώργο Παπανδρέου:Εάν κυβερνούσατε ποτέ,θα οδηγούσατε σε πολύ λίγους μήνες τον τόπο στο πλήρες αδιέξοδο,στο οποίο,όχι μόνο αυξήσεις δεν θα υπάρχουν,αλλά (θα υπάρχει) και αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων    Με τη φράση αυτή σχολίασε ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής την πρώτη τοποθέτηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργου Παπανδρέου στη συζήτηση για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση και υπογράμμισε ότι "ευτυχώς αυτό δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα ως προοπτική

Από τα πρακτικά της Βουλής:

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άκουσα και πάλι αυτή την «καραμέλα», που λέγεται από διάφορους, περί αλλαγής της ατζέντας στην πολιτική ζωή. 
Να ξεκαθαρίσω τα πράγματα. Εμένα δεν με ενδιαφέρει να αλλάξω καμμία ατζέντα· εφαρμόζω την πολιτική μου, την πολιτική για την οποία με ψήφισε ο ελληνικός λαός. 
Ο καθένας μπορεί να επιλέγει τι αξιολογεί ως σημαντικό για τη χώρα, για να ασχοληθεί. Προχωρώ στις μεταρρυθμίσεις που έχουμε εξαγγείλει και για τις οποίες μας ψήφισαν οι Έλληνες πολίτες. Ξέρουμε ότι έχουμε απέναντί μας τις δυνάμεις της συντήρησης. Το ξέρουμε αυτό. Αναλαμβάνω και το κόστος. 
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πιο εύκολο για μένα θα ήταν να πω: «Τι με νοιάζει ποιος θα είναι Πρωθυπουργός σε δεκαπέντε χρόνια, που τα Ταμεία θα καταρρεύσουν; Ας δει, τότε, εκείνος τι θα κάνει». Το πιο εύκολο για μένα θα ήταν να φοβηθώ και να υποχωρήσω, όπως έκανε η δική σας Κυβέρνηση, που πήγε να λύσει το Ασφαλιστικό και έκανε πίσω, όταν βρήκε τις μεγάλες εκείνες δυσκολίες. 
Εγώ, όμως, και η παράταξη που εκπροσωπώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν φοβόμαστε· προχωρούμε να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις, για τις οποίες μας εμπιστεύονται οι πολίτες. 
Βεβαίως, υπάρχουν αντιδράσεις. Πάντα θα υπάρχουν, όταν μία παράταξη, μία κυβέρνηση, τολμά να θίξει τα κεκτημένα των λίγων, για ν’ αρχίσουν επιτέλους να ωφελούνται οι πολλοί. 
Εμείς, λοιπόν, προχωρούμε την πολιτική για την οποία μας επέλεξαν οι πολίτες. Άλλοι –δική τους η επιλογή- μπορούν να μείνουν να εκπροσωπούν τις φοβικές, αντιδραστικές δυνάμεις της συντήρησης στον τόπο αυτό. Γιατί ο αληθινά προοδευτικός πολιτικός είναι εκείνος που δεν κωφεύει στα μηνύματα των καιρών, αλλά οδηγεί με χέρι στιβαρό τη χώρα, τη δυναμώνει, για να μπορεί να σταθεί στο δύσκολο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον. Αυτή είναι η πραγματικότητα. 
Ακούστηκαν πολλά από την Αντιπολίτευση. Εκείνο που δεν ακούστηκε, όμως, είναι η ανάληψη ευθύνης απέναντι σ’ ένα μεγάλο, υπαρκτό πρόβλημα. Κάποιοι αρνούνται να απαντήσουν στα ερωτήματα που έρχονται από τους ίδιους τους πολίτες, από τους οικονομικά ασθενέστερους, από τους νέους ανθρώπους.
Πρώτον, το Ασφαλιστικό Σύστημα της Χώρας χαρακτηρίζεται, ναι ή όχι, από επιζήμιο πολυκερματισμό; Χαρακτηρίζεται, ναι ή όχι, από στρεβλώσεις, υπερβολές, αδικίες; Εάν ναι, τι πρέπει να κάνουμε; Είναι υπεύθυνη στάση να μιλούμε για αδικίες, αλλά να εναντιωνόμαστε σε κάθε αλλαγή; 
Δεύτερον, με αυτά τα δεδομένα, κινδυνεύει, ναι ή όχι, το Ασφαλιστικό Σύστημα να φτάσει σε αδιέξοδο; Κινδυνεύει, ναι ή όχι, να βρεθεί μετά από κάποια χρόνια σε αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών του; Εάν ναι, ποιοι θα θιγούν περισσότερο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Οι «έχοντες» ή οι οικονομικά ασθενέστεροι; 
Και τρίτον, με αυτές τις προοπτικές στον ορίζοντα, χρειάζονται, ναι ή όχι, αλλαγές; Εάν ναι, ποια είναι η πιο δημοκρατική, η πιο προοδευτική, η πιο αποτελεσματική στάση; Η συμμετοχή ή η αντίδραση στο διάλογο; 
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην εποχή που διανύουμε δεν μπορεί να κυριαρχεί η ανυπαρξία θέσεων μπροστά στα κακώς κείμενα. Δεν πάει μπροστά ένας τόπος με φωνές στείρας αντίδρασης και λαϊκισμού. Δεν λύνονται έτσι τα προβλήματα. Δεν βελτιώνονται τα πράγματα με την καλλιέργεια λαϊκισμού, με εμμονή στο συντηρητισμό, με αδιαφορία απέναντι στο γενικό, το συλλογικό συμφέρον.
Αναπτύξαμε έως τώρα κάθε προσπάθεια διαλόγου, τόσο στη Βουλή -στις Διαρκείς Επιτροπές- όσο και με τους κοινωνικούς εταίρους. Την τακτική αυτή θα τη συνεχίσουμε. Δεν διεκδικούμε –το ‘χω πει πολλές φορές- μονοπώλιο ιδεών· διεκδικούμε το καλύτερο για την κοινωνία.
Ακούστηκαν ως τώρα πολλές προφάσεις για την άρνηση διαλόγου. Ακούστηκε το επιχείρημα «δεν συζητούμε, γιατί διαφωνούμε»! Ο διάλογος, όμως, δεν χρειάζεται όταν όλοι συμφωνούν σε όλα· ο διάλογος χρειάζεται εκεί που υπάρχουν διαφωνίες, εκεί που υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. 
Ακούστηκε από κάποιους, ως πρόφαση αποχής, ο ισχυρισμός, πως δεν μπορούσαν να συζητήσουν, χωρίς να υπάρχει έτοιμο σχέδιο νόμου! Είναι οι ίδιοι που πριν από λίγο καιρό, στην περίπτωση του νόμου-πλαισίου για την Ανώτατη Παιδεία, ζητούσαν το ακριβώς αντίθετο! Είναι εκείνοι που απαιτούσαν να αποσυρθεί το σχέδιο νόμου, για να ξεκινήσει ο διάλογος από μηδενική βάση. Για την Παιδεία, αρνούνταν το διάλογο, απαιτώντας απόσυρση του νομοσχεδίου· για το ασφαλιστικό, αρνούνται το διάλογο ζητώντας κατάθεση νομοσχεδίου!
Η δική μας θέση ήταν και είναι ξεκάθαρη, υπεύθυνη, διαυγής. Είμαστε έτοιμοι να αξιοποιήσουμε κάθε ιδέα, κάθε πρόταση, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Είμαστε όμως και αποφασισμένοι να προχωρήσουμε. Είμαστε αποφασισμένοι να δρομολογήσουμε αναγκαίες και επιτακτικά επιβεβλημένες λύσεις. Είμαστε αποφασισμένοι να αποτρέψουμε αδιέξοδα που απειλούν τους πολλούς και, κυρίως, τους οικονομικά ασθενέστερους.
Η απόφασή μας να προχωρήσουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι δεδομένη. 
Η απόφασή μας να τολμήσουμε τις πολιτικές που απαιτεί το συλλογικό συμφέρον είναι αδιαπραγμάτευτη. 
Άκουσα τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να ισχυρίζεται ότι στα τέσσερα προηγούμενα χρόνια εγκαταλείφθηκε το Ασφαλιστικό Σύστημα.
Ανάποδα μετράτε και το ξέρετε!
Άκουσα τους επικεφαλής άλλων κομμάτων να μιλούν για αθέτηση των υποχρεώσεων του Κράτους προς τα Ταμεία. 
Όλοι γνωρίζουμε –και όλοι γνωρίζετε- τον αγώνα που δώσαμε για την έξοδο της Οικονομίας από τη διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος. Όλοι γνωρίζετε ότι για πρώτη φορά άρχισε να μπαίνει τάξη στα δημόσια οικονομικά. Όλοι γνωρίζετε –και το έχω πει- ότι τα ποσά που διατίθενται τώρα στα Ασφαλιστικά Ταμεία δεν έχουν προηγούμενο. Μόνο για την κάλυψη ελλειμμάτων του Οργανισμού Ελεύθερων Επαγγελματιών, η Πολιτεία κατέβαλε το 2007 περίπου 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Στο φετινό προϋπολογισμό έχει εγγραφεί, για το IKA, ποσοστό ακριβώς ίσο με το 1% του ΑΕΠ.
Δεσμευθήκαμε, ακόμη, ότι το Κράτος θα καλύψει, με ειδικά ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, το σύνολο των υποχρεώσεων προηγούμενων χρόνων -από το 2003 έως το 2007- προς το Ίδρυμα. 
Τέλος, σε όλα τα Ταμεία Κύριας Ασφάλισης, όπου υπάρχει νομοθετημένη υποχρέωση της Πολιτείας για συμμετοχή στη χρηματοδότηση, βρίσκεται σε εξέλιξη διαδικασία «εκκαθάρισης» των απαιτήσεών τους, έτσι ώστε, με βάση τα στοιχεία ισολογισμών και απολογισμών που οφείλουν να υποβάλουν, να λάβουν την κρατική επιχορήγηση. 
Συνεπώς, ανταποκρινόμαστε πλήρως στο σύνολο των υποχρεώσεων του Κράτους προς το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Όμως, ας μην προσπερνούμε τέτοια ζητήματα με κορώνες εντυπωσιασμού. Απαιτείται σοβαρότητα, απαιτείται ευθύνη. 
Ακόμη, το IKA ουδέποτε, μέχρι το 2004, είχε οργανικό πλεόνασμα. Από το 2004 και μετά, ξεκίνησε μία συστηματική βελτίωση των οικονομικών του IKA, με αποτέλεσμα σήμερα οι πρώτες εκτιμήσεις για το 2007 να δείχνουν ισοσκελισμένο ισολογισμό. Αυτό αποδεικνύεται, επίσης, από το γεγονός ότι τα διαθέσιμα του IKA έως τις 31 Δεκεμβρίου 2004, ήταν περίπου 470 εκατομμύρια ευρώ, και στις 31 Δεκεμβρίου 2007 ήταν 1,3 δισεκατομμύρια ευρώ. Και έχουν αποπληρωθεί και δάνεια 300.000.000 ευρώ. Η ρευστότητα του IKA ποτέ δεν ήταν καλύτερη απ’ ό,τι η σημερινή, και για το 2008 ο προϋπολογισμός του IKA προβλέπει 1,7 δις πλεόνασμα. 
Επίσης, άκουσα να γίνεται αναφορά στο νόμο του 2002. Και άκουσα και τον αστήρικτο ισχυρισμό ότι τα προβλήματα λύθηκαν τότε! Ακούστε, λοιπόν, για το νόμο αυτό: «Νομοθετικά έγινε πρόβλεψη για πρόσθετη ετήσια δημοσιονομική χρηματοδότηση του ΙΚΑ ύψους 1% του ΑΕΠ. Στην ουσία, η ρύθμιση μετέθεσε το έλλειμμα από το IKA στον κρατικό προϋπολογισμό, πράγμα που σημαίνει ότι η ουσία του προβλήματος παρέμεινε ακέραιη». 
Δεύτερο σχόλιο: «Ο νόμος του 2002, σε ό,τι αφορά τα ελλείμματα των Ταμείων δημόσιων τραπεζών, από τη μία δημιούργησε ένα θεσμικό πλαίσιο και, από την άλλη, μετατόπισε στο μέλλον τις αναγκαίες αποφάσεις». 
Τρίτο σχόλιο: «Ο νόμος του 2002 θέσπισε ορισμένες διατάξεις, από τις οποίες άλλες εξορθολόγιζαν το Σύστημα και άλλες επιβάρυναν την προοπτική του. Παρά την πρόβλεψη χρηματοδότησης του IKA με 1% του ΑΕΠ, δεν διασφαλίζει μια βιώσιμη ισορροπία του Συστήματος». 
Όλα αυτά τα σχόλια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν τα κάνω εγώ, δεν τα λέω εγώ. Δεν τα λέει καν η Κυβέρνηση. Τα λέει, σε πρόσφατο βιβλίο του, ο πρώην αρμόδιος Υπουργός κ. Γιαννίτσης, όπως τα λένε και όλοι οι έγκυροι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί! Πάρτε και διαλέξτε, λοιπόν, ποιων τα σχόλια θέλετε για το συγκεκριμένο νόμο, που λέτε ότι έλυσε τα προβλήματα.
Σε ό,τι αφορά τα θέματα διαφάνειας στην αξιοποίηση της περιουσίας των Ταμείων, έχω αναφερθεί πολλές φορές ως τώρα. Τολμούμε τη σύγκριση σε όλους τους τομείς. Είμαστε σε πλήρη αντίθεση με ό,τι γινόταν στο παρελθόν.
Σε ό,τι αφορά τα ομόλογα, η Κυβέρνηση παρέπεμψε την υπόθεση άμεσα στη Δικαιοσύνη και ανέπτυξε όλες τις αναγκαίες πρωτοβουλίες, για να μη χαθεί ούτε ένα ευρώ από τα Ταμεία. 
Αμέσως μετά, τον Ιούνιο του 2007, ψηφίσαμε νόμο με τον οποίο αναμορφώθηκε το θεσμικό πλαίσιο για την αξιοποίηση της περιουσίας των Ταμείων. Θεσπίστηκαν διαδικασίες που εγγυώνται απόλυτη διαφάνεια κατά τη διενέργεια των επενδύσεων και δόθηκε στις διοικήσεις τους ένα σύγχρονο εργαλείο για την αποτελεσματικότερη και αποδοτικότερη αξιοποίηση των αποθεματικών τους. 
Πέρα από αυτά, με διάταξη νόμου, που επίσης ψηφίστηκε το 2007, θεσπίσαμε διαδικασίες αξιοκρατίας και διαφάνειας σ’ ό,τι αφορά τις διοικήσεις των Ταμείων. Οι Πρόεδροι των Ταμείων αναδεικνύονται, πλέον, ύστερα από δημόσια προκήρυξη, με αυξημένα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, από Ειδική Επιτροπή, στην οποία συμμετέχουν εκπρόσωποι ασφαλισμένων, εργοδοτών, συνταξιούχων, η Τράπεζα της Ελλάδος και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, χωρίς καμμία κυβερνητική συμμετοχή. Ο προεδρεύων της Επιτροπής, ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου, δεν έχει δικαίωμα ψήφου. 
Το νέο σύστημα εφαρμόστηκε ήδη σε 40 Ταμεία, στα οποία ο διορισμός του Προέδρου -με το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς- γινόταν μόνο από τον εκάστοτε Υπουργό. 
Σημειώνω ακόμη ότι, για πρώτη φορά στη διάρκεια των ημερών της Κυβέρνησης αυτής, τα Ασφαλιστικά Ταμεία κατέγραψαν και δημοσιοποίησαν όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία τους. Από το Φεβρουάριο του 2007, άρχισε η προβολή, μέσα από ειδική ιστοσελίδα, όλων των στοιχείων, όλων των πράξεων που αφορούν στην αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας τους. 
Το ίδιο έχει ήδη σχεδιαστεί και για το σύνολο των κινητών αξιών τους. Όλες οι πράξεις, που γίνονται απ’ όλους τους Ασφαλιστικούς Οργανισμούς για τη διαχείριση της περιουσίας τους, θα δημοσιοποιούνται άμεσα και καθημερινά.
Ακόμη, με ρητή διάταξη νόμου, που ψηφίσαμε το Δεκέμβριο του 2006, τα Διοικητικά Συμβούλια των Ταμείων υποχρεώθηκαν -με ποινή έκπτωσης- να υποβάλλουν μέσα σε συγκεκριμένες προθεσμίες ισολογισμούς, αναλογιστικές μελέτες και επιχειρησιακά σχέδια. Ανάλογη πρόβλεψη ουσιαστικής πίεσης προς τις διοικήσεις των Ταμείων υπήρχε και στο νόμο του ‘92, αλλά καταργήθηκε από τις Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η πραγματικότητα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. 
Τέλος, ένα σχόλιο για την Αξιωματική Αντιπολίτευση: Μου προκαλεί θλίψη η επίμονη, η απόλυτη, η διαρκής άρνηση σε όλα. Μου προκαλεί ακόμη θλίψη ότι και πάλι αναλωθήκατε, με τις δήθεν προτάσεις σας, σε αφόρητους λαϊκισμούς. Αναλωθήκατε σε παλαιοκομματικού τύπου παροχολογία. Αν κυβερνούσατε ποτέ, θα οδηγούσατε σε πολύ λίγους μήνες τον Τόπο σε πλήρες αδιέξοδο, αδιέξοδο στο οποίο όχι μόνο αυξήσεις δεν θα υπάρχουν, αλλά και αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων. Αυτή είναι η αλήθεια!
Ευτυχώς, όμως, αυτό δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζονται και ως προοπτική. Οι πολίτες ξέρουν· ξέρουν καλά, κρίνουν και αξιολογούν. Με τέτοια πολιτική ποτέ δεν θα πείσετε τους Έλληνες να σας επιλέξουν ως Κυβέρνηση!
Και οι ... αντιδράσεις: