Μία εικόνα χίλιες λέξεις λένε οι Κινέζοι, και στην περίπτωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, η εικόνα που παρουσιάζει το www.bankingnews.gr, δείχνει ξεκάθαρα την περίοδο που ο δανεισμός της χώρας εκτοξεύθηκε υποθηκεύοντας όχι μόνο το σήμερα αλλά και το αύριο της χώρας.
Στον πίνακα, διαφαίνεται χαρακτηριστικά ότι στην εποχή της δικτατορίας της περιόδου 1967-1973 το δημόσιο χρέος ενώ σταθεροποιείται τα πρώτα χρόνια, από το 1972 αρχίζει εμφανώς η αποκλιμάκωση του, καθώς ο δανεισμός του κράτους εξασφαλίζεται από το ντόπιο κεφάλαιο και την εσωτερική αγορά φτάνοντας το 1974 στα 115 δις. δραχμές .
Η ίδια πολιτική του εσωτερικού δανεισμού ακολουθείται και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, φτάνοντας το δημόσιο χρέος το 1981 στα 1,2 τρις δραχμές περίπου στο 22-30% του ΑΕΠ. Ωστόσο, μετά το 1974 ο δημόσιος τομέας διευρύνεται εντυπωσιακά, ενώ αρχίζουν σταδιακά να διογκώνονται και τα ελλείμματα.
Από το 1981 και μετά ξεκινά ο εκτροχιασμός. Σύμφωνα με τα τότε στοιχεία του υπ. Οικονομικών και εισηγητικές εκθέσεις επί του προϋπολογισμού, τα ελλείμματα του ευρύτερα δημόσιου τομέα, από το 13,4% επί του ΑΕΠ το 1981 θα φθάσουν το 1989 στο 26,1%. Τα ελλείμματα θα καλυφθούν κατά 106% από τον δανεισμό. Πλέον η χώρα μας έγινε συχνός «πελάτης» των ξένων δανειστών, με το χρέος να ξεπερνά το 100% του ΑΕΠ από το 25% των περιόδων της δικτατορίας και του Καραμανλή.
Από την περίοδο του 1994 και μετά, ο στόχος της ΟΝΕ φέρνει την πολιτική ηγεσία να ακολουθήσει το δρόμο της σταθεροποίησης. Η κυβέρνηση Σημίτη ( σχόλιο Πυρήνα: Με το γνωστό swap, που πληρώνουμε) περιορίζει το χρέος κοντά στο 100% του ΑΕΠ, αλλά τα τοκοχρεωλύσια της προηγούμενης δεκαετίας έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους, προκαλώντας ολοένα και περισσότερο δανεισμό.
Η ίδια πολιτική του εσωτερικού δανεισμού ακολουθείται και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, φτάνοντας το δημόσιο χρέος το 1981 στα 1,2 τρις δραχμές περίπου στο 22-30% του ΑΕΠ. Ωστόσο, μετά το 1974 ο δημόσιος τομέας διευρύνεται εντυπωσιακά, ενώ αρχίζουν σταδιακά να διογκώνονται και τα ελλείμματα.
Από το 1981 και μετά ξεκινά ο εκτροχιασμός. Σύμφωνα με τα τότε στοιχεία του υπ. Οικονομικών και εισηγητικές εκθέσεις επί του προϋπολογισμού, τα ελλείμματα του ευρύτερα δημόσιου τομέα, από το 13,4% επί του ΑΕΠ το 1981 θα φθάσουν το 1989 στο 26,1%. Τα ελλείμματα θα καλυφθούν κατά 106% από τον δανεισμό. Πλέον η χώρα μας έγινε συχνός «πελάτης» των ξένων δανειστών, με το χρέος να ξεπερνά το 100% του ΑΕΠ από το 25% των περιόδων της δικτατορίας και του Καραμανλή.
Από την περίοδο του 1994 και μετά, ο στόχος της ΟΝΕ φέρνει την πολιτική ηγεσία να ακολουθήσει το δρόμο της σταθεροποίησης. Η κυβέρνηση Σημίτη ( σχόλιο Πυρήνα: Με το γνωστό swap, που πληρώνουμε) περιορίζει το χρέος κοντά στο 100% του ΑΕΠ, αλλά τα τοκοχρεωλύσια της προηγούμενης δεκαετίας έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους, προκαλώντας ολοένα και περισσότερο δανεισμό.
Οι κυβερνήσεις Καραμανλή προσπαθούν να σταθεροποιήσουν, και ορισμένες φορές καταφέρνουν να φέρουν το χρέος κάτω από το 100% του ΑΕΠ, αλλά την τελευταία διετία φαίνεται ότι το χρέος ξεφεύγει και πάλι, για να το παραλάβει η νυν κυβέρνηση κοντά στο 120% ( οι καταγγελίες του Σαμαρά και των Τσιπροκαμμένων για την τεχνητή διόγκωση των οικονομικών στοιχείων του 2009, ρίχνονται στον Καιάδα)του ΑΕΠ.
Δημόσιο Χρέος (ποσοστό του ΑΕΠ)
1974 22,5% του ΑΕΠ
1981 31,2% του ΑΕΠ
1987 56,1% του ΑΕΠ
1990 80,7% του ΑΕΠ
1993 111,6% του ΑΕΠ
2004 108,5% του ΑΕΠ
2008 110% του ΑΕΠ
Δημόσιο Χρέος (ποσοστό του ΑΕΠ)
1974 22,5% του ΑΕΠ
1981 31,2% του ΑΕΠ
1987 56,1% του ΑΕΠ
1990 80,7% του ΑΕΠ
1993 111,6% του ΑΕΠ
2004 108,5% του ΑΕΠ
2008 110% του ΑΕΠ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου