Ελληνίδες, Έλληνες

Σαν σήμερα, 8 Μαρτίου 1907, γεννήθηκε ένας μεγάλος Έλληνας από τη Μακεδονία, ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής
Ελληνίδες, Έλληνες,

Ίσως η ευτυχία μιας χώρας να μη συνεπάγεται πάντα την ευτυχία όλων της των πολιτών· είναι όμως βέβαιο ότι κανένας δεν μπορεί να είναι ευτυχής όταν η πατρίδα του δυστυχεί.
Πιστεύω βαθύτατα πως αυτός ο ευλογημένος από το Θεό τόπος μπορεί να ευημερήσει. Και κάτι περισσότερο. Μπορεί να γίνει παράδειγμα για πολλούς άλλους λαούς. Φτάνει να το θελήσουμε. Φτάνει να παραμερίσουμε τα μικρά και να αποβλέψουμε στα μεγάλα· και από το παρόν να σκεφτόμαστε περισσότερο το μέλλον.

Δεν γνωρίζω τι πέτυχα και τι δεν πέτυχα στη σταδιοδρομία μου. Γνωρίζω όμως ότι ανέτρεψα την καθιερωμένη από μακρού αντίληψη ότι η αθλιότητα αποτελεί την αμετακίνητη μοίρα της Ελλάδας. Διότι απέδειξα εμπράκτως ότι μπορεί ο λαός μας, αν θέλει, να ευημερήσει.
Στην Ελλάδα συντελέσθηκε ένα θαύμα πολιτικό, το οποίο υπήρξε έργο όλων μας – των κομμάτων και του λαού. Αλλά, το θαύμα αυτό ξύπνησε, όπως δεν έπρεπε να αναμένεται, το σαράκι της φυλής – τη μανία δηλαδή να καταστρέφουμε εκείνα τα οποία με μόχθους και θυσίες δημιουργούμε. Μανία που θυμίζει τον ψαρά του Σέιξπηρ, ο οποίος όταν βρήκε κάποτε ένα μαργαριτάρι και θαμπώθηκε από τη λάμψη του, το ξαναπέταξε στη θάλασσα. Αυτό σημαίνει ότι μη εκτιμώντας επαρκώς αυτό το οποίο μετά από πολλές σκληρές δοκιμασίες επιτεύχθηκε στον Τόπο μας απειλούμε να το πετάξουμε, μιμούμενοι τον ψαρά, στη θάλασσα.

Ο τόπος μας πάσχει από αθεράπευτη πολιτική ανεπάρκεια. Η ηγεσία μας έχασε σε τέτοια έκταση το αίσθημα του καθήκοντος, ώστε να θεωρείται επικίνδυνη για το μέλλον του τόπου, ενώ ο λαός μας, ένας λαός που αντιμετώπισε πάντοτε με νοσηρό συναισθηματισμό τα πολιτικά του προβλήματα, κατατρύχεται ήδη από ψυχώσεις. Είμαι βέβαιος πως ούτε η Δεξιά ούτε η Αριστερά –τι παρεξήγηση αλήθεια στον τόπο μας και μ’ αυτούς τους όρους– θα ήθελαν να είναι εκεί που βρίσκονται, αν μπορούσαν να καθορίσουν λογικά τη θέση τους.

Συμβαίνει να πιστεύω ταυτόχρονα και στη δύναμη της δημοκρατίας και στη δύναμη του ορθολογισμού.
Στην πολιτική, κάθε απόφαση δεν αρκεί μόνο να είναι σωστή. Πρέπει να λαμβάνεται και στην κατάλληλη στιγμή.
Δυστυχώς η πολιτική και ειδικότερα η κομματική πρακτική, αντί να καλλιεργεί τις αρετές του λαού μας, καλλιεργεί τις κακίες του. Με το να εξαίρουμε όλοι τα προσόντα του λαού μας, χωρίς να επισημαίνουμε και τα ελαττώματά του, τον διαφθείρουμε. Τον καθιστούμε ανίκανο να θεραπεύσει. Θα πρέπει κάποτε να συνειδητοποιήσει και ο λαός τις ευθύνες του. Να συνειδητοποιήσει δηλαδή το γεγονός ότι αυτός είναι εκείνος που με τις πολιτικές επιλογές του προσδιορίζει κάθε φορά την πορεία και συνεπώς τις τύχες του έθνους.

Κάποτε ένας Γάλλος ιστορικός με ρώτησε: «Πώς μπορείτε να αποδείξετε ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι απόγονοι των αρχαίων;». «Πάρτε σαν παράδειγμα», του είπα, «την πολιτική μας ζωή. Τα πάθη τα πολιτικά, την αστάθεια, τη δημαγωγία…».
Η Πολιτεία δεν ανήκει στην Κυβέρνηση, η οποία είναι περαστική. Ανήκει σε εσάς, στους Έλληνες πολίτες. Και έχετε συμφέρον και καθήκον να την προστατεύσετε.

Χωρίς γενναίο αίσθημα δεν γίνεται τίποτε το σημαντικό στη ζωή και προπαντός στην πολιτική, που αποτελεί την πληρέστερη έκφρασή της.

Γεωγραφικά, η Ελλάδα ανήκει στη Βαλκανική. Πολιτιστικά, όχι μόνο ανήκει στην Ευρώπη, αλλά είναι η πηγή του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ακόμη και το όνομα «Ευρώπη» είναι ελληνικό. Γι’ αυτό άλλωστε και όλοι οι πόλεμοι βρήκαν την Ελλάδα στο πλευρό της Δύσης, για τον απλούστατο λόγο ότι η ίδια ένιωθε ότι ανήκει στη Δύση.

Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής

Υ.Γ. Ένα μέγα μέρος της ευθύνης για τη δημιουργία ήπιου κλίματος, χωρίς το οποίο είναι αδύνατον να λειτουργήσει μια υγιής και υπεύθυνη Δημοκρατία, ανήκει στον Τύπο. Ζητώ απ’ όσους ενημερώνουν και κατευθύνουν την κοινή γνώμη να εξαρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να δείξουν την πολιτική ωριμότητα και την φρόνηση που δείχνει ο ανώνυμος λαός.

(Στο κείμενο αυτό, όλες οι φράσεις έχουν ειπωθεί από τον Κωνσταντίνο Γ. Καραμανλή).