Η ισχυρή λαϊκή εντολή προς το Γιώργο Παπανδρέου ήταν μια τεράστια νίκη της διαπλοκής και ένα τεράστιο άλμα της Ελλάδας προς την νέα εθνική τραγωδία…

Κανείς δεν έπιασε καλύτερα το ουσιαστικότερο πρόβλημα της χώρας όσο ο Κώστας Καραμανλής: η χώρα δεν  μπορεί να προχωρήσει χωρίς να εξυγιάνει το πολιτικό της σύστημα , χωρίς να καταπολεμήσει τη διαφθορά και να απαλλαγεί από τους κάθε «νταβατζήδες» που το χειραγωγούν, και βεβαίως χωρίς να αντισταθεί στις ευθείες παρεμβάσεις του ξένου παράγοντα και να επανιδρύσει το κράτος της.

Στην πορεία του βρήκε απέναντι τους «νταβατζήδες και τους ξένους, τη διαφθορά και τη διοίκηση και την αντιπολίτευση.

Όταν ανέλαβε ο Καραμανλής οι «νταβατζήδες» είχαν ήδη συστήσει δικές τους «κοινοβουλευτικές ομάδες» μέσα στα κόμματα.  ‘Έτσι η πρώτη κίνηση αντιμετώπισης του προβλήματος με τον νόμο για τον «Βασικό Μέτοχο», πνίγηκε από τη… διακομματική συσπείρωση για την ακύρωσή της.

Συγχρόνως η ολομέτωπη επίθεση που δέχθηκε είχε επίκεντρο τον ίδιο προσωπικά με διασπορά κατασκευασμένων σκανδάλων και ειδήσεων. Θυμίζουμε τον Νίκο Χατζηνικολάου, που κατόρθωσε στις πιο κρίσιμες για την Ελλάδα εκλογές να κάνει σημαία όχι το διακύβευμά τους, αλλά το « κουρασμένος»

Μέσα στο σχέδιο της πολιτικής του « δολοφονίας» ήταν και η κατασκευή εκ δεξιών του ΛΑΟΣ.

Η άλλη ατυχία ήταν ότι επικεφαλής της αντιπολίτευσης βρέθηκε ο Γ. Παπανδρέου, που συνέχισε την όσμωση του ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη με τους μιντιάρχες  και τη «διαπλοκή» της εποχής και στάθηκε απέναντι όχι μόνο στην εξυγίανση της πολιτικής, όχι μόνο σε κάθε συμφωνία για επενδύσεις στη χώρα αλλά και στην  βασική  μεταρρύθμιση που θα ήταν αρκετή για να αναχαιτίσει τη κρίση στην Ελλάδα: το ασφαλιστικό.

Ο κ. Παπανδρέου σε εκδηλώσεις υποκίνησης κινητοποιήσεων για να σταματήσει τις αποκρατικοποιήσεις, όπως της ΕΥΑΘ. (Πριν από τις εκλογές του 2009).

Ο κ. Παπανδρέου σε διαδηλώσεις, όταν υποσχόταν στους πάντες τα πάντα, στη λογική «λεφτά υπάρχουν», όπως στην περίπτωση των αγροτών στο λιμάνι του Πειραιά (03.02.2009).

Ακόμη και όταν έγκαιρα αντιλήφθηκε το μέγεθος της κρίσης και ζήτησε συναίνεση για τη λήψη μέτρων προς αντιμετώπισή της- βρήκε απέναντί  του την πλειοδοσία Παπανδρέου, που αβαντζάριζαν οι μιντιάρχες.

Στο πλαίσιο αυτό είχε βρει και την εξωφρενική διακήρυξη Παπανδρέου, δέκα μήνες πριν την προεδρική εκλογή του 2010 ότι  θα καταψήφιζε τον Κάρολο Παπούλια για να προκληθούν εκλογές και μετά θα τον υπερψήφιζε.  Καταδικάζοντας τη χώρα σε  εξαντλητική προεκλογική περίοδο, την ώρα που απαιτούνταν ομαλές εξελίξεις για την αναχαίτιση της κρίσης.

Για τον πατριώτη Καραμανλή πλέον υπήρχε μονόδρομος.

Προκήρυξε εθνικές εκλογές με προμετωπίδα την οικονομία, το πάλεψε μέχρι την τελευταία στιγμή, αλλά πλέον ήταν πολύ αργά…

Η ισχυρή λαϊκή εντολή προς το Γιώργο Παπανδρέου ήταν μια τεράστια νίκη της διαπλοκής και ένα τεράστιο άλμα της Ελλάδας προς την νέα εθνική τραγωδία…