Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Να μετράς εκείνους που ενοχλείς. Περισσότερο όμως, να υπολογίζεις εκείνους που γυρίζουν το κεφάλι με ενδιαφέρον, για να ακούσουν όσα έχεις να πεις.
Ο Κώστας Καραμανλής κέρδισε το δικαίωμα… να ενοχλεί. Κυρίως όμως, να αναγκάζει μεγάλο μέρος της κοινωνίας να γυρίζει το κεφάλι, για να ακούσει με προσοχή όσα έχει να πει ο πρώην πρωθυπουργός.
Με αφορμή την ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, πρώτη εφ’ όλης της ύλης από τη στιγμή που, πριν από δέκα χρόνια αποχώρησε από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, με τις γνωστές δραματικές συνέπειες για την ιστορική παράταξη της Κεντροδεξιάς. Εκλογική συρρίκνωση της κοινωνικής βάσης της και μερική ανάκληση του απαγορευτικού προς «τα άκρα και τις ακρότητες που τα συνοδεύουν».
Γι’ αυτό και οι πρώτοι που ενοχλήθηκαν ήταν οι ακραίοι οι οποίοι σεργιανίζουν οριζόντια στο πολιτικό σκηνικό. Οι ιδεολογικά περιθωριοποιημένοι και αναγκαστικά… περαστικοί από κόμματα και παρατάξεις. Και φυσικά, το ΠΑΣΟΚ. Το «σύστημα ΠΑΣΟΚ», που ο ίδιος νίκησε και ταπείνωσε.
Ποιοί γύρισαν το κεφάλι για να τον ακούσουν; Όλοι οι υπόλοιποι. Δηλαδή, η «μεγάλη κοινωνία». Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, που έχουν κουραστεί από ένα πολιτικό σύστημα κατώτερο των περιστάσεων. Οι Έλληνες που διψούν για καθαρό αέρα, αντί για τον βούρκο του εθνικού διχασμού, της διχόνοιας και της μυωπικής τύφλωσης προσωπικών απωθημένων.
Ο Κώστας Καραμανλής απέδειξε, με μια και μόνη ομιλία του, ότι διατηρεί την προνομιακή άνεση να ορίζει την ατζέντα. Και αυτή η ευχέρεια δεν πάει πακέτο με κάποιο αξίωμα. Πάει πακέτο με τον φορέα του μηνύματος. Τον εκφραστή της ιδέας. Και την προνομιακή σχέση που πάντοτε είχε με πλατιές κοινωνικές πλειοψηφίες, ακόμη κι αν πολιτικά βρίσκονταν απέναντί του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου