Η συνταγματική αναθεώρηση του 2008 δεν είχε μεγάλη έκταση, λόγω της αποχώρησης του ΠΑΣΟΚ.
Τότε μπήκε θέμα για το άρθρο 16, αλλά το ΠΑΣΟΚ αποχώρησε και κανένα άρθρο δεν ψηφίστηκε με 180 ψήφους. Υπήρξε επίσης και πρόταση για το άρθρο 14 παράγραφος 9, ένα άρθρο, το οποίο έχει προκαλέσει, κατά καιρούς, θύελλα επικρίσεων, το γνωστό σε όλους Βασικό Μέτοχο
Αυτή η αναθεώρηση πήγε χαμένη και δημιούργησε καθυστέρηση, γιατί δεν μπορούσε να υπάρξει νέα αναθεώρηση αν δεν παρέλθει πενταετία από την προηγούμενη.
Τι έλεγε όμως τότε ο Κώστας Καραμανλής;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η πολιτική ιστορία του Τόπου μας δεν επιτρέπει αυταπάτες. Όταν εφήμερες κομματικές σκοπιμότητες καθόριζαν κρίσιμες πολιτικές επιλογές, όταν ο δημόσιος βίος υποτασσόταν σε άγονες αντιπαραθέσεις, ο φανατισμός παραμέριζε το συλλογικό συμφέρον, η Κοινωνία διχαζόταν και η Πατρίδα μας καθηλωνόταν στο τέλμα. Όταν οι πολιτικές δυνάμεις προτάσσουμε τα μεγάλα διακυβεύματα, όταν συνθέτουμε τις ιδέες και ενώνουμε δυνάμεις μπορούμε να πετυχαίνουμε στόχους που μοιάζουν ανέφικτοι, κερδίζουμε νίκες για όλους τους Έλληνες, πηγαίνουμε την Πατρίδα μας ακόμη πιο ψηλά.
Αυτή ακριβώς η στρατηγική είναι ανάγκη να διέπει όλες τις αποφάσεις μας, σε κάθε υπόθεση μείζονος εθνικής σημασίας. Αυτή ακριβώς η στρατηγική απαιτείται και σήμερα στην αναθεώρηση του Συντάγματος.
Το ίδιο, άλλωστε, το Σύνταγμα, απαιτώντας αυξημένες πλειοψηφίες, υπογραμμίζει ότι η αναθεώρηση δεν είναι υπόθεση, ούτε ενός κόμματος, ούτε μιας Κυβέρνησης, ούτε καν μιας συγκεκριμένης πλειοψηφίας. Είναι ευθύνη και αρμοδιότητα ολόκληρης της Βουλής, του συνόλου των Βουλευτών. Είναι διαδικασία που απαιτεί συνεννόηση, σύνθεση, σύμπραξη.
– Όλοι αναγνωρίζουμε ότι το Σύνταγμα του 1975 είναι το πιο δημοκρατικό, το πιο προοδευτικό, που γνώρισε ποτέ η Χώρα μας.
– Όλοι συνομολογούμε ότι οι αναθεωρήσεις που ακολούθησαν πρόσθεσαν σημαντικά στοιχεία, χωρίς να θίξουν τον πυρήνα του. Το ίδιο έγινε και στην τελευταία, την σημαντική Αναθεώρηση του 2001.
– Όλοι, ωστόσο, συμφωνούμε ότι, αφενός, δεν προχώρησαν ορισμένες, θεσμικά και λειτουργικά, απαραίτητες αλλαγές και, αφετέρου, δεν ανταποκρίθηκαν στο σκοπό τους, κάποιες από εκείνες που προχώρησαν.
Έχουμε λοιπόν την υποχρέωση να προωθήσουμε άμεσα τις αλλαγές αυτές, έτσι ώστε να ανταποκριθούμε τόσο στις επείγουσες ανάγκες της κοινωνίας μας, όσο και στις αυξημένες απαιτήσεις ενός περιβάλλοντος ευρωπαϊκού και διεθνούς, που συνεχώς εξελίσσεται. Και αυτό είναι ανάγκη να γίνει τώρα. Η στιγμή της αναθεώρησης είναι τώρα! Είναι, άλλωστε, προφανές ότι:
Πρώτον: Σχεδόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις συμφωνήσαμε στην ανάγκη άμεσης Αναθεώρησης. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση υπέβαλε μάλιστα και αυτοτελή πρόταση αλλαγών, ενώ ο ίδιος ο Αρχηγός της εξηγούσε αναλυτικά τους λόγους, που την καθιστούσαν αναγκαία.
Δεύτερον: Όπως προκύπτει, τόσο από τις προτάσεις που υποβλήθηκαν, όσο και από τις συζητήσεις που έγιναν στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, υπάρχει σε πολλά σημεία σύγκλιση απόψεων. Και,
Τρίτον: Είναι γνωστό σε όλους ότι η αποχώρηση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αφενός προκλήθηκε από εσωκομματικά -και μόνον- αίτια, και, αφετέρου, συνδυάστηκε με ρητή ομολογία για την ανάγκη άμεσης αναθεώρησης, που, υποτίθεται, θα αναλάμβανε η ίδια.
Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά μα καμία απολύτως δικαιολογία, για καμιά φυγή, καμιά υπεκφυγή, καμιά άρνηση σύμπραξης στην άμεση ολοκλήρωση της αναθεώρησης.
- Ποιους, άλλωστε, μπορεί να υπηρετεί η παρεμπόδιση της εφαρμογής των συνταγματικών διατάξεων για τα ΜΜΕ, μέσα από την άρνηση της προσαρμογής τους στο Κοινοτικό Δίκαιο;
- Ποιος λόγος μπορεί να καθυστερεί τον ορισμό συγκεκριμένης και ασφαλούς χρονικής βάσης για τη σύνταξη Δασολογίου;
- Ποια δικαιολογία μπορεί να ματαιώνει τη σύσταση Συνταγματικού Δικαστηρίου;
- Ποια σκοπιμότητα μπορεί να υπηρετείται μέσα από την έμπρακτη υπονόμευση κάθε πρότασης, κάθε πρωτοβουλίας, για την εμπέδωση της διαφάνειας στο Δημόσιο Βίο και το Δημόσιο Τομέα; Γιατί να συντηρείται στο χώρο της Παιδείας μια κατάσταση που στέλνει τα παιδιά μας για σπουδές στο εξωτερικό, που τροφοδοτεί την παραπαιδεία, που δυσχεραίνει την πραγμάτωση του οράματός μας για την Ελλάδα του Πολιτισμού και της Παιδείας;
Απαντήσεις, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οφείλουμε όλοι! Και οι απαντήσεις αυτές δεν μπορεί, ούτε να αναβάλλονται, ούτε να αποκρύπτονται σε προπετάσματα καπνού. Τώρα είναι η ώρα που φαίνεται ποιοι παραμένουν αιχμάλωτοι του παρελθόντος τους, ποιοί είναι δεσμώτες σε χρεοκοπημένες πρακτικές. Τώρα αποδεικνύεται ξεκάθαρα ποιοι συμβάλλουν στην καθιέρωση ρυθμίσεων, που εκφράζουν ώριμα αιτήματα της κοινωνίας μας, ρυθμίσεων που οδηγούν τον Τόπο στην πρόοδο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Δρομολογώντας, τον Ιούνιο του 2006, τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες για την αναθεώρηση του Συντάγματος, υπογράμμιζα, πρώτ’ απ’ όλα, τη συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων στο μεγάλο δημοκρατικό επίτευγμα της μεταπολιτευτικής περιόδου. Υπογράμμιζα, ταυτόχρονα, την απόφασή μας να προχωρήσουμε στη νέα αναθεώρηση, με πνεύμα συνεννόησης, με γνώμονα την αξιοποίηση κάθε γόνιμης ιδέας, με στόχο τη συμπόρευση σε κοινούς τόπους, μακριά από ιδεοληψίες και εφήμερες σκοπιμότητες. Είχα την πεποίθηση ότι και το νέο βήμα θα γινόταν με συνεπή, δημιουργική συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων. Ότι θα γινόταν, όπως είχε γίνει και στην προηγούμενη Αναθεώρηση, όταν, βρισκόμενοι εμείς στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, υποστηρίξαμε, χωρίς κανένα ενδοιασμό, την προώθηση σειράς προτάσεων της τότε κυβερνητικής πλειοψηφίας. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα.
Το ξεκίνημα και στη νέα προσπάθεια ήταν ευοίωνο:
– Όλες οι πολιτικές δυνάμεις επέδειξαν, την ώρα εκείνη, θεσμική υπευθυνότητα.
– Η Αξιωματική Αντιπολίτευση συμφώνησε στην ανάγκη άμεσης συνταγματικής αναθεώρησης.
– Τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της υπέγραψαν συγκεκριμένες προτάσεις, ανάμεσα στις οποίες και η αναθεώρηση του άρθρου 16.
– Κορυφαία στελέχη της αναγνώριζαν ότι ο διάλογος στην αρμόδια Επιτροπή διεξαγόταν σε υψηλό επίπεδο.
Σταδιακά, ωστόσο, η Αξιωματική Αντιπολίτευση άρχισε να υπαναχωρεί. Γνωστοποίησαν έμμεσα το πρόβλημά τους, ζητώντας, τρεις φορές, να αλλάξουμε τη σειρά συζήτησης του άρθρου 16 στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Ανταποκριθήκαμε θετικά στο αίτημα και τους διευκολύναμε ανενδοίαστα. Και, όμως! Την ώρα που φτάναμε στην Ολομέλεια, η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν άντεξε την εσωκομματική αμφισβήτηση και άρχισε να κατασκευάζει αιτιάσεις αποφυγής της κρίσιμης ψηφοφορίας.
– Πρόβαλαν στην αρχή την ιδέα να μη ψηφίσουν τις αναθεωρητέες διατάξεις, με το πρόσχημα ότι ήθελαν να χρειάζεται η Αναθεωρητική Βουλή 180 και όχι 151 ψήφους.
– Άρχισαν κατόπιν να μιλούν για κάποιο δημοψήφισμα, που δεν τους έβγαζε όμως από το κρίσιμο αδιέξοδο.
– Κατέληξαν τελικά στα άκρα και τις ακρότητες, που συνηθίζουν οι πολιτικά αδύναμοι. Εγκατέλειψαν μια στάση ευθύνης και αιχμαλωτίστηκαν στην αντίληψη, που βάζει τις μικροκομματικές σκοπιμότητες πάνω από το συλλογικό, πάνω από το κοινωνικό, πάνω από το εθνικό συμφέρον. Υποτάχθηκαν στη λογική της περιχαράκωσης. Αποφάσισαν να δραπετεύσουν και ζήτησαν πρόωρες εκλογές. Ισχυρίστηκαν μάλιστα, αναγνωρίζοντας την ανάγκη άμεσης αναθεώρησης, ότι μετά τις εκλογές θα δρομολογούσαν μια νέα διαδικασία.
Οι πολίτες απάντησαν στις εκλογές του Σεπτέμβρη. Οι πολίτες υπέδειξαν το δρόμο της συνέχειας, της συνέπειας, της ευθύνης. Η σημερινή Βουλή είναι Αναθεωρητική! Η σημερινή Βουλή υποχρεούται να ολοκληρώσει άμεσα τη διαδικασία της αναθεώρησης. Αυτή είναι η συνταγματική τάξη, αυτή είναι η απόφαση των πολιτών, αυτή είναι η υποχρέωση όλων των πολιτικών δυνάμεων. Αυτή, τελικά, είναι η ευκαιρία να συνεννοηθούμε και να προχωρήσουμε στις αναγκαίες αλλαγές. Η πρόσκληση είναι κοινή για όλους. Η πρόκληση είναι τώρα!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η προτεινόμενη αναθεώρηση ανταποκρίνεται σε βασικές ανάγκες της νέας εποχής και σε καθολικά αιτήματα της σύγχρονης κοινωνίας. Αφορά, πρώτ’ απ’ όλα, την απελευθέρωση των δυνατοτήτων της Παιδείας. Εμείς προτείνουμε –ξέρω ότι υπάρχουν διαφορετικές απόψεις- αναθεώρηση του άρθρου 16, που αντιμετωπίζει το δαιδαλώδες νομοθετικό καθεστώς και την ανασφάλεια που, εδώ και χρόνια, ταλανίζει χιλιάδες νέες και νέους, που γυρεύουν τη μόρφωση σε ξένα, δημόσια και ιδιωτικά, Πανεπιστήμια.
Αναθεώρηση που…
– παρέχει τη δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, κάτω από τον άμεσο και αυστηρό έλεγχο του Κράτους.
– Αποβλέπει στην ποιοτική αναβάθμιση της Δημόσιας Εκπαίδευσης, σε όλες τις βαθμίδες της, με διαρκή αξιολόγηση του έργου όλου του διδακτικού προσωπικού και όλων των φορέων της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
– Συμβάλλει στην αντιμετώπιση της παραπαιδείας, στον περιορισμό της φοιτητικής μετανάστευσης, στη μέγιστη αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού μας.
Η σύνθεση των προτάσεων που υποβλήθηκαν, τόσο από την πλειοψηφία, όσο και από την Αξιωματική Αντιπολίτευση είναι απόλυτα εφικτή. Είμαστε τόσο κοντά, που είναι αδιανόητο να μη βρούμε κοινά αποδεκτή ρύθμιση. Αυτή είναι η πραγματικότητα Το ζητούμενο είναι η συναίσθηση ευθύνης, η συνέπεια λόγων και έργων, η ανταπόκριση στις πραγματικές ανάγκες της Κοινωνίας μας. Το ζητούμενο είναι να κερδίσουμε το μέλλον.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ιδιαίτερη σημασία αποδίδουμε στις διατάξεις που αφορούν στη λειτουργία της Δικαιοσύνης. Από την ενότητα αυτή υπογραμμίζω την πρόταση για τη θεσμοθέτηση Συνταγματικού Δικαστηρίου, ώστε να επιτυγχάνεται, μέσα από την άμεση επίλυση ζητημάτων συνταγματικότητας, η απαραίτητη, τόσο για το Κράτος, όσο και για τους πολίτες, ασφάλεια Δικαίου. Λαμβάνεται μάλιστα ειδική πρόνοια για την αντικειμενική επιλογή των μελών του Δικαστηρίου, χωρίς να αποκλείεται η υιοθέτηση πρόσθετων βελτιωτικών προτάσεων.
Υπογραμμίζω ακόμη τις προτάσεις για την ίδρυση ειδικών Τμημάτων στο Συμβούλιο Επικρατείας και το Ελεγκτικό Συνέδριο, έτσι ώστε να καταστεί ουσιαστικότερος ο προβλεπόμενος έλεγχος στις συμβάσεις που συνάπτει το Δημόσιο και να επιτευχθεί σημαντική επιτάχυνση των σχετικών διαδικασιών.
Σημειώνω, προπάντων, την πρόταση για μια νέα διαδικασία στην επιλογή Προέδρων και Αντιπροέδρων των Ανώτατων Δικαστηρίων, έτσι ώστε να περιοριστεί η διακριτική ευχέρεια
της εκάστοτε Κυβέρνησης και να διασφαλιστεί αυξημένη αντικειμενικότητα στις εκάστοτε επιλογές. Και ρωτώ: Στη ρύθμιση αυτή ποιος μπορεί να έχει αντίθετη άποψη; Είναι ή δεν είναι χρέος Δημοκρατίας; Οφείλουν -ναι ή όχι;- να ανταποκριθούν, πρώτ’ απ’ όλους εκείνοι που ως Κυβέρνηση προτιμούσαν αυθαίρετες επιλογές και ως Αντιπολίτευση εκτοξεύουν αυθαίρετες καταγγελίες σε βάρος της Δικαιοσύνης;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Καίριας σημασίας στόχος είναι η ενίσχυση της ανεξαρτησίας των κομμάτων απέναντι σε κάθε λογής οικονομικά συμφέροντα, αλλά και, γενικότερα, η ενδυνάμωση των θεσμών, που αφορούν στην εμπέδωση της διαφάνειας τόσο στο Δημόσιο Βίο, όσο και στο Δημόσιο Τομέα. Κηρύξαμε, για αυτό το λόγο, αναθεωρητέες όλες τις σχετικές διατάξεις.
– Προτείνουμε αναπροσαρμογή της συνταγματικής ρύθμισης για τα Μέσα Ενημέρωσης, έτσι ώστε να αποτρέπεται η αθέμιτη επιρροή των ιδιοκτητών τους στις αναθέσεις δημόσιων έργων και προμηθειών.
– Προτείνουμε να προβλεφθεί ρητά ως βασική πηγή χρηματοδότησης των κομμάτων ο κρατικός προϋπολογισμός και να θεσπιστούν αυστηρότεροι περιορισμοί στη χρηματοδότησή τους από ιδιωτικές πηγές.
– Προτείνουμε να καθιερωθούν αποτελεσματικότεροι έλεγχοι σ’ ό,τι αφορά το «πόθεν έσχες» των βουλευτών, τις λειτουργικές δαπάνες των κομμάτων, καθώς και τις προεκλογικές δαπάνες υποψήφιων βουλευτών.
– Προτείνουμε να θεσπιστούν διατάξεις, που διασφαλίζουν την «εσωκομματική δημοκρατία», καθώς και τις αναγκαίες προϋποθέσεις, για ένα νέο “μοντέλο” διεξαγωγής των εκλογών. Ανταποκριθήκαμε, από την πρώτη στιγμή, στη σχετική πρόταση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και την καλούμε να συμπράξει στις αναγκαίες συνταγματικές εγγυήσεις, ώστε, να προχωρήσουμε στο διάλογο για το περιεχόμενο ενός νέου εκλογικού συστήματος.
Όλα τα θέματα που αφορούν στη διαφάνεια και την πολυφωνία στα Μέσα Ενημέρωσης, την αποτροπή της συγκέντρωσής τους σε ορισμένο φορέα, την καθιέρωση πλήρους διαφάνειας στα οικονομικά των κομμάτων, είναι ανοιχτά για συζήτηση στο αναθεωρητικό στάδιο που ξεκινά σήμερα.
Όλοι μαζί, με αφετηρία την Αναθεώρηση του Συντάγματος, οφείλουμε να δώσουμε νέα δυναμική στον αγώνα για τη διαφάνεια, τόσο στο Δημόσιο Βίο, όσο και στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα. Δεν μπορεί, λοιπόν, η Αξιωματική Αντιπολίτευση, αφενός να προσποιείται ότι προτείνει τάχα αλλαγές και αφετέρου να λειτουργεί με τρόπο που τις υπονομεύει. Δεν μπορεί, όταν έχει εσωκομματικές εκλογές, να προβάλλει την ανάγκη ενίσχυσης των κομμάτων απέναντι σε εξωθεσμικά κέντρα, και, αμέσως μετά, να επιχειρεί την υπονόμευση κάθε σχετικής πρωτοβουλίας. Δεν μπορεί να εισηγείται νέο εκλογικό σύστημα και να ναρκοθετεί τις συνταγματικές προϋποθέσεις, που απαιτούνται για την υιοθέτησή του. Εάν, πράγματι, εννοεί αυτά που διακηρύσσει, οφείλει να συμπράξει στη θέσπιση των αναγκαίων συνταγματικών ρυθμίσεων, για να προχωρήσουμε χωρίς καμιά καθυστέρηση. Τώρα είναι η ώρα της ευθύνης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Κοινά διακηρυγμένοι στόχοι όλων των πολιτικών δυνάμεων είναι η εμπέδωση του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου, η ενίσχυση της αποτελεσματικότητάς του, η ανάπτυξη πνεύματος ευθύνης στη λειτουργία του. Προτείνουμε τη διατύπωση διάταξης, που να καθιστά σαφή τη δυνατότητα της Πολιτείας να εντάσσει στην υπαλληλική ιεραρχία, για την κάλυψη οργανικών θέσεων, εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό, με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, έτσι ώστε να εμπλουτιστεί ο Δημόσιος Τομέας, να βελτιωθεί η απόδοσή του και να αναβαθμιστούν οι υπηρεσίες του σε όλους τους πολίτες.
Προτείνουμε ρητή καθιέρωση της προσωπικής ευθύνης των υπαλλήλων, για παράνομη υπαίτια συμπεριφορά, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, που συνεπάγεται βλάβη της περιουσίας του Δημοσίου, έτσι ώστε να μπει οριστικά τέλος στις πρακτικές της διάχυσης και της μετάθεσης ευθυνών.
Προτείνουμε, ιδίως ενόψει της νέας διοικητικής δομής της Χώρας, την άρση των αμφισβητήσεων γύρω από το εύρος, τη διαδικασία και τον τύπο, κατά τον οποίο ασκούνται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση οι αρμοδιότητές της που συνιστούν αποστολή του Κράτους.
Προτείνουμε την επέκταση της προστασίας της ιδιοκτησίας, τόσο στην πνευματική ιδιοκτησία, όσο και στις απαλλοτριώσεις, που αποφασίζονται κατ’ εφαρμογή της πολεοδομικής νομοθεσίας.
Προτείνουμε τη συνταγματική κατοχύρωση του δικαιώματος της προσωπικής δικαστικής προστασίας και της γρήγορης παροχής της.
Προτείνουμε τη διατύπωση ρητής συνταγματικής πρόβλεψης σε ό,τι αφορά την υποχρέωση του κράτους να μεριμνά για τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και την εξασφάλιση εγγυημένου επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης. Είναι ρυθμίσεις που αφορούν βασικές υποχρεώσεις του κράτους προς όλες τις ομάδες του πληθυσμού, όλους τους μετανάστες, όλους τους πολίτες που ζουν και εργάζονται στον Τόπο μας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Μείζον ζήτημα στην εποχή που διανύουμε συνιστά, όπως έχουμε πει πολλές φορές, η προστασία του περιβάλλοντος, η προστασία των φυσικών πόρων και του νερού, η διασφάλιση των όρων και των προϋποθέσεων αειφόρου ανάπτυξης, σ’ ολόκληρη τη Χώρα.
Προτείνεται, ανάμεσα στ’ άλλα, ρητή αναφορά στην υποχρέωση της Πολιτείας να παίρνει μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, που απειλεί πλέον τη ζωή και την υγεία όλων μας.
Προτείνονται αποτελεσματικές ρυθμίσεις για την ουσιαστική προστασία των δασών. Ιδίως, μάλιστα, ο προσδιορισμός του -αναγκαίου για τη σύνταξη Δασολογίου- συγκεκριμένου χρονικού σημείου, που να χρησιμοποιηθεί ως βάση για τον έγκυρο χαρακτηρισμό δασών ή δασικών εκτάσεων. Είναι επιτακτική ανάγκη να μπει οριστικά τέλος στις μακροχρόνιες και άγονες αντιπαραθέσεις, που ταλαιπωρούν πολίτες και Κράτος! Και αυτό δεν μπορεί να αργήσει άλλο. Η πρότασή μας να οριστεί ως χρονικό σημείο βάσης η 1/1/1961 αντιμετωπίζει, κατά την άποψή μας, ρεαλιστικά το πρόβλημα. Μπορεί, ωστόσο, να αποτελέσει σημείο περαιτέρω διαβούλευσης και σύγκλισης.
Προτείνεται, επιπλέον, ρητή πρόβλεψη αυστηρών κυρώσεων στις περιπτώσεις που παραβιάζονται απαγορεύσεις και υποχρεώσεις σε ό,τι αφορά τα δάση και τις δασικές εκτάσεις, που κηρύσσονται αναδασωτέες.
Προτείνεται, επίσης, η διατύπωση ρητής υποχρέωσης της Πολιτείας να μεριμνά για τις νησιωτικές και ορεινές περιοχές. Είναι θέσεις που συνιστούν χρέος προς την ακριτική Ελλάδα. Χρέος στην αποτελεσματική προστασία του δασικού μας πλούτου, των υδάτινων πόρων,του φυσικού περιβάλλοντος. Χρέος στην ίδια την πορεία του Τόπου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Μια από τις ενότητες των αναθεωρητέων διατάξεων αφορά στον επανακαθορισμό ορισμένων ζητημάτων που αφορούν στη Βουλή και γενικότερα στους Βουλευτές.
Ένα από τα ζητήματα αυτά, είναι οι αδυναμίες που προέκυψαν στη λειτουργία του «απόλυτου επαγγελματικού ασυμβίβαστου» των Βουλευτών, το οποίο, κατά κοινή διαπίστωση, δεν λειτούργησε θετικά για το Δημόσιο Βίο.
Προτείνουμε για το λόγο αυτό αναθεώρηση, που να κατοχυρώνει το δικαίωμα ελεύθερης ανάπτυξης της επαγγελματικής δραστηριότητας του βουλευτή, όπως άλλωστε έγινε δεκτό από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Προτείνουμε, επίσης, την αναθεώρηση του καθεστώτος της βουλευτικής ασυλίας, το οποίο συγκρούεται με την αρχή της ίσης μεταχείρισης και προκαλεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Ήδη, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει αποφανθεί κατά της ιδιότυπης αυτής ασυλίας.
Και ρωτώ:
– Πρέπει -ναι ή όχι;- οι πολίτες, που θίγονται από παράνομες πράξεις βουλευτών, να έχουν τη δυνατότητα προστασίας από τα δικαστήρια;
– Είναι ή δεν είναι ανάγκη να λυθεί άμεσα το πρόβλημα αυτό, ώστε να αποφύγουμε την όποια ευρωπαϊκή καταδίκη;
Προτείνουμε λοιπόν τον περιορισμό της βουλευτικής ασυλίας μόνο σε εκείνες τις περιπτώσεις, που κρίνεται ότι η ζητούμενη άδεια δίωξης υποκρύπτει, είτε πρόθεση παρεμπόδισης της ελεύθερης άσκησης των καθηκόντων του βουλευτή, είτε εμφανή πολιτική σκοπιμότητα.
Με μια φράση: Προτείνουμε αναθεώρηση του Συντάγματος, που ανταποκρίνεται σε διαχρονικές αξίες, σε καθολικά αιτήματα της κοινωνίας, σε επιτακτικές ανάγκες των καιρών. Αναθεώρηση ουσίας και αποτελέσματος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το Σύνταγμα προβλέπει με σαφήνεια και αυστηρότητα τις διαδικασίες, τους όρους και τις προϋποθέσεις, για την αναθεώρηση διατάξεών του. Το Σύνταγμα αναθέτει την ευθύνη της αναθεώρησης σε όλες ανεξαιρέτως τις κοινοβουλευτικές πολιτικές δυνάμεις. Δεν μπορεί, λοιπόν, αφενός να διακηρύσσεται ότι είναι αναγκαία η αναθεώρηση και αφετέρου να υπονομεύεται. Δεν μπορεί, από τη μια να προβάλλονται αβάσιμοι ισχυρισμοί για, δήθεν, «υποβάθμιση θεσμών» και, από την άλλη, να αναπτύσσονται μεθοδεύσεις, που υπονομεύουν κάθε προοδευτική αλλαγή. Δεν καλύπτεται η φυγή από την κορυφαία αυτή κοινοβουλευτική διαδικασία, με την κατασκευή προσχημάτων και μάλιστα άσχετων προς την αναθεωρητική διαδικασία. Με απλά λόγια κανένας δεν μπορεί να παίζει με τους θεσμούς.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι απλό:
– Μπορεί η Αξιωματική Αντιπολίτευση να σταθεί, με υπευθυνότητα, στο ύψος των περιστάσεων;
– Μπορεί να συμπράξει στην προώθηση των προτάσεών της, ή θα κρυφτεί και πάλι πίσω από προφάσεις, που δεν αποδεικνύουν παρά μόνο ότι φοβάται την ώρα των ξεκάθαρων θέσεων;
– Μπορεί η Αξιωματική Αντιπολίτευση να ξεπεράσει την πολιτική αδυναμία, που την εξέτρεψε στη στείρα και καθολική άρνηση;
– Μπορεί να παραμερίσει τις φοβίες, που την εγκλωβίζουν σε αδιέξοδες πρακτικές και να ανταποκριθεί έμπρακτα, έστω την τελευταία στιγμή, στο θεσμικό της ρόλο; Εάν εννοεί, έστω και ελάχιστα από όσα διακηρύσσει, για την Παιδεία, τη Δικαιοσύνη, τη διαφάνεια, το νέο εκλογικό σύστημα, μπορεί να το αποδείξει. Εάν πιστεύει στις προτάσεις της μπορεί να τις κάνει πραγματικότητα. Σήμερα και όχι στο απώτερο, αβέβαιο μέλλον. Τώρα είναι η ώρα να αποδείξει έμπρακτα ότι υποστηρίζει, με ειλικρίνεια και υπευθυνότητα, αυτά που λέει. Πεδίο διαλόγου και σύνθεσης υπάρχει και μάλιστα ευρύ.
Η πρόσκληση είναι ανοικτή! Η πρόκληση αφορά όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Η αναθεώρηση του Συντάγματος είναι το «αμόνι» στο οποίο δοκιμάζεται η αξιοπιστία, η συνέπεια, η θέληση του καθενός να προσφέρει στη Δημοκρατία, στην Κοινωνία, στην Πατρίδα. Εμείς προσερχόμαστε στη συζήτηση με κάθε καλή πίστη. Και φυσικά θα δεχθούμε παρατηρήσεις και αναδιατυπώσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε συναινέσεις.
Και κάτι ακόμη: Διακηρύξεις, όπως αυτές που αναπτύσσονται στην επιστολή του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης προς τον Πρόεδρο της Βουλής, ότι «η αναθεώρηση είναι οριστικά νεκρή» εκφράζουν αντιδημοκρατικές, αντιδραστικές αντιλήψεις. Συνιστούν έκφραση απύθμενης ανευθυνότητας και έσχατης πολιτικής υποκρισίας. Είναι προφάσεις υπαγορευμένες από μικροκομματικές σκοπιμότητες και αδυναμίες. Είναι λόγος παραπειστικός, ανεύθυνος, αναξιόπιστος.
Εμμονή της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην απόπειρά της να καταστήσει, όπως διακηρύσσει, «νεκρή την αναθεώρηση» συνιστά συνειδητή υπονόμευση αναγκαίων αλλαγών. Υποσχέσεις τάχα, για υποτιθέμενη εκκίνηση νέας διαδικασίας είναι μάταιες. Είναι εκτός τόπου και χρόνου. Απατώνται εάν νομίζουν ότι, μετά το πέρας της διαδικασίας αυτής, μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε άλλη. Ακόμη κι αν υπήρχε θεσμικό περιθώριο, το έχουν ήδη ακυρώσει με την έως τώρα στάση τους, με την αφερεγγυότητά τους, με τα παιχνίδια τους σε βάρος των θεσμών.
Επιτέλους, άλλωστε:
– Ποια αξιοπιστία θα έχει πλέον ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όταν από το ’96, ως υπουργός Παιδείας, διακήρυσσε ως όραμά του την αναθεώρηση του άρθρου 16 και, σήμερα, γίνεται ναρκοθέτης του;
– Ποιος εγγυάται πως όταν δεν ξεπέρασαν ακόμη την πολιτική αδυναμία, που τους εξώθησε στις υποχωρήσεις και τις υπαναχωρήσεις του πρόσφατου παρελθόντος τους, μπορούν αύριο να την ξεπεράσουν;
– Ποιος μπορεί να βεβαιώσει ότι δεν θα υπαναχωρήσουν για άλλη μια φορά;
– Με ποιά επιτέλους εμπιστοσύνη θα μπορούσε να γίνει δεκτή οποιαδήποτε εξαγγελία για το μέλλον, όταν προέρχεται από εκείνους που αποδεικνύουν απόλυτη αναξιοπιστία σήμερα;
Εάν κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν με τους θεσμούς, εάν κάποιοι εκτιμούν ότι κερδίζουν υπονομεύοντας την Αναθεώρηση, εάν κάποιοι πιστεύουν ότι είναι σε θέση να εμπαίζουν τους πολίτες, κάνουν τεράστιο λάθος.
Διευκρινίζω, από τώρα, ότι, σεβόμενοι το Σύνταγμα, ο ίδιος και η Παράταξη της οποίας έχω την τιμή να ηγούμαι, δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να μετατραπεί η Αναθεώρηση σε πεδίο μικροκομματικών επιδιώξεων, όπως επιδιώκει η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Το Σύνταγμα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι κολυμβήθρα του Σιλωάμ, για τις πολιτικές αμαρτίες, τις αδυναμίες, τα λάθη κανενός. Ως κυβερνητική πλειοψηφία είμαστε αποφασισμένοι να θωρακίζουμε τους θεσμούς. Είμαστε αποφασισμένοι να λειτουργούμε ως εγγυήτρια δύναμη και προς την κατεύθυνση αυτή.
Τώρα είναι η ώρα να προχωρήσουν οι αλλαγές για τα κρίσιμα ζητήματα που άπτονται…
– της θωράκισης του πολιτικού μας συστήματος,
– της εμπέδωσης της διαφάνειας,
– της ενίσχυσης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου,
– της διασφάλισης περισσότερης κοινωνικής συνοχής.
Εμμονή της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην άρνηση θα είναι ένα μόνιμο βάρος στην παραπέρα πορεία της. Θα είναι όμως προπάντων μόνιμο βάρος σε κάθε μελλοντική αναθεωρητική διαδικασία και θέλω να το τονίσω αυτό. Θα είναι ένα μόνιμο βάρος σε κάθε μελλοντική αναθεωρητική διαδικασία. Και αυτό οφείλουν να το ξαναδούν. Η επιστροφή τους είναι χρέος, που δεν μπορεί να αγνοήσουν. Είναι χρέος απέναντι σ’ ολόκληρη την Κοινωνία. Χρέος στην πορεία της Τόπου. Χρέος Δημοκρατίας. Σε τελική ανάλυση, η καθεμιά και ο καθένας μας κρίνεται από το πως ανταποκρίνεται στο χρέος του προς τη Δημοκρατία και τον Τόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου