Η Οστπολιτίκ (Ostpolitik: Ανατολική πολιτική στα γερμανικά), είναι ένας όρος που αναφέρεται στην πολιτική "αλλαγής μέσω επαναπροσέγγισης" που εφαρμόστηκε από τον καγκελάριο της Δυτικής Γερμανίας, Βίλλυ Μπραντ. Σκοπός της ήταν η εξομάλυνση των σχέσεων με τις χώρες του ανατολικού μπλοκ, συμπεριλαμβανομένης και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας.
Με το παρακάτω άρθρο φωτίζεται μια άλλη πλευρά της πολυεπίπεδης εθνικής, αλλά και ευρωπαϊκής πολιτικής του Κ. Καραμανλή
Η «Οστπολιτίκ» του Κώστα Καραμανλή
Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού*
7 Μαΐου 2008
Σε άρθρο μας που δημοσιεύτηκε την 10η Απριλίου 1991 σε μεγάλη απογευματινή εφημερίδα, γράφαμε:
«Είναι σαφές ότι ταραγμένα και ασταθή Βαλκάνια αποτελούν το μοναδικό χώρο για τη δημιουργία προβλημάτων, τόσο στην ασφάλεια της Ενωμένης Ευρώπης, καθώς και στους στόχους της ΕΟΚ (ήταν ΕΟΚ τότε) για την οικονομική και πολιτική προσέγγιση διεύρυνσης και συνεργασίας με τις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Γιατί είναι βέβαιο ότι μια ασφαλής και ταυτόχρονα διευρυμένη Ευρώπη δεν θα ήταν ούτε προς το συμφέρον των ΗΠΑ, ούτε προς το συμφέρον της Τουρκίας. Και αυτό αποδεικνύεται από την ταυτόχρονη παρασκηνιακή δραστηριότητα και των δύο, με στόχο την υποκίνηση θρησκευτικών μειονοτήτων και δήθεν εθνικών μειονοτήτων στα Βαλκάνια.».
Και σε άλλο σημείο του ίδιου άρθρου, επισημαίναμε:
«Τη ρευστή κατάσταση των Βαλκανίων είτε υποκινούν, είτε εκμεταλλεύονται δυνάμεις εξωευρωπαϊκές, οι οποίες έχουν και άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα από μια βαλκανική αναστάτωση, η οποία θα επιφέρει αναδιάταξη εθνών και συνόρων.».
Και συμπερασματικά, τονίζαμε στο εν λόγω άρθρο:
«Αλλά η ισορροπία στα Βαλκάνια δεν αφορά μόνο στις Βαλκανικές χώρες. Αφορά και στην ΕΟΚ, αφορά και στην Σοβιετική Ένωση (τότε υπήρχε ακόμα Σοβιετική Ένωση). Η αναταραχή στην περιοχή, θα αποτελέσει αιμορραγούσα πληγή που θα είναι ανασχετικός παράγοντας στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και θα δυσχεράνει την προοπτική για τη μετεξέλιξη της Ευρώπης σε ενιαία δύναμη και ρυθμιστή των του οίκου της. Η τυχόν εμπλοκή των Βαλκανίων σε κρίση θα αναδείξει «διαιτητές» και «ρυθμιστές» τις ίδιες εκείνες εξωευρωπαϊκές δυνάμεις που επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση. Επομένως, έχει χρέος να αντιμετωπίσει έγκαιρα αυτό το θέμα η Ευρώπη, πριν είναι αργά γι αυτή.». Σήμερα, παρόμοιες διαπιστώσεις κάνουν πολλοί. Τότε, στα 1991, κανείς.
Από τότε πέρασαν 17 ολόκληρα χρόνια, τα οποία επιβεβαίωσαν, δυστυχώς, τις προβλέψεις του 1991. Ήλθαν οι βομβαρδισμοί και ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας με τη συμμετοχή, δυστυχώς, και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήλθαν οι δημιουργίες προτεκτοράτων (Κόσοβο, Σκόπια, κλπ). Αυτό που δεν είδαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις (Μητσοτάκη και εκσυγχρονισμού) με εξαίρεση την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου 1993-96, η οποία και έβλεπε και έπραττε, το βλέπει και πράττει σήμερα ο Κώστας Καραμανλής.
Το άνοιγμα που έχει αναπτύξει ο Κ. Καραμανλής στη Μόσχα δεν αποβλέπει κατά την εκτίμησή μας μόνο στον ενεργειακό τομέα, αλλά και στη δημιουργία νέων σχέσεων και παράλληλων ισορροπιών ενώπιον των διαφαινόμενων εξελίξεων οι οποίες έρχονται στον γεωπολιτικό χώρο όχι μόνο των Βαλκανίων αλλά και ευρύτερα (Ευρασία, Μέση Ανατολή κλπ).
Και αυτό το άνοιγμα θα ήταν πιο σημαντικό να έχει την συγκατάθεση ορισμένων μεγάλων δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ελπίζουμε, διαισθανόμαστε πως ναι.
Κάτι έδειξε ως προς αυτό η Σύνοδος του Βουκουρεστίου.
Με την κίνηση Καραμανλή, διαπιστώνει κανείς ότι πάψαμε να είμαστε δεδομένοι και γίναμε διαπραγματευτικοί. Διαπραγματευτικοί με ρεαλισμό και όραμα χωρίς συναισθηματισμούς. Να γιατί το ταξίδι στη Μόσχα έχει ενοχλήσει τους Αμερικανούς. Αλλά γιατί ενοχλούνται οι κύριοι της Ουάσιγκτον όταν την Ελλάδα, την πιστότερη σύμμαχο, δεν την στήριξαν ποτέ στα δίκαια ζητήματά της (Κύπρος, Αιγαίο, Σκοπιανό κλπ) αλλά, απεναντίας, τάχθηκαν και τάσσονται εμφανώς και αφανώς εναντίον της;
Γιατί ενοχλούνται με το ταξίδι όταν προωθούν και σχεδιάζουν Μεγάλη Αλβανία και Μεγάλη Μακεδονία, οι οποίες θα περισφίξουν ως λαβίδα την Ελλάδα;
Αυτά είναι, μεταξύ άλλων, τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή και γι αυτό την «Οστπολιτίκ» του Κώστα Καραμανλή θα πρέπει να την στηρίξει ολόκληρο το Έθνος.
Και δεν βλέπω καμία ενθαρρυντική κίνηση από τα κόμματα και ιδιαίτερα από την Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Προσωπικά, έχω σοβαρές διαφωνίες με την πολιτική της Κυβέρνησης σε άλλους τομείς, ιδιαίτερα στην εισοδηματική πολιτική και στην πολιτική ορισμένων ακατανόητων «μεταρρυθμίσεων».
Όμως, την συγκεκριμένη εξωτερική πολιτική την στηρίζω.
Αλλά, για να ευδοκιμήσει μια τέτοια πολιτική, κύριε Πρωθυπουργέ, έχει ως αναγκαία προϋπόθεση την κοινωνική συνοχή και την εθνική ομοψυχία, οι οποίες εξασφαλίζονται με τη δικαιότερη διανομή του εθνικού πλούτου. Εάν και αυτό το θελήσετε, τότε συγχαρητήρια!
* Ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός είναι πρ. Αντ/ος της Βουλής και Πρόεδρος του Πολιτικού και Κοινωνικού Συνδέσμου «Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ»
Υ.Γ. Ας έχει ιδιαίτερα τεταμένη την προσοχή του ο Πρωθυπουργός στο εσωτερικό του γιατί τώρα θα αρχίσουν και θα ενταθούν οι υπονομεύσεις με ό,τι «πρόσφορο» μέσον έχει η υπερδύναμη. Και έχει πολλά
Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού*
7 Μαΐου 2008
Σε άρθρο μας που δημοσιεύτηκε την 10η Απριλίου 1991 σε μεγάλη απογευματινή εφημερίδα, γράφαμε:
«Είναι σαφές ότι ταραγμένα και ασταθή Βαλκάνια αποτελούν το μοναδικό χώρο για τη δημιουργία προβλημάτων, τόσο στην ασφάλεια της Ενωμένης Ευρώπης, καθώς και στους στόχους της ΕΟΚ (ήταν ΕΟΚ τότε) για την οικονομική και πολιτική προσέγγιση διεύρυνσης και συνεργασίας με τις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Γιατί είναι βέβαιο ότι μια ασφαλής και ταυτόχρονα διευρυμένη Ευρώπη δεν θα ήταν ούτε προς το συμφέρον των ΗΠΑ, ούτε προς το συμφέρον της Τουρκίας. Και αυτό αποδεικνύεται από την ταυτόχρονη παρασκηνιακή δραστηριότητα και των δύο, με στόχο την υποκίνηση θρησκευτικών μειονοτήτων και δήθεν εθνικών μειονοτήτων στα Βαλκάνια.».
Και σε άλλο σημείο του ίδιου άρθρου, επισημαίναμε:
«Τη ρευστή κατάσταση των Βαλκανίων είτε υποκινούν, είτε εκμεταλλεύονται δυνάμεις εξωευρωπαϊκές, οι οποίες έχουν και άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα από μια βαλκανική αναστάτωση, η οποία θα επιφέρει αναδιάταξη εθνών και συνόρων.».
Και συμπερασματικά, τονίζαμε στο εν λόγω άρθρο:
«Αλλά η ισορροπία στα Βαλκάνια δεν αφορά μόνο στις Βαλκανικές χώρες. Αφορά και στην ΕΟΚ, αφορά και στην Σοβιετική Ένωση (τότε υπήρχε ακόμα Σοβιετική Ένωση). Η αναταραχή στην περιοχή, θα αποτελέσει αιμορραγούσα πληγή που θα είναι ανασχετικός παράγοντας στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και θα δυσχεράνει την προοπτική για τη μετεξέλιξη της Ευρώπης σε ενιαία δύναμη και ρυθμιστή των του οίκου της. Η τυχόν εμπλοκή των Βαλκανίων σε κρίση θα αναδείξει «διαιτητές» και «ρυθμιστές» τις ίδιες εκείνες εξωευρωπαϊκές δυνάμεις που επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση. Επομένως, έχει χρέος να αντιμετωπίσει έγκαιρα αυτό το θέμα η Ευρώπη, πριν είναι αργά γι αυτή.». Σήμερα, παρόμοιες διαπιστώσεις κάνουν πολλοί. Τότε, στα 1991, κανείς.
Από τότε πέρασαν 17 ολόκληρα χρόνια, τα οποία επιβεβαίωσαν, δυστυχώς, τις προβλέψεις του 1991. Ήλθαν οι βομβαρδισμοί και ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας με τη συμμετοχή, δυστυχώς, και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήλθαν οι δημιουργίες προτεκτοράτων (Κόσοβο, Σκόπια, κλπ). Αυτό που δεν είδαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις (Μητσοτάκη και εκσυγχρονισμού) με εξαίρεση την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου 1993-96, η οποία και έβλεπε και έπραττε, το βλέπει και πράττει σήμερα ο Κώστας Καραμανλής.
Το άνοιγμα που έχει αναπτύξει ο Κ. Καραμανλής στη Μόσχα δεν αποβλέπει κατά την εκτίμησή μας μόνο στον ενεργειακό τομέα, αλλά και στη δημιουργία νέων σχέσεων και παράλληλων ισορροπιών ενώπιον των διαφαινόμενων εξελίξεων οι οποίες έρχονται στον γεωπολιτικό χώρο όχι μόνο των Βαλκανίων αλλά και ευρύτερα (Ευρασία, Μέση Ανατολή κλπ).
Και αυτό το άνοιγμα θα ήταν πιο σημαντικό να έχει την συγκατάθεση ορισμένων μεγάλων δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ελπίζουμε, διαισθανόμαστε πως ναι.
Κάτι έδειξε ως προς αυτό η Σύνοδος του Βουκουρεστίου.
Με την κίνηση Καραμανλή, διαπιστώνει κανείς ότι πάψαμε να είμαστε δεδομένοι και γίναμε διαπραγματευτικοί. Διαπραγματευτικοί με ρεαλισμό και όραμα χωρίς συναισθηματισμούς. Να γιατί το ταξίδι στη Μόσχα έχει ενοχλήσει τους Αμερικανούς. Αλλά γιατί ενοχλούνται οι κύριοι της Ουάσιγκτον όταν την Ελλάδα, την πιστότερη σύμμαχο, δεν την στήριξαν ποτέ στα δίκαια ζητήματά της (Κύπρος, Αιγαίο, Σκοπιανό κλπ) αλλά, απεναντίας, τάχθηκαν και τάσσονται εμφανώς και αφανώς εναντίον της;
Γιατί ενοχλούνται με το ταξίδι όταν προωθούν και σχεδιάζουν Μεγάλη Αλβανία και Μεγάλη Μακεδονία, οι οποίες θα περισφίξουν ως λαβίδα την Ελλάδα;
Αυτά είναι, μεταξύ άλλων, τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή και γι αυτό την «Οστπολιτίκ» του Κώστα Καραμανλή θα πρέπει να την στηρίξει ολόκληρο το Έθνος.
Και δεν βλέπω καμία ενθαρρυντική κίνηση από τα κόμματα και ιδιαίτερα από την Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Προσωπικά, έχω σοβαρές διαφωνίες με την πολιτική της Κυβέρνησης σε άλλους τομείς, ιδιαίτερα στην εισοδηματική πολιτική και στην πολιτική ορισμένων ακατανόητων «μεταρρυθμίσεων».
Όμως, την συγκεκριμένη εξωτερική πολιτική την στηρίζω.
Αλλά, για να ευδοκιμήσει μια τέτοια πολιτική, κύριε Πρωθυπουργέ, έχει ως αναγκαία προϋπόθεση την κοινωνική συνοχή και την εθνική ομοψυχία, οι οποίες εξασφαλίζονται με τη δικαιότερη διανομή του εθνικού πλούτου. Εάν και αυτό το θελήσετε, τότε συγχαρητήρια!
* Ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός είναι πρ. Αντ/ος της Βουλής και Πρόεδρος του Πολιτικού και Κοινωνικού Συνδέσμου «Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ»
Υ.Γ. Ας έχει ιδιαίτερα τεταμένη την προσοχή του ο Πρωθυπουργός στο εσωτερικό του γιατί τώρα θα αρχίσουν και θα ενταθούν οι υπονομεύσεις με ό,τι «πρόσφορο» μέσον έχει η υπερδύναμη. Και έχει πολλά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου