Όταν ο Ηράκλειτος εξέφρασε τη συμπαντική του θεωρία με το " τα πάντα ρει και ουδέν μένει", δηλαδή ότι η διαρκής κίνηση και μεταβολή αποτελεί το θεμελιώδες χαρακτηριστικό της πραγματικότητας, δε γνώριζε ότι κάποιοι θα το έκαναν μότο , καθορίζοντας κάθε στιγμή τη δική τους πραγματικότητα μέσα από τη μεταβολή και κίνηση του χρόνου, επενδύοντας στη λήθη για να οριοθετούν αυτό που ονομάζουν πολιτική μέσα σε πλαίσια που θα αποκόπτουν τους πολίτες από συνδέσεις, συνειρμούς, οι οποίοι θα τους οδηγούσαν, να υπεισέλθουν σε ερμηνείες... αυστηρώς ακατάλληλες, κυριολεκτικά επικίνδυνες για το πολιτικό σύστημα!
Έτσι, λοιπόν, καθετί που θα μπορούσε να κλονίσει την οριοθετημένη πραγματικότητα αποσιωπόνταν καθολικά και η ροή του χρόνου έπνιγε και τα τελευταία ίχνη του!
Η έντονη περίοδος που βιώνουμε, τόσο όσον αφορά στα γεγονότα, όσο και στην κοινωνική πραγματικότητα θα μπορούσε να απομακρύνει το ενδιαφέρον των πολιτών για τη γενεσιουργό αιτία των παθών του ελληνικού λαού, καθώς ο καθένας πια επικεντρώνεται στον καθημερινό αγώνα για την προσωπική του επιβίωση, ενώ κατά ριπάς το σύστημα φροντίζει να του θυμίζει τις δικές του ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση!
Και όλα πραγματικά θα έβαιναν καλώς για όλους αυτούς που απολαμβάνουν την ασυλία που τους παρέχει ο χρόνος, αν δεν υπήρχε μία βροντερή φωνή, η οποία πρότεινε στον ελληνικό λαό να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με όρους εθνικής αξιοπρέπειας!
Και ενώ "τα πάντα ρει", δημιουργήθηκε μία σταθερή παράμετρος, ένα σημείο αναφοράς για να σκέφτονται οι πολίτες και να θυμούνται την αλήθεια, να βλέπουν την πραγματικότητα...
Και όσο και αν δε μπόρεσε μαζικά να το εκφράσει, είναι κοινό τοις πάσι ότι βιώνουμε μια τεράστια προδοσία!
Το σημείο αναφοράς, που την αναδεικνύει καθημερινά αυτή την προδοσία είναι τα έργα και οι ημέρες του Κώστα Καραμανλή!
Ο Κώστας Καραμανλής είναι ο λόγος που ζούμε πια μέσα στην πραγματικότητα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου