19 ΜΑΡ 2011
Μια σειρά αναλύσεων σε συνέχειες, με τίτλο:«ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ - Η ΜΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΘΗΤΕΙΑΣ»
ΕΞΗΓΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΝΑ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ!
Ι.
Κάθισα προχθές την Κυριακή, που είχα χρόνο, να γράψω ολοκληρωμένα μερικές σκέψεις μου σχετικά με το στρατηγικό λάθος της μη υπεράσπισης από την Ν.Δ. του Κώστα Καραμανλή και της κυβερνητικής μας θητείας. Ώστε να αποφευχθούν και ενδεχόμενες παρεξηγήσεις από την αποσπασματική παράθεση των απόψεών μου, στα σχόλια διαφόρων αναρτήσεων.
Ας ξεκινήσουμε με κάποια ερωτήματα - παραδοχές.
Τα ΜΜΕ στην πατρίδα μας είναι παραρτήματα των νταβατζήδων (και της πρεσβείας); Είναι
Ο παραπάνω συνεταιρισμός, φαντάζομαι συμφωνούμε, δεν καίγεται για το εθνικό συμφέρον και την προκοπή του τόπου. Συνεπώς, βασική του επιδίωξη αποτελεί να προωθεί στο 'τιμόνι' ελεγχόμενους πολιτικούς που θα υπηρετούν τα συμφέροντά του.
Δείκτης μέτρησης, λοιπόν, της ανεξαρτησίας και της πατριωτικής στάσης της πολιτικής ηγεσίας, η αντιμετώπισή της από τα νταβατζοΜΜΕ.
Από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε στη ηγεσία της Ν.Δ. ο Κ.Κ. (δεν ήταν και πολύ αναμενόμενη η άνοδός του - μη το ξεχνάμε), τα ΜΜΕ άρχισαν να τον 'περιποιούνται' υποβάλλοντας, εμμέσως, τις υποδείξεις τους (να θυμίσω, για παράδειγμα, το πρωτοσέλιδο με το μεταλλαγμένο πρόβατο Ντόλυ). Βέβαιο σημάδι ότι ήταν έξω από το 'κύκλωμα', δεν ήταν από τις 'επιλογές' που προετοιμάζουν.
Προ των εκλογών του 2000, μας επισκέφθηκε ο πρόεδρος Κλίντον, μίλησε για το πολύ δυναμικό χρηματιστήριο που έχουμε, χτύπησε συγκαταβατικά τον Κ.Κ. στην πλάτη (θα περιμένεις πολύ αν δεν γίνεις καλό παιδί) και το ΠΑΣΟΚ κλείνοντας το μάτι στο 'κόμμα του χρηματιστηρίου' αλλά, κυρίως, επιστρατεύοντας τους αερομεταφερόμενους ψηφοφόρους από όπου γης (δούλεψαν καλά οι πρεσβείες του καθεστώτος γι αυτό) κέρδισε, για 70.000 ψήφους, τις εκλογές.
Ο Λαλιώτης είχε νωρίς το βράδυ υποδείξει στον Μεϊμαράκη να συστήσει στους ψηφοφόρους της Ν.Δ. να αποσυρθούν ήσυχα στα σπίτια τους 'γιατί αναμένεται μακριά η νύχτα'.
Η σημαία πάγωσε στα χέρια της αείμνηστης Βίκυς Μοσχολιού στην πλατεία Συντάγματος (κάνω αυτή την αναφορά, που ίσως και να μην είναι επιτρεπτή, σαν ένδειξη τιμής στη μνήμη της και σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα της απογοήτευσης, της πίκρας που ένοιωσε εκείνη τη βραδιά ένας ολόκληρος κόσμος).
Ο ενθουσιαστικός λόγος για τον Κ.Κ. της Μαλβίνας, έμεινε χωρίς δικαίωση.
Ο 'συνεταιρισμός' τα κατάφερε να επιβάλλει τη βούλησή του, νίκησε
Στη δεύτερη τετραετία Σημίτη ήταν να γίνουν οι χοντρές δουλειές των Ολυμπιακών αγώνων. Η κυβέρνηση της 'κλεμμένης νίκης' και με μία τόσο μικρή διαφορά, θα αισθάνονταν καυτή την ανάσα της Ν.Δ. στο σβέρκο της.
Θα είχε προβλήματα να 'μοιράσει' το μεγάλο φαγοπότι και να συνεχίσει την 'πατριωτική' της γραμμή: Ίμια, Οτσαλάν, Μαδρίτη, Ελσίνκι κ.λ.π.. Έπρεπε να της εξασφαλισθεί κάποια 'άνεση'. Να ψαλιδισθεί η ισοδύναμη, τουλάχιστον, Ν.Δ..
Και, ω του θαύματος, ο καλός άνθρωπος (της πρεσβείας) ανακαλύπτει την Σαλώμη του Άρη, διαγράφεται και σε λίγο ιδρύει το κόμμα του.
Τα νταβατζοΜΜΕ ανέλαβαν, από την πρώτη στιγμή, την υπερπροβολή του, φροντίζοντας και για την πολύ ωφέλιμη (γι' αυτούς) σύγχυση: να παρουσιάζουν τον, από την πρώτη ώρα, πράσινο θυρωρό (και υπερατλαντικό πράκτορα), σαν συγκάτοικο στην δεξιά πολυκατοικία και ορθόδοξο πατριώτη. Αλήθεια γιατί ο καίριος χαρακτηρισμός του πράσινου θυρωρού αποσύρθηκε, αφήνοντάς του πάλι περιθώρια να ψαρεύει σε θολά νερά;
Κύλησε η 2η τετραετία Σημίτη, έγιναν όσα έγιναν, τα διαπλεκόμενα οργίασαν, αλλά παρά την 'περιποίηση' του Κ.Κ. που συνεχίζονταν αμείωτη, πρόβαλλε ο κίνδυνος της νίκης του στις εκλογές.
Αμέσως, με συνοπτικές διαδικασίες, το χειμώνα του 2003 αλλαγή αλόγου, στη θέση του Σημίτη ο ΓΑΠ.
Θυμόμαστε, ελπίζω, τι έγινε.
Ο συνεταιρισμός τα έδωσε όλα: μελομακάρονα, εκλογή - πανηγύρι του ενός υποψηφίου, πορεία και χαιρετούρα (αλά γέρος της Δημοκρατίας) από Καλέντζι, προβοκάτσια με φακέλους της Εκκλησίας στα ΕΛΤΑ (η Βάσω να περιμένει τον εκπρόσωπο της Ν.Δ. να παραβιάσουν από κοινού την αλληλογραφία με περιεχόμενο εναντίον του ΓΑΠ και ο Πάγκαλος να συγχαίρει τα κομματόσκυλα των ταχυδρομείων που αντί για τον Εισαγγελέα, κατευθύνθηκαν, για την 'καταγγελία', στα κομματικά γραφεία). Από κοντά οι δημοσκοπήσεις που έδιναν 'ντέρμπυ' (η MARC προβάδισμα 2 μονάδων στο ΠΑΣΟΚ).
Και ήλθε, σαν το πιο ηχηρό χαστούκι του λαού, το αποτέλεσμα. Λύτρωση.
Συνεχίζεται με το ταράκουλο των νταβατζήδων μόλις είδαν τον Καραμανλή Πρωθυπουργό...
II.
Και ήλθε, λοιπόν σαν το πιο ηχηρό χαστούκι του λαού, το αποτέλεσμα, τον Μάρτιο του 2004. Λύτρωση.
Ο Κώστας Καραμανλής στο τιμόνι. Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους. Με την πρώτη πολιτική του κατάθεση, δίνει το ποιοτικό του στίγμα. Βασικός άξονας συμπεριφοράς και δράσης στην νέα κυβέρνηση πρέπει να είναι η σεμνότητα και η ταπεινότητα.
Ταραχή στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Αμέσως μετά την εποχή Σημίτη (καταναλωτισμός, ξεπούλημα, διαπλοκή, αλαζονεία, ξενόφερτος 'εκσυγχρονισμός'), ένας πολιτικός ηγέτης τοποθετεί τόσο ασυνήθιστα και ανορθόδοξα τον πήχη.
Με ένα εξυγιαντικό κώδικα συμπεριφοράς που έρχεται από τις ρίζες της θρησκείας μας, της πολιτιστικής μας παράδοσης, από τις καλές στιγμές της ιστορίας της Πατρίδας μας.
Ό,τι ποιοτικότερο ακούστηκε τα τελευταία χρόνια στην πολιτική μας ζωή. Πολύ καλό για να το αντέξουν. Και έβαλαν μπροστά τη μηχανή ακύρωσής του.
Με τα γνωστά εργαλεία (αστειάκια, παραπολιτικά, συνεχή λοιδορία, σάτιρα κατά παραγγελία κ.λ.π.), δούλεψαν για να συκοφαντήσουν, να φθείρουν να φθηνύνουν το επικίνδυνο 'δόγμα', που εκτός από διακήρυξη διακυβέρνησης, ήταν, στην ουσία, διακήρυξη και ενός νέου συστήματος αξιών.
Η έμπρακτη εφαρμογή του από τον Κ.Κ. (που με τον τρόπο της ζωής του έδωσε το μέτρο του σεμνού πολιτικού), συκοφαντήθηκε και διαστρεβλώθηκε δηλητηριωδώς, σε: ξάπλα, play station και άλλες αθλιότητες.
Και αν κρίνω από όσα γράφονται κατά καιρούς και δω μέσα, δεν είμαστε λίγοι και όσοι από μας 'τσίμπησαν' στη σχετική προπαγάνδα.
Έδωσα αρκετή έμφαση σε αυτή τη 'διακήρυξη', γιατί τη θεωρώ πολύ χαρακτηριστική της ελπίδας που έφερε ο Κ.Κ. και της ποιότητας του πολιτικού άνδρα.
Τις πρώτες μέρες η δύσκολη διαπραγμάτευση στη Λουκέρνη, με την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να έχει δρομολογήσει τα πράγματα για την επικράτηση του σχεδίου Ανάν. Προσεκτικοί χειρισμοί και ισορροπημένες δηλώσεις, έφεραν το ζητούμενο αποτέλεσμα της απόρριψης - προς μεγάλη πικρία των 'συμμάχων'.
Τα ολυμπιακά έργα στο κόκκινο. Υπερπροσπάθεια να προλάβουμε. Και προλάβαμε. (χωρίς να προσχωρήσουμε στο ζεύγος Αγγελόπουλου, που έσπευσε το βράδυ της νίκης στη Ρηγίλλης να 'γιορτάσει με το λαό').
Στις Ευρωεκλογές ο Καραμανλής ρισκάροντας κάνει το πρώτο βήμα να βγάλει από την αφάνεια τον Αντώνη Σαμαρά.
Επίπονη προσπάθεια στη συνέχεια για επανίδρυση του κράτους. Κεντρικό σημείο της πολιτικής μας.
Του κράτους - κόμματος, με την Μπααθική φυσιογνωμία.
Έγιναν λάθη; Ναι και πολλά.
Ένας δρόμος ήταν το γενικό ξήλωμα από το νικητή, αλά ΠΑΣΟΚ.
Ο άλλος της αξιοκρατίας.
Ο Καραμανλής, προβληματίστηκε, προσπάθησε να ισορροπήσει, επιλέγοντας, τελικά, το δεύτερο.
Πραγματικός δημοκράτης και βαθιά πατριώτης, κατέληξε ότι είμαστε λίγοι για να συνεχίσουμε τόσο διχασμένοι.
Μέχρι πότε θα είμαστε δύο Ελλάδες.
Ας δώσουμε μια ευκαιρία στην καλή μας πλευρά να ανθίσει. Του το αναγνώρισαν.
Όχι. Για γαλάζια παιδιά που επέδραμαν στο κράτος λάφυρο κραύγαζε το ΠΑΣΟΚ και τα νταβατζοΜΜΕ.
Που και από την θέση της αντιπολίτευσης έβαζε σε πρώτη ιεράρχηση τη μέριμνα για τους 'πελάτες' του. Έσκουζε υπερασπιζόμενο τους 200.000 συμβασιούχους (που είχε προσλάβει από το παράθυρο). Και σιγά -σιγά τους διόριζε, με τον Παυλόπουλο να απολογείται ότι όσους δεν μπόρεσε να διορίσει, τους δίνει ισχυρή μοριοδότηση για μελλοντικούς διαγωνισμούς.
Από την άλλη ο κόσμος της παράταξής μας απογοητευμένος: Πάλι απ΄ έξω. Πάλι εμείς οι χαμένοι. Πάλι δαπάναις της δικής μας πλευράς, η σωτηρία της οικονομίας και της Πατρίδας;
Αλλά και όσοι καταλάμβαναν θέσεις να αποδεικνύονται, πολλές φορές, κατώτεροι των περιστάσεων και κάποιοι (λίγοι), να βάζουν και το δάχτυλο στο μέλι.
Οι τρομοκρατημένοι, μετά τη νίκη, Πασόκοι στη δημόσια διοίκηση, στην αρχή λούφαξαν, μετά έγλειψαν και παρέστησαν τους πρόθυμους για συνεργασία, όταν ξεθάρρεψαν άρχισαν τη λευκή απεργία και όταν το κόμμα διέταξε τη γενική επίθεση, μπλόκαραν την κρατική μηχανή με υπονόμευση σε όλα τα επίπεδα.
Τροφοδοτώντας συγχρόνως με ατέλειωτα 'στοιχεία', τον μηχανισμό 'τεκμηρίωσης' του Καρχιμάκη. Ενδιάμεσα αρκετοί (αρκετές) έπαιξαν 'κολπαδόρικα' με την νέα ηγεσία (Θωμαή - Βαρθολομαίος, 'Τριανταπεντάχρονη' - Ζαχόπουλος κ.ά.).
Αποδειχθήκαμε, τελικά, ανώριμοι για το ποιοτικό άλμα της αξιοκρατίας. Ήταν πιο μπροστά ο Κ.Κ. απ΄ όσο μπορούσε η κοινωνία.
Δεν υπάρχει χώρος να επεκταθώ σε άλλα θέματα.
Στο επόμενο θα αναφερθώ στο τι έκανε ο συνεταιρισμός σε όλη τη περίοδο διακυβέρνησης...
ΙΙΙ.
Τι έκανε λοιπόν ο συνεταιρισμός σε όλη τη περίοδο διακυβέρνησης; Όσα δεν έγιναν ποτέ σε βάρος πολιτικής ηγεσίας! Χρησιμοποιήθηκαν όλα τα μέσα για να ελεγχθεί ο επικίνδυνος Κ.Κ..
Όπως αποδείχθηκε αργότερα, παρακολούθηση (άκουσον-άκουσον) από τις πρώτες μέρες των τηλεφώνων του. Χοντρή προβοκάτσια στη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων (Κεντέρης, Θάνου- Wada).
Με το κομματικό στρατό ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ μπροστά, ακόρεστη διεκδίκηση με συνεχείς απεργίες.
Με τον πρωτοφανή αυτό πόλεμο φθάνουμε στο φθινόπωρο του 2007 και την προκήρυξη των εκλογών.
Ο συνεταιρισμός λύσσαξε.
Τώρα έπρεπε να τα 'δώσει' όλα. Καίνε την Ελλάδα, 200 φωτιές σε μια βραδιά.
Τα νταβατζοΜΜΕ στο τόπο του εγκλήματος να αλαλάζουν για το ανύπαρκτο κράτος - με εντολή να μη δείχνουν τίποτε από τις πυροσβεστικές δυνάμεις και τα αεροπλάνα που υπερίπτανται, μόνο κραυγές διαμαρτυρόμενων απελπισμένων πολιτών. Προπηλακίζουν, πολιτικά, ακόμα και το Μπαρόζο που ήλθε να δει από κοντά τις καταστροφές.Το αποτέλεσμα; Γνωστό. Η μισή νίκη. 152 Βουλευτές μαζί με τον Τατούλη (σημερινό περιφερειάρχη του ΠΑΣΟΚ - το μπλόγκ του οποίου είχε ανακηρυχθεί σε βασικό μετερίζι των νταβατζήδων). Το πρώτο βήμα για το συν/σμό έγινε. Μίσθωση, τώρα, όλων των μέσων και χολερική επίθεση παντού.
Θα αναφέρω επιγραμματικά γεγονότα και ημερομηνίες από τη δεύτερη θητεία.
Φθινόπωρο του 2007, Μαγγίνας - ανασφάλιστος Ινδός κηπουρός (φαντάζεστε να γίνει πρώτο θέμα, για μέρες, ένα τέτοιο ζήτημα σήμερα; Απάντηση και σε όσους από μας 'τσιμπούσαν' διαμαρτυρόμενοι: δίνουν και οι 'δικοί' μας αφορμές).
20/12/07 μέχρι τέλους Ιανουαρίου 2009 Ζαχοπουλιάδα. Μονοθεματικό δελτίο σε όλα τα νταβατζοΜΜΕ. Κομιστής την ημέρα της αναχώρησης για το κρίσιμο ταξίδι του αγωγού στη Μόσχα, υπονοούμενα στη συνέχεια για το αμοντάριστο DVD και σχετικές αθλιότητες στο διαδίκτυο (το τελευταίο χρησιμοποιείται πλέον σαν καθεστωτικό εργαλείο για τις πιο χυδαίες επιθέσεις).
28/1/08 Πέφτει η πρώτη κολώνα, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.( θυμηθείτε τις χυδαιότητες που προηγήθηκαν -Βαβύλης, Γιοσάκης, Παντελεήμων, Πατριαρχείο Ιεροσολύμων - έπρεπε να φύγει από τη μέση το μεγάλο 'εμπόδιο'.)
7/2/08 Εκλέγεται (μέσα από μεγάλο παρασκήνιο) ο Ιερώνυμος.
3/4/08 Όχι στο Βουκουρέστι -ΝΑΤΟ
22/4/08 Αποβολή από το Κιότο - τή συνδρομή του καθηγητή Λάλα (το αναφέρω σαν παράδειγμα υπονόμευσης σε όλα τα επίπεδα και με όλους τους μηχανισμούς).
Η οικονομική κρίση έχει εν τω μεταξύ χτυπήσει. Το πετρέλαιο στα 135 $.
Απεργία φορτηγών - βυτιοφόρων.
Απεργία στο λιμάνι του Πειραιά: COSCO GO HOME.
Αύγουστος 2008. Υπόθεση Μανούση -Παυλίδη. Ένα στέλεχος της Ν.Δ. μισθώνεται για να προβεί σε καταγγελίες.
Σεπτέμβριος του 2008. Στήνεται το Βατοπέδι που κρατά μήνες.
29/9/08 Διαγραφή Δαιλάκη. Μένουν 150 + Τατούλης. Χαράς ευαγγέλια για το συνεταιρισμό.
Σκάνε τα πρώτα γκάλοπ με προβάδισμα ΠΑΣΟΚ.
6/10/08 επιστρέφει ο Δαιλάκης. Αφρίζει ο συν/σμός. Για να αποτρέψουν την επιστροφή είχαν επιστρατεύσει μέχρι και την Μπεζεντάκου, που 'απευθύνθηκε' με επιστολή στον Πρωθυπουργό.
15/10/08 Παραιτούνται δύο δικαστές γιατί 'παρεμποδίζονται' στην έρευνά τους για το Βατοπέδι.
6/12/08 Δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Δεν προσθέτω τίποτα. Θυμόμαστε όλοι τα γεγονότα.
Σε λίγες μέρες επίθεση, με καλάσνικοφ, σε κλούβα των ΜΑΤ μέσα από το 'άσυλο' του Πολυτεχνείου.
Ιανουάριος του 2009. Αγροτικές κινητοποιήσεις - μπλόκα. Το ΠΑΣΟΚ χλευάζει τα 'ψίχουλα' των 500 εκατομμυρίων που δίνει η Κυβέρνηση για την στήριξη των αγροτών. Ο Γιώργος υποδέχεται, αν μέσω δακρυγόνων, τους αγρότες που έφερε το κόμμα από την Κρήτη, για να πορευθούν στο Μέγαρο Μαξίμου διεκδικώντας περισσότερα.
22/2/2009 Απόδραση Παλαιοκώστα με ελικόπτερο από τον Κορυδαλλό.
Ευρωεκλογές. Ο πόλεμος απέδωσε. Τη βοηθεία εκατοντάδων χιλιάδων Νεοδημοκρατών, που δεν προσήλθαν στην κάλπη, το ΠΑΣΟΚ πέρασε μπροστά. Το μεγάλο βήμα για το συν/σμό έγινε.
Ακολουθεί το πικρό καλοκαίρι του 2009 με τον Κ.Κ. να πολεμά (με λίγους), χωρίς θερινές διακοπές, να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση και να κατευθύνει τη κυβέρνησή του. Τα ΜΜΕ μιλούν για ανύπαρκτο Πρωθυπουργό (αυτά που με τόση 'κατανόηση' χειρίστηκαν τις ατέλειωτες διακοπές εν μέσω κρίσης του ΓΑΠ το περασμένο καλοκαίρι).
Ο ΓΑΠ διακηρύσσει τον εκβιασμό των εκλογών με αφορμή την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας.
21/8/09 Καταστρεπτικές φωτιές στην Αττική.
Προκήρυξη εκλογών... Μόνος, σχεδόν, ο Κ.Κ. δίνει τον προεκλογικό αγώνα
Λέει την αλήθεια προεκλογικά. Απέναντι ο ΓΑΠ με τις 'αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό' και 'τα λεφτά υπάρχουν'.
Σε μια ασυνήθιστη παρέμβαση, αμέσως μετά την πλειοδοτική εμφάνιση στη ΔΕΘ του ΓΑΠ, ο επίτροπος Αλμούνια καυτηριάζει την ανευθυνότητα. Για να λάβει την 'περήφανη' απάντηση από το κίνημα: και ποιος είναι ο Αλμούνια, ένας κοινοτικός υπάλληλος που τον ανήγαγαν σε ισότιμο συνομιλητή οι ανίκανοι Υπουργοί της Ν.Δ.. (αλήθεια πως σας ακούγονται τα παραπάνω σήμερα που οι Υπουργοί τρέμουν μπροστά στους υφισταμένους του σημερινού Αλμούνια - Όλι Ρέν;)
Ο συνεταιρισμός πανηγυρίζει. Η Ν.Δ. στην πιο ταπεινωτική της ήττα αλαλάζουν (τον χαρακτηρισμό τον υιοθετούν και πολλοί της από δω πλευράς - για προφανείς λόγους)
Στο επόμενο, τα πανηγύρια των νταβατζήδων και οι δικαιολογημένες αμέλειες της ΝΔ τους πρώτους μήνες μετά τις εκλογές του Οκτώβρη του 2009...
ΙV.
Αγαπητοί φίλοι, έκανα στις προηγούμενες αναρτήσεις, την κουραστική ίσως, παράθεση κάποιων γεγονότων, για να φανεί αυτό που πολλές φορές έχω αναφέρει: ότι πονούσε πολλούς και πολύ η Πρωθυπουργία Καραμανλή.
Και ότι χρησιμοποιήθηκαν όλα τα μέσα εναντίον του. Λυσσαλέα, επίμονα, χυδαία.
Με απάνθρωπο πολλές φορές τρόπο (ούτε τη μέρα θανάτου του πατέρα του σεβάστηκαν).
Μέχρι στο πιο έμπιστο πόστο, στη θέση του διοικητή της ΕΥΠ, κατάφεραν να τοποθετήσουν, όπως αποδείχθηκε, πράκτορά τους.
Χώρια που πολλοί 'από μέσα' ήσαν σε συνεχές πάρε - δώσε με τον αντίπαλο (μερικοί έχουν τώρα και καλές θέσεις). Και το κόμμα ανύπαρκτο.
Είχαμε το πιο δυνατό άλογο και από κάτω τίποτε να το στηρίξει. Συγκρίνετε με την σημερινή κατάσταση του ολίγιστου ΓΑΠ και δίπλα τον πολυεπίπεδο στρατό να 'καθαρίζει' για όλες τις, προφανείς, ανεπάρκειες.
Εμείς το μόνο που είχαμε ήταν το κεφάλαιο Κ.Κ.. Που στην κόλαση που έστηναν τα νταβατζοΜΜΕ, αρκούσε η εμφάνιση του, η 'καθαρή εικόνα' του απευθυνόμενος στο λαό για να την ακυρώσει. Αλλά όλο το 'μαγαζί' δεν μπορούσε να ακολουθήσει , τρέφονταν παρασιτικά και σπαταλούσε άδικα τον αρχηγό του.
Στήθηκε, απ΄ το συνεταιρισμό, η πιο οργανωμένη και πολυεπίπεδη επιχείρηση για την, δύσκολη, αποδόμησή του. Για να απαλλαχθούν απ΄ αυτόν και να φέρουν τον ΓΑΠ. με δύο κύριες, όπως και άλλοτε έχω αναφέρει, αποστολές:
Α) Να καθαρίσει το οικόπεδο Ελλάς από ανεπιθύμητους επισκέπτες (Ρώσους κ.λ.π.) και ενοχλητικές συμφωνίες(ΑΟΖ κ.λ.π.)
Β) Να υπονομευτεί η Ευρωζώνη.
Κοντά σ΄ αυτές τις στρατηγικές αποστολές θα 'ποτίζονταν' και οι γλάστρες (νταβατζήδες) με κάθε μορφής 'τυχερά' που τους αρνήθηκε ο Κ.Κ.
Προεκλογικά ο Κ.Κ. είπε, απαντώντας σε ερώτημα για τα διαπλεκόμενα, στην τελευταία διαδικτυακή του συνέντευξη: πάντως μαζί μου δεν συγκυβέρνησαν. Και στην τελευταία προεκλογική του ομιλία : Εγώ σας είπα την αλήθεια.
Μετεκλογικά στην τελευταία ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα είπε: Η πιο πολύτιμη παρακαταθήκη είναι η αξιοπιστία μας. Που θα γίνει πολύ σύντομα αντιληπτή σε όλους, όταν τα γεγονότα θα μας δικαιώνουν.
Με την κινηματική εκλογή της 29ης Νοεμβρίου χαλάσαμε τα σχέδια του συν/σμού και εκλέξαμε άξιο αρχηγό μας τον Αντώνη Σαμαρά. Όσοι παρακολουθούν το διάλογό μας, μπορεί να θυμούνται τα σχόλιά μας εκείνο τον καιρό.
Με την αλλαγή της κυβέρνησης ο ελληνικός λαός παρακολουθεί, άναυδος, την πιο ξεδιάντροπη, την πιο οβιδιακή μεταμόρφωση των νταβατζοΜΜΕ. Αυτοί που έστηναν την καθημερινή αντικυβερνητική κόλαση (θυμηθείτε τα συνεχή ρεπορτάζ για τους φτωχούς να ψάχνουν στα απομεινάρια των λαϊκών αγορών), οι κραυγαλέοι υποκινητές και πλειοδότες κάθε μαξιμαλιστικής απαίτησης, έγιναν ξαφνικά καθημερινοί πομποί εγκράτειας και σωφροσύνης. Και σε θέση κυβερνητικού εκπροσώπου, ανέλαβαν να νουθετούν, κουνώντας το δάχτυλο, το λαό. Καταγγέλλουν, πλέον, το έγκλημα της φοροδιαφυγής (γιατροί του Κολωνακίου), προπηλακίζουν τους απεργούς, ιεραρχούν σαν λεπτομέρεια ότι οι φορτηγατζήδες χάνουν τις περιουσίες τους, κ.λ.π., κ.λ.π.. Αντί της χολερικής ανάκρισης εν μέσω 3-4 εχθρικότατων παπαγάλων, οι Υπουργοί, όταν εμφανίζονται, καλούνται να παρουσιάσουν την άποψή τους σε μονολόγους, χωρίς τον παραμικρό αντίλογο.
Το ΠΑΣΟΚ με την ανάληψη της εξουσίας:
Αρχίζει αμέσως τις επαφές για την αποστολή που του ανατέθηκε (γνωστοποιηθείσες επαφές με Στρός Κάν) και παρά την κρισιμότητα της κατάστασης ιεραρχεί ψηλά στις προτεραιότητές του την κατασυκοφάντηση του αντιπάλου και στήνει και εξεταστικές επιτροπές.
Ένα κόμμα που θάπρεπε να τρέμει για την επερχόμενη αποκάλυψη της προεκλογικής απάτης, περνά στην επίθεση και δουλεύει συστηματικά για την αντιστροφή της πραγματικότητας.
Ο συν/σμός, με όλα του τα εργαλεία, συνεχίζει την χολερική κατασυκοφάντηση του πρώην πρωθυπουργού, φροντίζει, με συνέπεια, να μην ξανακινδυνεύσει από τον εφιάλτη (για τα συμφέροντά τους) Κώστα Καραμανλή (τον μικρό ντέ).
Την ίδια ώρα εμείς, χαμένοι στα οργανωτικά, αμελούμε για την τρομακτική μας δικαίωση από τα γεγονότα και την εξ αυτής ιδεολογική και πολιτική μας υπεροχή.
Είχε να κάνει και έκανε πολλά ο νέος αρχηγός. Να ξεδοντιάσει τη Ντόρα, να ανασυντάξει το κόμμα, να προετοιμασθεί για τις περιφερειακές εκλογές.
Ξεχάστηκε όμως το πιο σοβαρό πεδίο. Να καταγγελθεί η εκλογική εξαπάτηση και οι διαχρονικές ευθύνες του ΠΑΣΟΚ για την σημερινή οικονομική κατάσταση. Άφησε ελεύθερο το γήπεδο στους άλλους να παίζουν ανάμεσα σε: πρέπει να διορθωθούν παθογένειες δεκαετιών και όλες τις ευθύνες τις έχει η τελευταία καταστροφική διακυβέρνηση. Και όσο κέρδιζαν έδαφος, απουσία αντιλόγου, έφθασαν να τα φορτώνουν όλα στις κυβερνήσεις Καραμανλή. Έφθασαν στο σημείο να τον καταγγέλλουν μέχρι και ότι δεν πήρε τα αναγκαία μέτρα. Σχεδόν μας λένε, ότι έκανε υπερβολικές παροχές και σιγά -σιγά θα μας πούνε ότι το έκανε αυτό ενώ είχε απέναντί του μια υπεύθυνη αντιπολίτευση που ανησυχούσε, που τούλεγε: τι κάνεις, τι σκορπάς, μικρότερες παροχές, δεν αντέχει η οικονομία. Και σχεδόν το έχουν καταφέρει, βοηθούσης της απαράδεκτης σιωπής μας. Η, πριν λίγες μέρες, δημοσιευθείσα έκκληση του Κ.Κ. (πριν κηρύξει εκλογές), είναι η καλύτερη απάντηση για την ανευθυνότητα της τότε αντιπολίτευσης (αλήθεια γιατί δεν την υπενθυμίσαμε νωρίτερα;)
«.....Θα πρέπει να υπάρξουν συντονισμένες δράσεις για τη μείωση του υψηλού δημόσιου χρέους.
Η σταδιακή μείωση των ελλειμμάτων θα πρέπει να αποτελεί και να εξακολουθήσει να αποτελεί κύρια προτεραιότητα της ελληνικής οικονομικής πολιτικής.
Να υπάρξει εθνική συνεννόηση για τη διατήρηση των ρυθμών ανάπτυξης και για την εφαρμογή της κοινωνικής πολιτικής.
Να μην ενθαρρύνουν τα κόμματα τη διατύπωση υπερβολικών διεκδικήσεων και να μην υπάρχει πλειοδοσία παροχών.
.....Δεν περιμένω να εγκαταλείψουν τα κόμματα τις θέσεις τους. Δεν περιμένω να παραμεριστούν όλες οι διαφορές. Πιστεύω όμως- και το πιστεύω βαθιά- ότι στις έκτακτες συνθήκες της διεθνούς κρίσης μπορούμε και οφείλουμε να επιτύχουμε μια ευρύτερη συνεννόηση. Να αφήσουμε στην άκρη τις στείρες αντιπαραθέσεις. Το "όχι σε όλα''. Συνεννόηση που αφορά τα βασικά, τα ουσιώδη, τα αυτονόητα» .
Και ο κ. Καραμανλής κατέληξε: «Δυστυχώς δεν διαπίστωσα σήμερα να υπάρχει διάθεση συνεννόησης, ακόμη και σε αυτά τα αυτονόητα σημεία και μάλιστα σε μια κρίσιμη συγκυρία που θα έπρεπε να αρθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων. Κάθε κόμμα έχει την ευθύνη των επιλογών και των πράξεών του. Για την κυβέρνηση δίλημμα δεν υπάρχει. Έχουμε επιλέξει τον δρόμο της υπευθυνότητας. Και σε αυτόν τον δρόμο επιμένουμε. Για εμάς η οικονομία, ειδικά τώρα, είναι μεγάλη εθνική υπόθεση. Ο στόχος μας είναι να περιορίσουμε όσο είναι δυνατόν τις συνέπειες της διεθνούς κρίσης και να εργαστούμε σκληρά για μια καλύτερη επόμενη ημέρα»
6/3/09
Τι έκαναν τότε οι απέναντι; Το ξέρουμε. Αλλά αυτοί που εμπόδισαν λυσσαλέα την πορεία προς τη σωστή κατεύθυνση, τους επιτρέψαμε, με τη στάση μας, να μας εγκαλούν με θρασύτητα.
Ο Καραμανλής έπρεπε να βάλει τη χώρα στο ΔΝΤ και μετά να φύγει!!!!, έφθασε να πει χθες ο ΓΑΠ. Αυτοί που αρνούνταν την ύπαρξη της διεθνούς κρίσης και πρωτοστατούσαν «στη διατύπωση υπερβολικών διεκδικήσεων», βιάζουν, πλέον, ξεδιάντροπα τη μνήμη και τη λογική μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου