Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος ΒΕΤΟ

Το 2008 δεν ξεκίνησε καλά για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις
Στις 22 Φεβρουαρίου ο Νίμιτς παρουσίασε τις προτάσεις του για το θέμα επίλυσης του ονόματος των Σκοπίων, με τις οποίες ο Κ. Καραμανλής εξανέστη και την επόμενη από το βήμα της βουλής έστειλε το μήνυμα σε άσχετο υποτίθεται θέμα:
" Δε χαιρόμαστε με τις εξελίξεις. Δε χαιρόμαστε αν ανεμίζουν αμερικανικές σημαίες στο Κόσοβο ή ρωσικές στη Σερβία" είπε από του βήματος
Λίγες μέρες αργότερα η αμερικανική πρεσβεία με ανακοίνωσή της έστειλε το δικό της " σαφές μήνυμα"
" Υποστηρίζουμε σθεναρά τη διαδικασία από το Νίμιτς ως μηχανισμό επίλυσης του θέματος"
Δηλαδή όχι το ΝΑΤΟ
Η απάντηση του πρωθυπουργού ήταν άμεση την επομένη κιόλας
" Ονομασία που περιγράφει το ισχύον πολίτευμα της γειτονικής χώρας δεν είναι σύνθετη"
Ήταν γνωστή η προτίμηση του Νίμιτς και αυτό φάνηκε και από την τελική πρόταση που υπέβαλε λίγο πριν το Βουκουρέστι:
" Δημοκρατία της Μακεδονίας Σκόπια "
Την άνω πρόταση όπως προκύπτει από το βιβλίο του πρέσβη Χρήστου Ζαχαράκη " Άκρως Απόρρητο - Ειδικοί Χειρισμοί" την αποδέχτηκαν ως βάση συζήτησης οι κ.κ. Σημίτης στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Θ. Πάγκαλος και... ο Γ. Παπανδρέου ( σελ. 702- 703 )Αυτή τη φορά, όμως πρωθυπουργός και απέναντί του ήταν ο Κ. Καραμανλής..
Εν πτήσει προς τη ρουμανική πρωτεύουσα ο πρωθυπουργός συγκλονίστηκε από επώνυμη επιστολή πολίτη από την Κοζάνη...
" Το χρωστάς αυτό το ΟΧΙ στη μνήμη του πατέρα σου του κυρ Αλέκου" 
Ο Έλληνας πρωθυπουργός ποτέ δεν ξέχασε την καταγωγή του και τις διηγήσεις του πατέρα του για τους Μακεδονομάχους και τη Μακεδονία
Ούτε φυσικά ότι ο παππούς του ήταν ένας εξ αυτών...
Η απόφαση ήταν ειλημμένη... 
Με πληροφορίες από το βιβλίο του Μ. Κοττάκη
Καραμανλής- Off the record